Четверг, 25.04.2024, 11:17
Приветствую Вас Гость | RSS

Мусульманские имена

<С>

С

Саад — (а.) Са'д.
Саади— (а.) Са'ди.
Саадуллах— (а.) Са'д Аллах.
Са'адат (Саадат) — а. «счастье, благоденствие; наслаждение, блаженство; успех, удача».
Саадатали— п. (а.) Са'адат + 'Али.
Саадат Аллах — п. (а.) «счастье, дарованное Аллахом».
Саадиваккас — п. (а.) искаж. ф. имени сподвижника Пророка и великого полководца Са'да б. Аби Вак- каса
Саалаб— а. «лиса».
Са'ат (Саат) — п. т. (а.) «[благоприятное] время».
Саатали — а.-п. Саат + 'Али.
Саатмирза — а.-п. Саат + Мирза.
Саба — а. «легкий, прохладный ветерок».
Сабан — т. «плуг».
Сабанай — тат. (т.) «месяц май, месяц весенней пахоты».
Сабанали (Сабангали) — тат. (т.-а.) Сабан + 'Али. Сабанчи — т. «пахарь, хлебопашец».
Сабат — а. «твердость, устойчивость, уверенность, терпение, прочность, отвага, истина».
Сабах — а. «утро, рассвет».
Сабах ад-Дин (Сабахуддин) — а. Л. Сабах + Дин.
Сабахат— а. «свежесть, красота».
Сабахеддин — п. (а.) Сабах ад-Дин.
Сабсисетдин — тат. (а.) Сабах ад-Дин.
Сабет — н.-п. (а.) Сабит.
Сабза— п. «росток, зелень».
Сабзак — тадж. уменьшительное от Сабза.
Сабзали — п. Сабза + 'Али.
Сабиз — аз. (а.) «дитя, мальчик».
Сабик — а. «первый, предшественник, предшествующий».
Сабил — а. «широкая столбовая дорога».
Сабир—а. «терпеливый, выносливый»; А. пророка Аййуба да.
Сабир Аллах— а. «терпеливый [слуга] Аллаха».
Сабит— а. 1. «стройный»; 2. «стойкий, твердый».
Сабих— а. «симпатичный, красивый, цветущий».
Сабох — тадж. узб. (а.) Сабах.
Сабри — а. «терпеливый, выносливый».
Сабуктегин — т. Сабук (любимый или легкий) + Тегин; имя Махмуда Газнави, знаменитого мусульманского правителя.
Сабур — а. «долготерпеливый».
Сабух— а. «светлый, излучающий свет».
Савади — а. «чернота, черного цвета».
Савар — (а.) Сувар.
Савлат — (а.) Саулат.
Савлатшо — тадж. (а.) Саулат + Шах.
Савр (Саур) — а. «бык, телец».
Савр ад-Дин (Савруддин) — а. Л. Савр + Дин.
Саври — тадж. (п.) Сарви.
Савриддин — тадж. (а.) Савр ад-Дин.
Саврон — тадж. 1. (п.) Сарван; 2. (п.-а.) «быки, тельцы»;
3. Сарбон.
Сагадат — тат. (а.) Саадат.
Сагадатбай — тат. (а.-т.) Саадат + Бай.
Сагадатбек — тат. (а.-т.) Саадат + Бек.
Сагадатвали — тат. (а.) Саадат + Вали.
Сагадатгали — тат. (а.) Саадатали.
Сагадатгарай — тат. (а.-т.) Саадат + Гарай.
Сагадатджан — тат. (а.-п.) Саадат + Джан.
Сагадаткул (Сагадатгул) — тат. (а.-т.) Саадат + Кул.
Сагадатнур — тат. (а.) Саадат + Hyp.
Сагадатулла — тат. (а.) Саадат Аллах.
Сагадатхан — тат. (а.-т.) Саадат + Хан.
Сагадатшах — тат. (а.-п.) Саадат + Шах.
Сагайдак — тат. «стрела; колчан».
Сагделислам— тат. (а.) Са'д ал-Ислам.
Сагдетдин. — тат. (а.) Са'д ад-Дин.
Сагдулла — тат. (а.) Са'д Аллах.
Сагинбай — тат. «долгожданный бай (ребенок)».
Сагиндык — тат. «долгожданный ребенок (мальчик)».
Сагир — а. «маленький, меньший, малый».
Сагирали — а.-п. Сагир + 'Али.
Сагит (Сагид) — тат. (а.) КСИ Са'ид.
Сагитджан — тат. (а.-п.) Са'ид + Джан.
Сагитнур — тат. (а.) Са'ид + Hyp.
Сагитхан — тат. (а.-т.) Са'ид + Хан.
Сагитъяр — тат. (а.-п.) Са'ид + Йар.
Са'д (Саад) — а. «счастье».
Са'ди (Саади) — п. (а.) «счастливый, удачливый».
Са'д ад-Дин (Саадуддин, Садуддин) и. Л. «успех религии».
Са'д Аллах (Саадуллах, Садуллах) п. «счастье, дарованное Аллахом».
Са'д ал-Ислам (Садулислам) — а. Д. «успех ислама».
Са'д ал-Мулк (Садулмулк) — а. Л. «успех царства».
Садад—а. «правильность, справедлиногп., исправление».
Садак—тат. «колчан».
Садакат — а. «искренность, истина».
Садат — а. мн.ч. от Саййид.
Садаткули — т. (а.-п.) Садат + Кул.
Садваккас—узб. (а.) Саадиваккас.
Садгарай — тат. (п.-т.) «столетний Гарай»
Саджжад—«тот, кто постоянно простирается, поклоняясь Аллаху; верующий, совершающий суджуд (простирание) перед Аллахом»; А. имамы 'Али б. Хусайна
Саджид—а. «распростертый в молитве, преклоняющийся перед Аллахом».
Саджид ар-Рахман — «тот, кто простирается перед Ми-лосердным (Аллахом)».
Садид— а. «благоразумный, надежный».
Садид ад-Дин (Садидуддин) — а. А. «ограждающий веру [от врагов]».
Садик—а. «истинный, искренний друг»; Л. Джа'фара б. Мухаммада .
Садикали — п. (а.) Садик + 'Али.
Садод — тадж. (а.) Садад.
Садр — а. 1. «грудь, преддверие»; 2. «предстоятель», титул высокопоставленных придворных.
Садр ад-Дин (Садруддин) — а. Д. Садр + Дин.
Садр ал-Ислам (Садрулислам) — а. Л. Садр + Ислам.
Садр Аллах (Садруллах) — п. (а.) «ведущий [по пути] Аллаха», религиозный лидер.
Садрелислам — тат. (а.) Садр ал-Ислам.
Садретдин — тат. (а.) Садр ад-Дин.
Садри — а. КСИ сокр. ф. Садр ад-Дин.
Садрелислам — тат. (а.) Садр ал-Ислам.
Садриахмет — тат. (а.) Садр + Ахмад.
Садригали — тат. (а.) Садр + 'Али.
Садригаллам — тат. (а.) Садр + Аллам.
Садриджахан — п. (а.) «предстоятель мира», титул главы духовенства и гражданской администрации в Самарканде и Бухаре в XII-XIV вв.
Садрижиган — тат. (а.-п.) Садриджахан.
Садрикамал — тат. (а.) Садр + Камал.
Садришариф — тат. (а.) Садр + Шариф.
Садрулло — тадж. узб. (а.) Садр Аллах.
Садрхан — т. (а.) Садр + Хан.
Садук — а. «честный, правдивый, искренний, достойный доверия».
Садулло — тадж. узб. (а.) Са'д Аллах.
Садыг — аз. (а.) Садик.
Садык — тат. (а.) Садик.
Садыр — тат. (а.) «случившийся, появившийся; стоящий впереди».
Сазовор — тадж. «достойный».
Саиб— а. 1. «верный, правильный, истинный»; имя нескольких сподвижников Пророка Мухаммада
Са'ид (Сайд) —а. КСИ 1. «счастливый, успешный»; 2. «растущий, идущий вверх».
Сайид (Сайд) — а. «охотник».
Сайд—а. 1. Са'ид; 1. Сайид; 1. Саййид.
Сайд ад-Дин (Саидуддин) — а. Л. Сайд + Дин.
Сайд аз-Заман — а. А. Сайд + Заман.
Саидали — п. (а.) Сайд + 'Али.
Саидамир — тадж. узб. (п.) Сайд + Амир.
Саидахмад — тадж. узб. (п.) Сайд + Ахмад.
Са'идбаттал (Саидбаттал) — Л. полулегендарного
арабского воина, который погиб в Антакии.
Саидваккас— узб. (а.) Саадиваккас.
Саидкул — тадж. узб. (а.-т.) Сайд + Кул.
Саидмурад— тадж. узб. (а.) Сайд + Мурад.
Саидмухаммад — тадж. узб. (а.) Сайд + Мухаммад.
Саил— а. «просящий [у Бога]».
Саим— а. «постящийся».
Саин— (монг.) КСИ «хороший, славный».
Саинбек — т. (монг.) Саин + Бек.
Саинхан — т. (монг.) Саин + Хан.
Сайр — а. «идущий, путник, путешественник».
Сайт — тат. (а.) КСИ Сайд.
Саитамир — тат. (а.) Сайд + Амир.
Саитахмет — тат. (а.) Саидахмад.
Саитбай — тат. (а.-т.) Сайд + Бай.
Саитбаттал — тат. (а.) Саидбаттал.
Саитбек — тат. (а.-т.) Сайд + Бек.
Саитбурган — тат. (а.-т.) Сайд + Бурхан.
Саитвали — тат. (а.) Сайд + Вали.
Саитгази — тат. (а.) Сайд + Гази.
Саитгазиз — тат. (а.) Сайд + 'Азиз.
Саитгали — тат. (а.-п.) Саидали.
Саитгарай — тат. (а.-т.) Сайд + Гарай.
Саитгариф — тат. (а.) Сайд + Гариф.
Саитгата — тат. (а.) Сайд + 'Ата.
Саитгафур — тат. (а.) Сайд + Гафур.
Саитгаффар — тат. (а.) Сайд + Гаффар.
Саитджагфар — тат. (а.) Сайд + Джа'фар.
Саитджан — тат. (а.-п.) Сайд + Джан.
Саитджахан — тат. (а.) Сайд +Джахан.
Саитдин — тат. (а.) Сайд ад-Дин.
Саитетдин — тат. (а.) Сайт ад-Дин.
Саитзада — тат. (а.-п.) Сайд + Зада.
Саиткамал — тат. (а.) Сайд + Камал.
Саиткарим — тат. (а.) Сайд + Карим.
Саиткул— тат. (а.-т.) Сайидкул.
Саитмагруф — тат. (а.) Сайд + Ма'руф.
Саитмахмут — тат. (а.-п.) Сайд + Махмуд.
Саитмулла — тат. (а.) Сайд + Мулла.
Саитмурат — тат. (а.) Саидмурад.
Саитмурза — тат. (а.-п.) Сайд + Мурза.
Саитмухаммет — тат. (а.) Саидмухаммад.
Саитнаби — тат. (а.) Сайд + Наби.
Саитнагим — тат. (а.) Сайд + Наим.
Саитназар — тат. (а.) Сайд + Назар.
Саитнур — тат. (а.) Сайд + Hyp.
Саитрасул — тат. (а.) Сайд + Расул.
Саитрахим — тат. (а.) Сайд + Рахим.
Саитрахман — тат. (а.) Сайд + Рахман.
Саиттимер — тат. (а.-т.) Сайд + Тимер.
Саиттуган — тат. (а.-т.) Сайд + Туган.
Саитхабиб—тат. (а.) Сайд + Хабиб.
Саитхази — тат. (а.) Сайд + Хади.
Саитхан — тат. (а.-т.) Сайд + Хан.
Саитхузя — тат. (т.-п.) Сайд + Ходжа.
Саитчура — тат. (а.) Сайд + Чура.
Саитшариф — тат. (а.) Сайд + Шариф.
Саитшсис — тат. (а.-п.) Сайд + Шах.
Саитъяр — тат. (т.) Сайд + Йар.
Сайад—а. «ловец, охотник».
Саййаф — а. «рубака, вооруженный мечом»; «палач».
Саййаф ад-Дин (Сайафуддин) — а. Л. Саййаф + Дин.
Сайбек — тат. (т.) Саин + Бек.
Сайдали — тадж. (п.) Сайидали.
Сайдар — тат. (т.) «источник красоты, добра».
Сайидали— п. (а.) Саййид + 'Али.
Сайидамир— п. (а.) Саййид + Амир.
Сайидахмад—п. (а.) Саййид + Ахмад.
Сайидим — т. (а.) «мой Саййид».
Сайидкул{и) — узб. тадж. (а.-т.) Саййид + Кул.
Сайидмурад — п. (а.) Саййид + Мурад.
Сайидмурод — тадж. узб. (п.) Сайидмурад.
Сайидмухаммад— п. (а.) Саййид + Мухаммад.
Сайидрахмон — тадж. узб. (а.) Саййид + Рахман.
Саййид (Сайид, Сайд) —а. «господин, вождь племени»; 1. титул потомков Пророка Мухаммада уважительное обращение к суфийским шейхам.
Сайлан— п. «мелкие разноцветные жемчужины».
Саймуддин— тадж. (а.) стяж. ф. Сайид + Исам ад-Дин.
Саймурза — тат. (т.) Сайн + Мурза.
Саймурод — тадж. стяж. ф. Сайидмурод.
Саймухаммет — тат. (т.-а.) Сайн + Мухаммад; Сайд +
Мухаммад.
Сайрахмон — тадж. Сайидрахмон.
Сайф — а. «меч, клинок, сабля».
Сайф Аллах (Сайфуллах) — а. Сайф + АЛЛАХ (1).
Сайф ал-Бари — а. А. «меч Творца».
Сайф ад-Даула (Сайфуддавла) — а. Л. «меч государства».
Сайф ад-Дин (Сайфуддин) — а. Л. «меч религии».
Сайф ал-Ислам (Сайфулислам) — а. Л. «меч ислама».
Сайф ал-Мулк (Сайфулмулк) — а. Л. «меч царства».
Сайф ал-Мулук (Сайфулмулук) — а. Л. «меч царей».
Сайфали — п. (а.) Сайф + 'Али.
Сайфегази — тат. (а.) Сайф + Гази.
Сайфегали — тат. (п.) Сайфали.
Сайфегалим — тат. (а.) Сайф + 'Алим.
Сайфегани — тат. (а.) Сайф + Гани.
Сайфеислам — тат. (а.) Сайф ал-Ислам.
Сайфемулук — тат. (а.) Сайф ал-Мулук.
Сайфетдин — тат. (а.) Сайф ад-Дин.
Сайфи — а. «вооруженный мечом, клинком; человек с мечом».
Сайфиддин — тадж. узб. (а.) Сайф ад-Дин.
Сайфисаттар — тат. (а.) Сайф + Саттар.
Сайфисултан — тат. (а.) Сайф + Султан.
Сайфихан — тат. (а.-т.) Сайф + Хан.
Сайфияздан — тат. (а.-п.) Сайф + Йаздан.
Сайфияр — тат. (а.-п.) Сайф + Йар.
Сайфулло — тадж. узб. (а.) Сайф Аллах.
Сайяд — аз. (а.) Сайад.
Сайяр— а. 1. «идущий, странствующий, движущийся»; 2. «спутник, планета».
Сайяф — п. (а.) Сайаф.
Сакиб— а. «проникающий, рассекающий, остроумный, сообразительный, резкий, проницательный».
Сакит — п. (а.) «молчаливый, спокойный».
Сакиф—а. «умелый, искусный, опытный»; название арабского племени.
Сакр — а. «сокол».
Салабат— п. (а.) «упорство, твердость».
Салабати Джанг— инд. «несгибаемый в битве».
Салабатхан — т. (а.) Салабат + Хан.
Салават — (а.) «восхваление, прославление, молитвы».
Салават Аллах— (а.) «благословение Аллаха».
Салам— а. «мир, покой, благополучие».
Саламан — а. порода дерева; Салман.
Саламат — п. (а.) «благополучие, невредимость, здоровье».
Саламатали — п. (а.) Саламат + 'Али.
Саламат Аллах (Саламатуллах) — п. (а.) Саламат + АЛЛАХ (1).
Саламулла — п. (а.) Салам + АЛЛАХ (1).
Салар — п. «глава, предводитель».
Салах—а. 1. «добро, благо»; 2. «благочестие, праведность».
Салах aд-Дин (Салахуддин) — а. Л. «благо веры». Султан Салах ад-Дин Йусуф ал-Аййуби — мусульманский правитель, освободивший Иерусалим от крестоносцев в 1187 г. В Европе он известен как Саладин.
Салахетдин — тат. (а.) Салах ад-Дин.
Салахиддин — п. (а.) Салах ад-Дин.
Салджук (Селджук, Сельджук) — т. название тюркской династии.
Салех—т. (а.) Салих.
Салик—п. (а.) «путник».
Салим— а. «мирный, невредимый, здоровый».
Салим ад-Дин (Салимуддин) — а. А. Салим + Дин.
Салим аз-Заман — а. Л. Салим + Заман.
Салим Аллах (Салимуллах) — а. Л. Салим + АЛЛАХ (1).
Салимбай — тат. (а.-т.) Салим + Бай.
Салимбек — тат. (а.-т.) Салим + Бек.
Салимгарай — тат. (а.-т.) Салим + Гарай.
Салимджан — тат. (а.-п.) Салим + Джан.
Салиметдин — тат. (а.) Салим ад-Дин.
Салимзада — тат. (а.-п.) Салим + Зада.
Салимкурде — тат. (а.-т.) «родился здоровый ребенок».
Салимхан — тат. (а.-т.) Салим + Хан.
Салимхузя — тат. (а.-п.) Салим + Ходжа.
Салимшах — тат. (а.-п.) Салим + Шах.
Салимъяр — тат. (а.-п.) Салим + Йар.
Салит — а. «сильный, твердый, крепкий, острый».
Салих— а. КСИ «благой, праведный».
Салихалишах — п. Салих + 'Али + Шах.
Салихбай — тат. (а.-т.) Салих + Бай.
Салихбек — тат. (а.-т.) Салих + Бек.
Салихджан — тат. (а.-п.) Салих + Джан.
Салихкул — тат. (а.-т.) Салих + Кул.
Салихмулла — тат. (а.-п.) Салих + Мулла.
Салихмурза — тат. (а.-п.) Салих + Мурза.
Салиххан — тат. (а.-т.) Салих + Хан.
Саллыбай — тат. «здоровый, крепкий, сильный бай».
Салм — п. имя старшего сына легендарного иранского
правителя Фаридуна.
Салман — а. «благополучный»; Салман ал-Фарси —
известный сподвижник Пророка Мухаммада
Салмон — тадж. узб. (а.) Салман.
Салом — тадж. узб. (а.) Салом.
Саломат — тадж. узб. (а.) Саламат.
Салох—тадж. узб. (а.) Салах.
Салохиддин — тадж. узб. (а.) Салах ад-Дин.
Салтай — тат. «обладающий крепким здоровьем».
Салтуган — тат. «родился здоровый, крепкий ребенок».
Салтык — тат. (т.) 1. «хранитель порядка, традиций»; 2. «хромой».
Сама ад-Дин (Самауддин) — а. Л. «высота веры».
Самад — а. только КСИ «Тот, кто не зависит от других и в котором нуждаются все остальные»; сокр.ф. 'Абд ас-Самад.
Самандар—п. (др.-гр.) «саламандра», «живущий в огне».
Самар — п. (а.) «плод, польза».
Самар — а. «плод»; «выгода, доход».
Самар ад-Дин (Самаруддин) — а. Л. Самар + Дин.
Самаретдин — тат. (а.) Самар ад-Дин.
Самариддин — тадж. узб. (а.) Самар ад-Дин.
Самархан—тат. (а.-т.) Самар + Хан.
Самах— а. «щедрость, изобилие, добросердечность».
Саме — тадж. узб. Сами'.
Самед — аз. Самид.
Сами' (Самиг) — а. «слушающий, слышащий».
Самигетдин — тат. (а. Сами' ад-Дин) «слышащий глас религии».
Самигулла — тат. (а. Сами' Аллах) «слушающийся Аллаха».
Самид — а. «стойкий, крепкий».
Самим—а. «искренний, подлинный, чистый, истинный, сущность, сердце».
Сомин— а. «ценный, драгоценный, бесценный».
Самир — а. «рассказчик, собеседник».
Самирхан — тат. (а.-т.) Самир + Хан.
Самит — (а.) Самид.
Самсам ад-Даула (Самсамсуддавла) — а. Л. «острый
меч государства».
Самсам ад-Дин (Самсамуддин) — а. Л. «острый меч веры».
Самур — п. «соболь».
Сана — а. «хвала, похвала, хвалебная речь».
Сана Аллах (Санауллах) — инд. (а.) «хвала Аллаху».
Санавбар— п. «сосна».
Санад— а. «поддержка, опора».
Сан'ат— а. «творение, творчество».
Санг — тадж. «камень».
Сангак — тадж. уменьш. ф. от Санг.
Сангали — тадж. Санг + 'Али.
Сангин — тадж. «каменный, твердый, крепкий».
Сангимурод — тадж. Санг + Мурод.
Сангмухаммад — тадж. Санг + Мухаммад.
Сандал — п. «сандаловое дерево».
Санджар — т. «острый, пронзающий насквозь».
C6.HU — а. «второй, подобный».
Сани— а. «возвышенный, выдающийся, роскошный».
Саодат — тадж. узб. (а.) Саадат.
Сапар — каз. туркм. (а.) Сафар.
Саранджам— п. «порядок».
Сарафраз — п. «горделивый, счастливый».
Сарафразхан — п.-т. Сарафраз + Хан.
Сарбаланд — п. «прославленный».
Сарбаз — п. 1. «воин, солдат»; 2. «сильный, смелый».
Сарбай — тат. Сары + Бай.
Сарбон — тадж. «путеводитель, проводник».
Сарв — а. «кипарис».
Сарвад— п. «поэма, песня».
Сарвазад — п.-а. «благородный кипарис».
Сарван— п. «лучший из кипарисов».
Сарвар — п. 1. «вождь, лидер, повелитель»; 2. «хозяин, владелец».
Сарваретдин — тат. (п.-а.) «религиозный лидер».
Сарви— а. «стройный, прямой, как кипарис».
Сарвиддин — тадж. (а.) Саре + Дин.
Сарвон — тадж. Сарван.
Сардар — п. «военачальник, предводитель, главноко-мандующий».
Сардархан — п.-т. Сардар + Хан.
Сарджан— т.-п. Сары + Джан.
Сардор — тадж. (п.) Сардар.
Саржан — т. Сарджан.
Сари— а. «знатный, благородный»; Сари ас-Сакати (ум. в 871 г.) — знаменитый праведник и суфийский наставник.
Сарим— а. 1. «острый»; 2. «твердый, крепкий».
Сарир — п. (а.) «престол».
Саркар — п. «смотритель».
Саркарда — п. «предводитель».
Саркор — тадж. (п.) Саркар.
Сармад — а. «вечный; бессмертный; бесконечный, без-граничный».
Сармат — (а.) Сармат.
Сарматбек— тат. (а.-т.) Сармат + Бек.
Сарматхан — тат. (а.-т.) Сармат + Хан.
Сартадж — а. «муж, корона, глава».
Сарраф — а. «оценщик, меняла».
Сарт(ак) — тадж. узб. «перс, иранец, таджик».
Сару — аз. (т.) Сары.
Саруали — аз. Сару + 'Али.
Сарухан — аз. Сару + Хан.
Сарфараз — п. Сарафраз.
Сарфароз — тадж. (п.) Сарафраз.
Сархад (Сархат) — тадж. (а.) «граница, простор».
Сархуш— п. «веселый, упоенный».
Сары— 1. т. КСИ «желтый, пшеничного цвета; зрелый»;
2. (а.) Сари.
Сарыбай — т. Сары + Бай.
Сарыбала — тат. (т.) Сары + Бала.
Сарыбаш — тат. (т.) Сары + Баш.
Сарыбек — т. Сары + Бек.
Сарымбет — каз. стяж. ф. Сарымухаммад.
Сарыбуга — тат. (т.) Сары + Буга.
Сарыбулат — тат. (т.) Сары + Булат.
Сарыгул — тат. (т.) Сары + Кул.
Сарыджан — тат. (т.-п.) Сары + Джан.
Сарыкай — тат. (т.) уменын. ф. от Сары.
Сарымардан — тат. (т.-п.) Сары + Мардан.
Сарымсак—тат. (т.) «чеснок».
Сарымухаммад — т. (а.) Сары + Мухаммад.
Сарыслан — тат. (т.) Сары + Арслан.
Сарытай — тат. (т.) Сары + Тай.
Сарыхузя — тат. (т.-п.) Сары + Ходжа.
Сарыч — т. «ястреб».
Сарычеч — тат. «золотистые волосы».
Сати — т. «купленный», букв, «продажа».
Сатим — т. «купленный [ребенок]».
Саттар — а. «укрывающий грехи покаявшегося».
Саттаркул(и) — т. (а.) АС-САТТАР (Покрывающий грехи кающегося) + Кул.
Саттархан — т. (а.) Саттар + Хан.
Саттор — тадж. узб. (а.) Саттар.
Сатыбал(а) — тат. «купленный ребенок».
Сатыш — тат. «продаваемый [ребенок]».
Саубан (Савбан) — а. «попечитель, воспитатель»; имя сподвижника Пророка Мухаммада.
Са'уд — а. «счастливый».
Саулат— а. «нападение; сила, могущество».
Сауман— п. «обладающий хорошим здоровьем».
Саумурза — тат. (п.) «здоровый и благополучный мурза».
Саур — (а.) Савр.
Саф— а. КСИ «чистый», «прозрачный».
Сафа — а 1. «чистота, святость»; 2. «удовольствие, наслаждение, блаженство, беззаботность, беспечность».
Сафаали — п. (а.) Сафа + 'Али.
Сафагарай — тат. (а.-т.) Сафа + Гарай.
Сафагул (Сафакул) — тат. (а.-т.) Сафа + Кул.
Сафанур — тат. (а.) Сафа + Hyp.
Сафар — а. 1. «путешествие, поездка»; 2. название второго месяца мусульманского лунного года; родившийся в месяце сафар.
Сафарали — п. (а.) Сафар + 'Али.
Сафарбай — тат. (а.-т.) Сафар + Бай.
Сафарбек — тат. (а.-т.) Сафар + Бек.
Сафарвали — тат. (а.) Сафар + Вали.
Сафаргали — тат. (а.) Сафарали.
Сафаргарай — тат. (а.-т.) Сафар + Гарай.
Сафаргул (Сафаркул) — тат. (а.-т.) Сафар + Кул.
Сафарджан — тат. (а.-п.) Сафар + Джан.
Сафархузя — тат. (а.-п.) Сафар + Ходжа.
Сафархан — тат. (а.-т.) Сафар + Хан.
Сафван (Сафуан) — а. «скала, камень»; Сафван б. Умаййа — один из сподвижников Пророка Мухаммада
Сафвангали — тат. (а.) Сафван + 'Али.
Сафдар — п. «неистовый, отважный», букв, «сокрушающий ряды».
СафдариДжанг— инд. (п.) «неистовый в бою».
Сафдархан — п.-т. Сафдар + Хан.
Сафдил — п. (а.) «чистая душа».
Сафи — а. 1. «чистый, истинный»; 2. «избранный, избранник».
Сафи ад-Дин (Сафиуддин) — а. А. Сафи + Дин.
Сафи Аллах (Сафиуллах) — а. «избранник Аллаха».
Эпитет Пророков Мухаммада и Адама .
Сафиахмет — тат. (а.) Сафи + Ахмад.
Сафигарай (Сафигирей) — тат. (а.-т.) Сафи + Гарай.
Сафиджан—тат. (а.-п.) Сафи + Джан.
Сафикули — тадж. (а.-т.) Сафи + Кул.
Сафир — п. (а.) «посол, посланник».
Сафиулло — тадж. узб. (а.) Сафи Аллах.
Сафихан — тат. (а.-т.) Сафи + Хан.
Сафияр — тат. (а.-п.) Сафи + Йар.
Сафкул — тат. (а.-т.) Сафи + Кул.
Сафуан — а. Сафван.
Саффар — а. «медник».
Саха — а. «щедрость, великодушие».
Саха ад-Дин (Сахауддин) — а. Л. «щедрость религии».
Сахаб— а. «спутники, сподвижники, товарищи».
Сахаб ад-Дин (Сахабуддин) — а. А. «верующие; те, которые идут по пути религии».
Сахабетдин — тат. (а.) Сахаб ад-Дин.
Сахават — п. (а.) «щедрость».
Сахапкул — тат. (а.-т.) Сахаб + Кул.
Сахар — а. «рассвет, предрассветная пора».
Сахаутдин — тат. (а.) Саха ад-Дин.
Сахи — (а.) «щедрый».
Сахи Аллах—п. (а.) Сахи + АЛЛАХ (1).
Сахиб— а. КСИ «хозяин, владелец, господин».
Сахиб Аллах (Сахибуллах) — а. Сахиб + АЛЛАХ (1).
Сахибджамал—п. (а.) «прекрасный».
Сахибкадам — п. (а.) «свободный».
Сахибкул(и) — т. Сахиб + Кул.
Сахибназар— п. (а.) Сахиб + Назар.
Сахим — п. (а.) «пайщик, товарищ, участник».
Сахин — а. «раскаленный, горячий».
Сахип — тат. (а.) Сахиб.
Сахипгарай— тат. (а.-т.) Сахиб + Гарай.
Сахипзада — тат. (а.-п.) Сахиб + Зада.
Сахипхан — тат. (а.-п.) Сахиб + Хан.
Сйхир— а. «неспящий, бодрствующий, бдительный».
Сахл— а. «равнина, долина».
Саховат — тадж. (п.) Сахават.
Сахр — а. «скала, утес».
Сахт — п. «твердый».
Саятхан—тат. (а.-т.) «ханские охотники, ловчие».
Саяф — тат. (а.) Сайаф.
Саяфетдин — тат. (а.) Сайаф ад-Дин.
Себак—п. «яблоко».
Севдик— т. «радость», букв, «мы обрадовались».
Сеид — аз. (а.) Саййид.
Сеидали — аз. (п.) Сайидали.
Сеидахмед — аз. (п.) Сайидахмад.
Сеидмамед — аз. (п.) Сайидмухаммад.
Сеидрза — аз. (п.) Сайидриза.
Сейфали—аз. (а.) Сайфали.
Сейфалмулк — аз. (а.) Сайф ал-Мулк.
Сейфеддин — аз. (а.) Сайф ад-Дин.
Сейфи — аз. (а.) Сайфи.
Сейфулла — аз. (а.) Сайф Аллах.
Селим — аз. тур. (а.) Салим.
Селджук— аз. п. тур. Салджук.
Сермактай — т. «терпеливый, выносливый».
Сефи— н.-п. аз. (а.) Сафи.
Сибгат — а. «цвет».
Сибгат Аллах— (а.) «религия Аллаха», т. е. ислам.
Сибт — а. «внук, потомок, племя».
Сигезак — т. «восьмой»; имя, дававшееся восьмому ребенку (мальчику) в семье.
Сидги—н.-п. аз. Сидки.
Сиддик—а. «верный, правдивый, честный»; Л. халифа Абу Бакра.
Сиддик Аллах— а. «правдивый перед Аллахом». Эпитет
пророка Йусуфа.
Сиддики — а. «ведущий свой род от первого халифа Абу Бакра ас-Сиддика» .
Сидк— а. «истина, искренность, честность».
Сидки — п. (а.) «искренний».
Сикандар — п. (а.) Искандар.
Сикандарджсис — п. (а.) «достигший положения Искандара (Александра Македонского)».
Сиксанбай — тат. (т.) Сиксан («восемьдесят») + Бай.
Силах— а. «оружие, доспехи, вооружение».
Силах ад-Дин (Силахуддин) — а. Л. «оружие религии».
Силм— а. «мир».
Симаб— а. 1. «ртуть»; 2. планета Меркурий.
Сина—п. (др.-ир.) 1. «грудь»; 2. «старейшина».
Синан— а. «копье, острие копья».
Синан ад-Дин (Синануддин) — а. Л. Синан + Дин.
Синджар — т. Санджар.
Синегул — тат. (п.-т.) Сина + Кул.
Синор — тадж. «гавань».
Сипахи— п. «воин».
Сипахмансур— п.-а. «победоносное войско».
Сипохи — тадж. «воин».
Сирадж — а. «светоч, светило».
Сирадж ад-Даула (Сираджуддавла) — а. Л. «светоч государства».
Сирадж ад Дин (Сираджуддин) — а. Л. СИРАДЖ + Дин.
Сирадж ал-Хакк (Сираджулхак) — а. Л. Сирадж + АЛ- ХАКК (52).
Сираджахмад — инд. (а.) Сирадж + Ахмад.
Сираджеддин—н.-п. (а.) Сирадж ад-Дин.
Сираджулхак — инд. (а.) Сирадж ал-Хакк.
Сиразелхак — тат. (а.) Сирадж ал-Хакк.
Сиразетдин — тат. (а.) Сирадж ад-Дин.
Сиродж — тадж. узб. (а.) Сирадж.
Сироджиддин — тадж. узб. (а.) Сирадж ад-Дин.
Сиррулла — п. (а.) Сирр (тайна) + АЛЛАХ (1).
Ситдик — тат. (а.) Сиддик.
Сифат Аллах—п. (а.) «[проявления] атрибутов Аллаха».
Сихам—а. «стрелы».
Сиявуш—п. (др.-ир.) «черный всадник»; имя древне- иранского воина.
Сиявушбек— п.-т. Сиявуш + Бек.
Сияр — тат. (т.) КСИ «будет любить (о ребенке)».
Сиярбай — тат. (т.) Сияр + Бай.
Сиярбек — тат. (т.) Сияр + Бек.
Сияргали — тат. (т.-а.) Сияр + 'Али.
Сияргул (Сияркул) — тат. (т.) Сияр + Кул.
Сиярмухаммет — тат. (т.-а.) Сияр + Мухаммад.
Сиярхузя — тат. (т.-п.) Сияр + Ходжа.
Сиях— п. «черный».
Сияхмард — п. «черный богатырь».
Соат — тадж. узб. (а.) Саат.
Соатали — тадж. узб. (а.-п.) Саатали.
Собир — тадж. узб. (а.) Сабир.
Собит — тадж. узб. (а.) Сабит.
Собхан — н.-п. (а.) КСИ Субхан.
Собханолла — н.-п. (а.) Субхан Аллах.
Содик — тадж. узб. (а.) Садик.
Содир — тадж. узб. (а.) Садир.
Содирхон — тадж. узб. (а.-т.) Садир + Хан.
Соки — тадж. узб. (а.) «кравчий».
Солех—тадж. узб. (а.) Салих.
Сони — тадж. узб. Сани.
Соти — узб. тадж. (т.) Сати.
Сотибек — тадж. (т.) Сати + Бек.
Сотиболди (Сотиволди) — узб. тадж. (т.) «купленный» (имя-оберег).
Сотим — узб. тадж. (т.) Сатим.
Сохиб—тадж. узб. (а.) Сахиб.
Сохибджамол — тадж. узб. (а.-п.) Сахибджамал.
Сохибназар — тадж. узб. (а.) Сахибназар.
Сохраб—н.-п. Сухраб.
Субай — т. (монг.) 1. «стройный, красивый»; 2. «всадник, конный воин».
Субах— а. «красивый, изящный».
Субах ад-Дин (Субахуддин) — а. А. Субах + Дин.
Субхан — а. только КСИ «Чистый от всяких недостатков, которые Ему приписывают».
Субханбирде — тат. (а.-т.) Субхан + Бирде.
Субханверди—аз. тур. (а.) Субханбирде.
Субханкул(и) — т. (а.) Субхан + Кул.
Субханкулихан — т. (а.) Субханкули + Хан.
Субхан Аллах — а. «хвала Аллаху».
Субхи — а. «раннее утро, рассвет».
Субхон — тадж. узб. (а.) Субхан.
Субхонкул — узб. (т.) Субханкули.
Сувар (Савар) —а. «наездник, всадник».
Сугуд — тат. (а.) Су'уд.
Суербай — тат. Суер («глухарь (птица)») + Бай.
Суйдермак — тат. «такой, которого нельзя не любить».
Сулайман— а. (др.-евр. Шломо) Соломон, «мирный, за-щищенный». Имя пророка сына пророка Дауда (Давида) .
Сулаймон — тадж. (а.) Сулайман.
Сулаймонкул — узб. (а.-т.) Сулайман + Кул.
Сулейман — п. т. (а.) Сулайман.
Сулим — тат. (монг.) «славный, знаменитый».
Сулимшсис— тат. (монг.-п.) Сулим + Шах.
Султан— а. «повелитель, правитель, государь».
Султанали — п.-а. Султан + 'Али.
Султаналишах— п.-а. Султан + 'Али + Шах.
Султанай — тат. (а.-т.) Султан + Ай.
Султанахмет — тат. (а.) Султан + Ахмад.
Султанбай — тат. (а.-т.) Султан + Бай.
Султанбахт— п.-а. «повелитель [своего] счастья».
Султанбек — тат. (а.-т.) Султан + Бек.
Султанби — тат. (а.-т.) Султан + Би.
Султанбирде —- тат. (а.-т.) Султан + Бирде.
Султангази — тат. (а.) Султан + Гази.
Султангали — тат. (п.-а.) Султанали.
Султангарай — тат. (а.-т.) Султан + Гарай.
Султангилде (Султанкилде) — тат. (а.-т.) Султан + Килде.
Султангузя (Султанхузя) —тат. (а.-п.) Султан + Ходжа.
Султанетдин — п. (а.) Султан ад-Дин, Султан + Дин.
Султани — а. «наследственный султан», «высокородный повелитель».
Султаним— т. (а.) «мой султан».
Султанкул(и) — т. (а.) Султан + Кул.
Султанзада — тат. (а.-п.) Султан + Зада.
Султанмахмут — тат. (а.) Султан + Махмуд.
Султанмурат— тат. (а.) Султан + Мурад.
Султанмухаммет — тат. (а.) Султан + Мухаммад.
Султаннаби — тат. (а.) Султан + Наби.
Султаннур — тат. (а.) Султан + Hyp.
Султансалим — тат. (а.) Султан + Салим.
Султантимер — тат. (а.-т.) Султан + Тимер.
Султанхабиб— тат. (а.) Султан + Хабиб.
Султанхаким — тат. (а.) Султан + Хаким.
Султанхалил — тат. (а.) Султан + Халил.
Султанхалит — тат. (а.) Султан + Халид.
Султанхусайн — тат. (а.) Султан + Хусайн.
Султаншах— тат. (а.-п.) Султан + Шах.
Султаншейх— тат. (а.) Султан + Шайх.
Султанъяр — тат. (а.-п.) Султан + Йар.
Султанъясави — тат. (а.-т.) Султан + Ясави.
Султон — тадж. узб. (а.) Султан.
Султоншо — тадж. (а.-п.) Султан + Шах.
Сулу (Сылу) —т. КСИ «красивый, стройный, статный».
Сулубай — тат. (т.) Сулу + Бай, «стройный, статный,
красивый бай (юноша)».
Сулуджан — тат. (т.-п.) Сулу + Джан.
Сулукай — тат. (т.) уменьш. ф. от Сулу.
Сулу хан — тат. (т.) Сулу + Хан.
Сулнаргул — тат. (т.) «ловчий, охотник».
Сулнарчи — тат. (т.) «охотник».
Сун'ат Аллах (Сунатуллсис) — а. «творение Аллаха».
Сунгали — тат. (т.-а.) Сун (умный) + 'Али.
Сунгатулла — тат. (а.) Сун'ат Аллах.
Суникай — тат. (т.) «умница, умничка».
Сункар (Сункур) —т. «сокол».
Сунмас — тат. «негасимый, вечный».
Сунни — тат. (а.) 1. «соответствующий обычаям»; 2.«соблюдающий традиции Пророка Мухаммада; 3. «суннит» (последователь суннитского направления ислама).
Сурайа — а. Плеяды (созвездие).
Суранбай — тат. (т.) «бай (ребенок), выпрошенный у Бога».
Сурапкул—тат. (т.) «раб (ребенок), выпрошенный [у Бога]».
Суроб—тадж. (п.) Сухраб.
Сурур — а. «радость, отрада».
Сурх—п. «красный».
Сурхаб—и. «рубин».
Сурхак— п. уменып. ф. от Сурх.
Су cap — тат. «бобр».
Сусланбек — тат. Суслан (копна) + Бек.
Сууд — а. «счастье».
Суфи— п. (а.) «суфий; благочестивый, набожный».
Суфиахмет — тат. (а.) Суфи + Ахмад.
Суфияр — тат. (а.-п.) Суфи + Йар.
Суфйан — а. «порыв, дуновение ветра»; Суфйан Саври
(ок. 714-778) — праведник и религиозный ученый.
Сухайб—а. «с рыжими волосами или краснолицый»; Сухайб б. Синан ар-Руми — один из сподвижников Пророка Мухаммада
Сухайл — а. звезда Канопус.
Сухбат — а. «общение, связь, дружба, беседа».
Сухбатулла — а. Сухбат + Аллах.
Сухраб— н.-п. Сурхаб.
Сухроб—тадж. (п.) Сухраб.
Суюк — т. КСИ «любимый ребенок».
Суюкбай — тат. Суюк + Бай. Ср. Байсуюк.
Суюкбай — тат.-п. Суюк + Джан.
Суюлим — тат. «любимый мой».
Суюлиш — тат. «любимый [ребенок]».
Суюм — т. КСИ 1. «радость»; 2. «любимый».
Суюмбай — т. Суюм + Бай.
Суюмбек — тат. (т.) Суюм + Бек.
Суюмгул — тат. (т.) Суюм + Кул.
Суюмдук — тат. (т.) «большая общая радость».
Суюнуч — тат. (т.) КСИ «радость, радостная весть».
Суюнучгали — тат. (т.-а.) Суюнуч + 'Али.
Суюнучлебай — тат. (т.-а.) Суюнуч + Бай, «радостный бай».
Суюнучтимер — тат. (т.) Суюнуч + Тимер.
Суюнчак — тат. «младенец, приносящий радость».
Суюпбай — тат. «любящий бай (мальчик)».
Суюч (Суюш) — тат. «любовь; любимый».
Сылу — тат. (т.) Сулу.
Сютиш — тат. (т.) «молочный брат».
99 имен Аллаха
Форма входа
Поиск
Наш опрос
Оцените сайт
Всего ответов: 167
Статистика

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Яндекс.Метрика

блог