<С>ССаад — (а.) Са'д.
Саади— (а.) Са'ди. Саадуллах— (а.) Са'д Аллах. Са'адат (Саадат) — а. «счастье, благоденствие; наслаждение, блаженство; успех, удача». Саадатали— п. (а.) Са'адат + 'Али. Саадат Аллах — п. (а.) «счастье, дарованное Аллахом». Саадиваккас — п. (а.) искаж. ф. имени сподвижника Пророка и великого полководца Са'да б. Аби Вак- каса Саалаб— а. «лиса». Са'ат (Саат) — п. т. (а.) «[благоприятное] время». Саатали — а.-п. Саат + 'Али. Саатмирза — а.-п. Саат + Мирза. Саба — а. «легкий, прохладный ветерок». Сабан — т. «плуг». Сабанай — тат. (т.) «месяц май, месяц весенней пахоты». Сабанали (Сабангали) — тат. (т.-а.) Сабан + 'Али. Сабанчи — т. «пахарь, хлебопашец». Сабат — а. «твердость, устойчивость, уверенность, терпение, прочность, отвага, истина». Сабах — а. «утро, рассвет». Сабах ад-Дин (Сабахуддин) — а. Л. Сабах + Дин. Сабахат— а. «свежесть, красота». Сабахеддин — п. (а.) Сабах ад-Дин. Сабсисетдин — тат. (а.) Сабах ад-Дин. Сабет — н.-п. (а.) Сабит. Сабза— п. «росток, зелень». Сабзак — тадж. уменьшительное от Сабза. Сабзали — п. Сабза + 'Али. Сабиз — аз. (а.) «дитя, мальчик». Сабик — а. «первый, предшественник, предшествующий». Сабил — а. «широкая столбовая дорога». Сабир—а. «терпеливый, выносливый»; А. пророка Аййуба да. Сабир Аллах— а. «терпеливый [слуга] Аллаха». Сабит— а. 1. «стройный»; 2. «стойкий, твердый». Сабих— а. «симпатичный, красивый, цветущий». Сабох — тадж. узб. (а.) Сабах. Сабри — а. «терпеливый, выносливый». Сабуктегин — т. Сабук (любимый или легкий) + Тегин; имя Махмуда Газнави, знаменитого мусульманского правителя. Сабур — а. «долготерпеливый». Сабух— а. «светлый, излучающий свет». Савади — а. «чернота, черного цвета». Савар — (а.) Сувар. Савлат — (а.) Саулат. Савлатшо — тадж. (а.) Саулат + Шах. Савр (Саур) — а. «бык, телец». Савр ад-Дин (Савруддин) — а. Л. Савр + Дин. Саври — тадж. (п.) Сарви. Савриддин — тадж. (а.) Савр ад-Дин. Саврон — тадж. 1. (п.) Сарван; 2. (п.-а.) «быки, тельцы»; 3. Сарбон. Сагадат — тат. (а.) Саадат. Сагадатбай — тат. (а.-т.) Саадат + Бай. Сагадатбек — тат. (а.-т.) Саадат + Бек. Сагадатвали — тат. (а.) Саадат + Вали. Сагадатгали — тат. (а.) Саадатали. Сагадатгарай — тат. (а.-т.) Саадат + Гарай. Сагадатджан — тат. (а.-п.) Саадат + Джан. Сагадаткул (Сагадатгул) — тат. (а.-т.) Саадат + Кул. Сагадатнур — тат. (а.) Саадат + Hyp. Сагадатулла — тат. (а.) Саадат Аллах. Сагадатхан — тат. (а.-т.) Саадат + Хан. Сагадатшах — тат. (а.-п.) Саадат + Шах. Сагайдак — тат. «стрела; колчан». Сагделислам— тат. (а.) Са'д ал-Ислам. Сагдетдин. — тат. (а.) Са'д ад-Дин. Сагдулла — тат. (а.) Са'д Аллах. Сагинбай — тат. «долгожданный бай (ребенок)». Сагиндык — тат. «долгожданный ребенок (мальчик)». Сагир — а. «маленький, меньший, малый». Сагирали — а.-п. Сагир + 'Али. Сагит (Сагид) — тат. (а.) КСИ Са'ид. Сагитджан — тат. (а.-п.) Са'ид + Джан. Сагитнур — тат. (а.) Са'ид + Hyp. Сагитхан — тат. (а.-т.) Са'ид + Хан. Сагитъяр — тат. (а.-п.) Са'ид + Йар. Са'д (Саад) — а. «счастье». Са'ди (Саади) — п. (а.) «счастливый, удачливый». Са'д ад-Дин (Саадуддин, Садуддин) и. Л. «успех религии». Са'д Аллах (Саадуллах, Садуллах) п. «счастье, дарованное Аллахом». Са'д ал-Ислам (Садулислам) — а. Д. «успех ислама». Са'д ал-Мулк (Садулмулк) — а. Л. «успех царства». Садад—а. «правильность, справедлиногп., исправление». Садак—тат. «колчан». Садакат — а. «искренность, истина». Садат — а. мн.ч. от Саййид. Садаткули — т. (а.-п.) Садат + Кул. Садваккас—узб. (а.) Саадиваккас. Садгарай — тат. (п.-т.) «столетний Гарай» Саджжад—«тот, кто постоянно простирается, поклоняясь Аллаху; верующий, совершающий суджуд (простирание) перед Аллахом»; А. имамы 'Али б. Хусайна Саджид—а. «распростертый в молитве, преклоняющийся перед Аллахом». Саджид ар-Рахман — «тот, кто простирается перед Ми-лосердным (Аллахом)». Садид— а. «благоразумный, надежный». Садид ад-Дин (Садидуддин) — а. А. «ограждающий веру [от врагов]». Садик—а. «истинный, искренний друг»; Л. Джа'фара б. Мухаммада . Садикали — п. (а.) Садик + 'Али. Садод — тадж. (а.) Садад. Садр — а. 1. «грудь, преддверие»; 2. «предстоятель», титул высокопоставленных придворных. Садр ад-Дин (Садруддин) — а. Д. Садр + Дин. Садр ал-Ислам (Садрулислам) — а. Л. Садр + Ислам. Садр Аллах (Садруллах) — п. (а.) «ведущий [по пути] Аллаха», религиозный лидер. Садрелислам — тат. (а.) Садр ал-Ислам. Садретдин — тат. (а.) Садр ад-Дин. Садри — а. КСИ сокр. ф. Садр ад-Дин. Садрелислам — тат. (а.) Садр ал-Ислам. Садриахмет — тат. (а.) Садр + Ахмад. Садригали — тат. (а.) Садр + 'Али. Садригаллам — тат. (а.) Садр + Аллам. Садриджахан — п. (а.) «предстоятель мира», титул главы духовенства и гражданской администрации в Самарканде и Бухаре в XII-XIV вв. Садрижиган — тат. (а.-п.) Садриджахан. Садрикамал — тат. (а.) Садр + Камал. Садришариф — тат. (а.) Садр + Шариф. Садрулло — тадж. узб. (а.) Садр Аллах. Садрхан — т. (а.) Садр + Хан. Садук — а. «честный, правдивый, искренний, достойный доверия». Садулло — тадж. узб. (а.) Са'д Аллах. Садыг — аз. (а.) Садик. Садык — тат. (а.) Садик. Садыр — тат. (а.) «случившийся, появившийся; стоящий впереди». Сазовор — тадж. «достойный». Саиб— а. 1. «верный, правильный, истинный»; имя нескольких сподвижников Пророка Мухаммада Са'ид (Сайд) —а. КСИ 1. «счастливый, успешный»; 2. «растущий, идущий вверх». Сайид (Сайд) — а. «охотник». Сайд—а. 1. Са'ид; 1. Сайид; 1. Саййид. Сайд ад-Дин (Саидуддин) — а. Л. Сайд + Дин. Сайд аз-Заман — а. А. Сайд + Заман. Саидали — п. (а.) Сайд + 'Али. Саидамир — тадж. узб. (п.) Сайд + Амир. Саидахмад — тадж. узб. (п.) Сайд + Ахмад. Са'идбаттал (Саидбаттал) — Л. полулегендарного арабского воина, который погиб в Антакии. Саидваккас— узб. (а.) Саадиваккас. Саидкул — тадж. узб. (а.-т.) Сайд + Кул. Саидмурад— тадж. узб. (а.) Сайд + Мурад. Саидмухаммад — тадж. узб. (а.) Сайд + Мухаммад. Саил— а. «просящий [у Бога]». Саим— а. «постящийся». Саин— (монг.) КСИ «хороший, славный». Саинбек — т. (монг.) Саин + Бек. Саинхан — т. (монг.) Саин + Хан. Сайр — а. «идущий, путник, путешественник». Сайт — тат. (а.) КСИ Сайд. Саитамир — тат. (а.) Сайд + Амир. Саитахмет — тат. (а.) Саидахмад. Саитбай — тат. (а.-т.) Сайд + Бай. Саитбаттал — тат. (а.) Саидбаттал. Саитбек — тат. (а.-т.) Сайд + Бек. Саитбурган — тат. (а.-т.) Сайд + Бурхан. Саитвали — тат. (а.) Сайд + Вали. Саитгази — тат. (а.) Сайд + Гази. Саитгазиз — тат. (а.) Сайд + 'Азиз. Саитгали — тат. (а.-п.) Саидали. Саитгарай — тат. (а.-т.) Сайд + Гарай. Саитгариф — тат. (а.) Сайд + Гариф. Саитгата — тат. (а.) Сайд + 'Ата. Саитгафур — тат. (а.) Сайд + Гафур. Саитгаффар — тат. (а.) Сайд + Гаффар. Саитджагфар — тат. (а.) Сайд + Джа'фар. Саитджан — тат. (а.-п.) Сайд + Джан. Саитджахан — тат. (а.) Сайд +Джахан. Саитдин — тат. (а.) Сайд ад-Дин. Саитетдин — тат. (а.) Сайт ад-Дин. Саитзада — тат. (а.-п.) Сайд + Зада. Саиткамал — тат. (а.) Сайд + Камал. Саиткарим — тат. (а.) Сайд + Карим. Саиткул— тат. (а.-т.) Сайидкул. Саитмагруф — тат. (а.) Сайд + Ма'руф. Саитмахмут — тат. (а.-п.) Сайд + Махмуд. Саитмулла — тат. (а.) Сайд + Мулла. Саитмурат — тат. (а.) Саидмурад. Саитмурза — тат. (а.-п.) Сайд + Мурза. Саитмухаммет — тат. (а.) Саидмухаммад. Саитнаби — тат. (а.) Сайд + Наби. Саитнагим — тат. (а.) Сайд + Наим. Саитназар — тат. (а.) Сайд + Назар. Саитнур — тат. (а.) Сайд + Hyp. Саитрасул — тат. (а.) Сайд + Расул. Саитрахим — тат. (а.) Сайд + Рахим. Саитрахман — тат. (а.) Сайд + Рахман. Саиттимер — тат. (а.-т.) Сайд + Тимер. Саиттуган — тат. (а.-т.) Сайд + Туган. Саитхабиб—тат. (а.) Сайд + Хабиб. Саитхази — тат. (а.) Сайд + Хади. Саитхан — тат. (а.-т.) Сайд + Хан. Саитхузя — тат. (т.-п.) Сайд + Ходжа. Саитчура — тат. (а.) Сайд + Чура. Саитшариф — тат. (а.) Сайд + Шариф. Саитшсис — тат. (а.-п.) Сайд + Шах. Саитъяр — тат. (т.) Сайд + Йар. Сайад—а. «ловец, охотник». Саййаф — а. «рубака, вооруженный мечом»; «палач». Саййаф ад-Дин (Сайафуддин) — а. Л. Саййаф + Дин. Сайбек — тат. (т.) Саин + Бек. Сайдали — тадж. (п.) Сайидали. Сайдар — тат. (т.) «источник красоты, добра». Сайидали— п. (а.) Саййид + 'Али. Сайидамир— п. (а.) Саййид + Амир. Сайидахмад—п. (а.) Саййид + Ахмад. Сайидим — т. (а.) «мой Саййид». Сайидкул{и) — узб. тадж. (а.-т.) Саййид + Кул. Сайидмурад — п. (а.) Саййид + Мурад. Сайидмурод — тадж. узб. (п.) Сайидмурад. Сайидмухаммад— п. (а.) Саййид + Мухаммад. Сайидрахмон — тадж. узб. (а.) Саййид + Рахман. Саййид (Сайид, Сайд) —а. «господин, вождь племени»; 1. титул потомков Пророка Мухаммада уважительное обращение к суфийским шейхам. Сайлан— п. «мелкие разноцветные жемчужины». Саймуддин— тадж. (а.) стяж. ф. Сайид + Исам ад-Дин. Саймурза — тат. (т.) Сайн + Мурза. Саймурод — тадж. стяж. ф. Сайидмурод. Саймухаммет — тат. (т.-а.) Сайн + Мухаммад; Сайд + Мухаммад. Сайрахмон — тадж. Сайидрахмон. Сайф — а. «меч, клинок, сабля». Сайф Аллах (Сайфуллах) — а. Сайф + АЛЛАХ (1). Сайф ал-Бари — а. А. «меч Творца». Сайф ад-Даула (Сайфуддавла) — а. Л. «меч государства». Сайф ад-Дин (Сайфуддин) — а. Л. «меч религии». Сайф ал-Ислам (Сайфулислам) — а. Л. «меч ислама». Сайф ал-Мулк (Сайфулмулк) — а. Л. «меч царства». Сайф ал-Мулук (Сайфулмулук) — а. Л. «меч царей». Сайфали — п. (а.) Сайф + 'Али. Сайфегази — тат. (а.) Сайф + Гази. Сайфегали — тат. (п.) Сайфали. Сайфегалим — тат. (а.) Сайф + 'Алим. Сайфегани — тат. (а.) Сайф + Гани. Сайфеислам — тат. (а.) Сайф ал-Ислам. Сайфемулук — тат. (а.) Сайф ал-Мулук. Сайфетдин — тат. (а.) Сайф ад-Дин. Сайфи — а. «вооруженный мечом, клинком; человек с мечом». Сайфиддин — тадж. узб. (а.) Сайф ад-Дин. Сайфисаттар — тат. (а.) Сайф + Саттар. Сайфисултан — тат. (а.) Сайф + Султан. Сайфихан — тат. (а.-т.) Сайф + Хан. Сайфияздан — тат. (а.-п.) Сайф + Йаздан. Сайфияр — тат. (а.-п.) Сайф + Йар. Сайфулло — тадж. узб. (а.) Сайф Аллах. Сайяд — аз. (а.) Сайад. Сайяр— а. 1. «идущий, странствующий, движущийся»; 2. «спутник, планета». Сайяф — п. (а.) Сайаф. Сакиб— а. «проникающий, рассекающий, остроумный, сообразительный, резкий, проницательный». Сакит — п. (а.) «молчаливый, спокойный». Сакиф—а. «умелый, искусный, опытный»; название арабского племени. Сакр — а. «сокол». Салабат— п. (а.) «упорство, твердость». Салабати Джанг— инд. «несгибаемый в битве». Салабатхан — т. (а.) Салабат + Хан. Салават — (а.) «восхваление, прославление, молитвы». Салават Аллах— (а.) «благословение Аллаха». Салам— а. «мир, покой, благополучие». Саламан — а. порода дерева; Салман. Саламат — п. (а.) «благополучие, невредимость, здоровье». Саламатали — п. (а.) Саламат + 'Али. Саламат Аллах (Саламатуллах) — п. (а.) Саламат + АЛЛАХ (1). Саламулла — п. (а.) Салам + АЛЛАХ (1). Салар — п. «глава, предводитель». Салах—а. 1. «добро, благо»; 2. «благочестие, праведность». Салах aд-Дин (Салахуддин) — а. Л. «благо веры». Султан Салах ад-Дин Йусуф ал-Аййуби — мусульманский правитель, освободивший Иерусалим от крестоносцев в 1187 г. В Европе он известен как Саладин. Салахетдин — тат. (а.) Салах ад-Дин. Салахиддин — п. (а.) Салах ад-Дин. Салджук (Селджук, Сельджук) — т. название тюркской династии. Салех—т. (а.) Салих. Салик—п. (а.) «путник». Салим— а. «мирный, невредимый, здоровый». Салим ад-Дин (Салимуддин) — а. А. Салим + Дин. Салим аз-Заман — а. Л. Салим + Заман. Салим Аллах (Салимуллах) — а. Л. Салим + АЛЛАХ (1). Салимбай — тат. (а.-т.) Салим + Бай. Салимбек — тат. (а.-т.) Салим + Бек. Салимгарай — тат. (а.-т.) Салим + Гарай. Салимджан — тат. (а.-п.) Салим + Джан. Салиметдин — тат. (а.) Салим ад-Дин. Салимзада — тат. (а.-п.) Салим + Зада. Салимкурде — тат. (а.-т.) «родился здоровый ребенок». Салимхан — тат. (а.-т.) Салим + Хан. Салимхузя — тат. (а.-п.) Салим + Ходжа. Салимшах — тат. (а.-п.) Салим + Шах. Салимъяр — тат. (а.-п.) Салим + Йар. Салит — а. «сильный, твердый, крепкий, острый». Салих— а. КСИ «благой, праведный». Салихалишах — п. Салих + 'Али + Шах. Салихбай — тат. (а.-т.) Салих + Бай. Салихбек — тат. (а.-т.) Салих + Бек. Салихджан — тат. (а.-п.) Салих + Джан. Салихкул — тат. (а.-т.) Салих + Кул. Салихмулла — тат. (а.-п.) Салих + Мулла. Салихмурза — тат. (а.-п.) Салих + Мурза. Салиххан — тат. (а.-т.) Салих + Хан. Саллыбай — тат. «здоровый, крепкий, сильный бай». Салм — п. имя старшего сына легендарного иранского правителя Фаридуна. Салман — а. «благополучный»; Салман ал-Фарси — известный сподвижник Пророка Мухаммада Салмон — тадж. узб. (а.) Салман. Салом — тадж. узб. (а.) Салом. Саломат — тадж. узб. (а.) Саламат. Салох—тадж. узб. (а.) Салах. Салохиддин — тадж. узб. (а.) Салах ад-Дин. Салтай — тат. «обладающий крепким здоровьем». Салтуган — тат. «родился здоровый, крепкий ребенок». Салтык — тат. (т.) 1. «хранитель порядка, традиций»; 2. «хромой». Сама ад-Дин (Самауддин) — а. Л. «высота веры». Самад — а. только КСИ «Тот, кто не зависит от других и в котором нуждаются все остальные»; сокр.ф. 'Абд ас-Самад. Самандар—п. (др.-гр.) «саламандра», «живущий в огне». Самар — п. (а.) «плод, польза». Самар — а. «плод»; «выгода, доход». Самар ад-Дин (Самаруддин) — а. Л. Самар + Дин. Самаретдин — тат. (а.) Самар ад-Дин. Самариддин — тадж. узб. (а.) Самар ад-Дин. Самархан—тат. (а.-т.) Самар + Хан. Самах— а. «щедрость, изобилие, добросердечность». Саме — тадж. узб. Сами'. Самед — аз. Самид. Сами' (Самиг) — а. «слушающий, слышащий». Самигетдин — тат. (а. Сами' ад-Дин) «слышащий глас религии». Самигулла — тат. (а. Сами' Аллах) «слушающийся Аллаха». Самид — а. «стойкий, крепкий». Самим—а. «искренний, подлинный, чистый, истинный, сущность, сердце». Сомин— а. «ценный, драгоценный, бесценный». Самир — а. «рассказчик, собеседник». Самирхан — тат. (а.-т.) Самир + Хан. Самит — (а.) Самид. Самсам ад-Даула (Самсамсуддавла) — а. Л. «острый меч государства». Самсам ад-Дин (Самсамуддин) — а. Л. «острый меч веры». Самур — п. «соболь». Сана — а. «хвала, похвала, хвалебная речь». Сана Аллах (Санауллах) — инд. (а.) «хвала Аллаху». Санавбар— п. «сосна». Санад— а. «поддержка, опора». Сан'ат— а. «творение, творчество». Санг — тадж. «камень». Сангак — тадж. уменьш. ф. от Санг. Сангали — тадж. Санг + 'Али. Сангин — тадж. «каменный, твердый, крепкий». Сангимурод — тадж. Санг + Мурод. Сангмухаммад — тадж. Санг + Мухаммад. Сандал — п. «сандаловое дерево». Санджар — т. «острый, пронзающий насквозь». C6.HU — а. «второй, подобный». Сани— а. «возвышенный, выдающийся, роскошный». Саодат — тадж. узб. (а.) Саадат. Сапар — каз. туркм. (а.) Сафар. Саранджам— п. «порядок». Сарафраз — п. «горделивый, счастливый». Сарафразхан — п.-т. Сарафраз + Хан. Сарбаланд — п. «прославленный». Сарбаз — п. 1. «воин, солдат»; 2. «сильный, смелый». Сарбай — тат. Сары + Бай. Сарбон — тадж. «путеводитель, проводник». Сарв — а. «кипарис». Сарвад— п. «поэма, песня». Сарвазад — п.-а. «благородный кипарис». Сарван— п. «лучший из кипарисов». Сарвар — п. 1. «вождь, лидер, повелитель»; 2. «хозяин, владелец». Сарваретдин — тат. (п.-а.) «религиозный лидер». Сарви— а. «стройный, прямой, как кипарис». Сарвиддин — тадж. (а.) Саре + Дин. Сарвон — тадж. Сарван. Сардар — п. «военачальник, предводитель, главноко-мандующий». Сардархан — п.-т. Сардар + Хан. Сарджан— т.-п. Сары + Джан. Сардор — тадж. (п.) Сардар. Саржан — т. Сарджан. Сари— а. «знатный, благородный»; Сари ас-Сакати (ум. в 871 г.) — знаменитый праведник и суфийский наставник. Сарим— а. 1. «острый»; 2. «твердый, крепкий». Сарир — п. (а.) «престол». Саркар — п. «смотритель». Саркарда — п. «предводитель». Саркор — тадж. (п.) Саркар. Сармад — а. «вечный; бессмертный; бесконечный, без-граничный». Сармат — (а.) Сармат. Сарматбек— тат. (а.-т.) Сармат + Бек. Сарматхан — тат. (а.-т.) Сармат + Хан. Сартадж — а. «муж, корона, глава». Сарраф — а. «оценщик, меняла». Сарт(ак) — тадж. узб. «перс, иранец, таджик». Сару — аз. (т.) Сары. Саруали — аз. Сару + 'Али. Сарухан — аз. Сару + Хан. Сарфараз — п. Сарафраз. Сарфароз — тадж. (п.) Сарафраз. Сархад (Сархат) — тадж. (а.) «граница, простор». Сархуш— п. «веселый, упоенный». Сары— 1. т. КСИ «желтый, пшеничного цвета; зрелый»; 2. (а.) Сари. Сарыбай — т. Сары + Бай. Сарыбала — тат. (т.) Сары + Бала. Сарыбаш — тат. (т.) Сары + Баш. Сарыбек — т. Сары + Бек. Сарымбет — каз. стяж. ф. Сарымухаммад. Сарыбуга — тат. (т.) Сары + Буга. Сарыбулат — тат. (т.) Сары + Булат. Сарыгул — тат. (т.) Сары + Кул. Сарыджан — тат. (т.-п.) Сары + Джан. Сарыкай — тат. (т.) уменын. ф. от Сары. Сарымардан — тат. (т.-п.) Сары + Мардан. Сарымсак—тат. (т.) «чеснок». Сарымухаммад — т. (а.) Сары + Мухаммад. Сарыслан — тат. (т.) Сары + Арслан. Сарытай — тат. (т.) Сары + Тай. Сарыхузя — тат. (т.-п.) Сары + Ходжа. Сарыч — т. «ястреб». Сарычеч — тат. «золотистые волосы». Сати — т. «купленный», букв, «продажа». Сатим — т. «купленный [ребенок]». Саттар — а. «укрывающий грехи покаявшегося». Саттаркул(и) — т. (а.) АС-САТТАР (Покрывающий грехи кающегося) + Кул. Саттархан — т. (а.) Саттар + Хан. Саттор — тадж. узб. (а.) Саттар. Сатыбал(а) — тат. «купленный ребенок». Сатыш — тат. «продаваемый [ребенок]». Саубан (Савбан) — а. «попечитель, воспитатель»; имя сподвижника Пророка Мухаммада. Са'уд — а. «счастливый». Саулат— а. «нападение; сила, могущество». Сауман— п. «обладающий хорошим здоровьем». Саумурза — тат. (п.) «здоровый и благополучный мурза». Саур — (а.) Савр. Саф— а. КСИ «чистый», «прозрачный». Сафа — а 1. «чистота, святость»; 2. «удовольствие, наслаждение, блаженство, беззаботность, беспечность». Сафаали — п. (а.) Сафа + 'Али. Сафагарай — тат. (а.-т.) Сафа + Гарай. Сафагул (Сафакул) — тат. (а.-т.) Сафа + Кул. Сафанур — тат. (а.) Сафа + Hyp. Сафар — а. 1. «путешествие, поездка»; 2. название второго месяца мусульманского лунного года; родившийся в месяце сафар. Сафарали — п. (а.) Сафар + 'Али. Сафарбай — тат. (а.-т.) Сафар + Бай. Сафарбек — тат. (а.-т.) Сафар + Бек. Сафарвали — тат. (а.) Сафар + Вали. Сафаргали — тат. (а.) Сафарали. Сафаргарай — тат. (а.-т.) Сафар + Гарай. Сафаргул (Сафаркул) — тат. (а.-т.) Сафар + Кул. Сафарджан — тат. (а.-п.) Сафар + Джан. Сафархузя — тат. (а.-п.) Сафар + Ходжа. Сафархан — тат. (а.-т.) Сафар + Хан. Сафван (Сафуан) — а. «скала, камень»; Сафван б. Умаййа — один из сподвижников Пророка Мухаммада Сафвангали — тат. (а.) Сафван + 'Али. Сафдар — п. «неистовый, отважный», букв, «сокрушающий ряды». СафдариДжанг— инд. (п.) «неистовый в бою». Сафдархан — п.-т. Сафдар + Хан. Сафдил — п. (а.) «чистая душа». Сафи — а. 1. «чистый, истинный»; 2. «избранный, избранник». Сафи ад-Дин (Сафиуддин) — а. А. Сафи + Дин. Сафи Аллах (Сафиуллах) — а. «избранник Аллаха». Эпитет Пророков Мухаммада и Адама . Сафиахмет — тат. (а.) Сафи + Ахмад. Сафигарай (Сафигирей) — тат. (а.-т.) Сафи + Гарай. Сафиджан—тат. (а.-п.) Сафи + Джан. Сафикули — тадж. (а.-т.) Сафи + Кул. Сафир — п. (а.) «посол, посланник». Сафиулло — тадж. узб. (а.) Сафи Аллах. Сафихан — тат. (а.-т.) Сафи + Хан. Сафияр — тат. (а.-п.) Сафи + Йар. Сафкул — тат. (а.-т.) Сафи + Кул. Сафуан — а. Сафван. Саффар — а. «медник». Саха — а. «щедрость, великодушие». Саха ад-Дин (Сахауддин) — а. Л. «щедрость религии». Сахаб— а. «спутники, сподвижники, товарищи». Сахаб ад-Дин (Сахабуддин) — а. А. «верующие; те, которые идут по пути религии». Сахабетдин — тат. (а.) Сахаб ад-Дин. Сахават — п. (а.) «щедрость». Сахапкул — тат. (а.-т.) Сахаб + Кул. Сахар — а. «рассвет, предрассветная пора». Сахаутдин — тат. (а.) Саха ад-Дин. Сахи — (а.) «щедрый». Сахи Аллах—п. (а.) Сахи + АЛЛАХ (1). Сахиб— а. КСИ «хозяин, владелец, господин». Сахиб Аллах (Сахибуллах) — а. Сахиб + АЛЛАХ (1). Сахибджамал—п. (а.) «прекрасный». Сахибкадам — п. (а.) «свободный». Сахибкул(и) — т. Сахиб + Кул. Сахибназар— п. (а.) Сахиб + Назар. Сахим — п. (а.) «пайщик, товарищ, участник». Сахин — а. «раскаленный, горячий». Сахип — тат. (а.) Сахиб. Сахипгарай— тат. (а.-т.) Сахиб + Гарай. Сахипзада — тат. (а.-п.) Сахиб + Зада. Сахипхан — тат. (а.-п.) Сахиб + Хан. Сйхир— а. «неспящий, бодрствующий, бдительный». Сахл— а. «равнина, долина». Саховат — тадж. (п.) Сахават. Сахр — а. «скала, утес». Сахт — п. «твердый». Саятхан—тат. (а.-т.) «ханские охотники, ловчие». Саяф — тат. (а.) Сайаф. Саяфетдин — тат. (а.) Сайаф ад-Дин. Себак—п. «яблоко». Севдик— т. «радость», букв, «мы обрадовались». Сеид — аз. (а.) Саййид. Сеидали — аз. (п.) Сайидали. Сеидахмед — аз. (п.) Сайидахмад. Сеидмамед — аз. (п.) Сайидмухаммад. Сеидрза — аз. (п.) Сайидриза. Сейфали—аз. (а.) Сайфали. Сейфалмулк — аз. (а.) Сайф ал-Мулк. Сейфеддин — аз. (а.) Сайф ад-Дин. Сейфи — аз. (а.) Сайфи. Сейфулла — аз. (а.) Сайф Аллах. Селим — аз. тур. (а.) Салим. Селджук— аз. п. тур. Салджук. Сермактай — т. «терпеливый, выносливый». Сефи— н.-п. аз. (а.) Сафи. Сибгат — а. «цвет». Сибгат Аллах— (а.) «религия Аллаха», т. е. ислам. Сибт — а. «внук, потомок, племя». Сигезак — т. «восьмой»; имя, дававшееся восьмому ребенку (мальчику) в семье. Сидги—н.-п. аз. Сидки. Сиддик—а. «верный, правдивый, честный»; Л. халифа Абу Бакра. Сиддик Аллах— а. «правдивый перед Аллахом». Эпитет пророка Йусуфа. Сиддики — а. «ведущий свой род от первого халифа Абу Бакра ас-Сиддика» . Сидк— а. «истина, искренность, честность». Сидки — п. (а.) «искренний». Сикандар — п. (а.) Искандар. Сикандарджсис — п. (а.) «достигший положения Искандара (Александра Македонского)». Сиксанбай — тат. (т.) Сиксан («восемьдесят») + Бай. Силах— а. «оружие, доспехи, вооружение». Силах ад-Дин (Силахуддин) — а. Л. «оружие религии». Силм— а. «мир». Симаб— а. 1. «ртуть»; 2. планета Меркурий. Сина—п. (др.-ир.) 1. «грудь»; 2. «старейшина». Синан— а. «копье, острие копья». Синан ад-Дин (Синануддин) — а. Л. Синан + Дин. Синджар — т. Санджар. Синегул — тат. (п.-т.) Сина + Кул. Синор — тадж. «гавань». Сипахи— п. «воин». Сипахмансур— п.-а. «победоносное войско». Сипохи — тадж. «воин». Сирадж — а. «светоч, светило». Сирадж ад-Даула (Сираджуддавла) — а. Л. «светоч государства». Сирадж ад Дин (Сираджуддин) — а. Л. СИРАДЖ + Дин. Сирадж ал-Хакк (Сираджулхак) — а. Л. Сирадж + АЛ- ХАКК (52). Сираджахмад — инд. (а.) Сирадж + Ахмад. Сираджеддин—н.-п. (а.) Сирадж ад-Дин. Сираджулхак — инд. (а.) Сирадж ал-Хакк. Сиразелхак — тат. (а.) Сирадж ал-Хакк. Сиразетдин — тат. (а.) Сирадж ад-Дин. Сиродж — тадж. узб. (а.) Сирадж. Сироджиддин — тадж. узб. (а.) Сирадж ад-Дин. Сиррулла — п. (а.) Сирр (тайна) + АЛЛАХ (1). Ситдик — тат. (а.) Сиддик. Сифат Аллах—п. (а.) «[проявления] атрибутов Аллаха». Сихам—а. «стрелы». Сиявуш—п. (др.-ир.) «черный всадник»; имя древне- иранского воина. Сиявушбек— п.-т. Сиявуш + Бек. Сияр — тат. (т.) КСИ «будет любить (о ребенке)». Сиярбай — тат. (т.) Сияр + Бай. Сиярбек — тат. (т.) Сияр + Бек. Сияргали — тат. (т.-а.) Сияр + 'Али. Сияргул (Сияркул) — тат. (т.) Сияр + Кул. Сиярмухаммет — тат. (т.-а.) Сияр + Мухаммад. Сиярхузя — тат. (т.-п.) Сияр + Ходжа. Сиях— п. «черный». Сияхмард — п. «черный богатырь». Соат — тадж. узб. (а.) Саат. Соатали — тадж. узб. (а.-п.) Саатали. Собир — тадж. узб. (а.) Сабир. Собит — тадж. узб. (а.) Сабит. Собхан — н.-п. (а.) КСИ Субхан. Собханолла — н.-п. (а.) Субхан Аллах. Содик — тадж. узб. (а.) Садик. Содир — тадж. узб. (а.) Садир. Содирхон — тадж. узб. (а.-т.) Садир + Хан. Соки — тадж. узб. (а.) «кравчий». Солех—тадж. узб. (а.) Салих. Сони — тадж. узб. Сани. Соти — узб. тадж. (т.) Сати. Сотибек — тадж. (т.) Сати + Бек. Сотиболди (Сотиволди) — узб. тадж. (т.) «купленный» (имя-оберег). Сотим — узб. тадж. (т.) Сатим. Сохиб—тадж. узб. (а.) Сахиб. Сохибджамол — тадж. узб. (а.-п.) Сахибджамал. Сохибназар — тадж. узб. (а.) Сахибназар. Сохраб—н.-п. Сухраб. Субай — т. (монг.) 1. «стройный, красивый»; 2. «всадник, конный воин». Субах— а. «красивый, изящный». Субах ад-Дин (Субахуддин) — а. А. Субах + Дин. Субхан — а. только КСИ «Чистый от всяких недостатков, которые Ему приписывают». Субханбирде — тат. (а.-т.) Субхан + Бирде. Субханверди—аз. тур. (а.) Субханбирде. Субханкул(и) — т. (а.) Субхан + Кул. Субханкулихан — т. (а.) Субханкули + Хан. Субхан Аллах — а. «хвала Аллаху». Субхи — а. «раннее утро, рассвет». Субхон — тадж. узб. (а.) Субхан. Субхонкул — узб. (т.) Субханкули. Сувар (Савар) —а. «наездник, всадник». Сугуд — тат. (а.) Су'уд. Суербай — тат. Суер («глухарь (птица)») + Бай. Суйдермак — тат. «такой, которого нельзя не любить». Сулайман— а. (др.-евр. Шломо) Соломон, «мирный, за-щищенный». Имя пророка сына пророка Дауда (Давида) . Сулаймон — тадж. (а.) Сулайман. Сулаймонкул — узб. (а.-т.) Сулайман + Кул. Сулейман — п. т. (а.) Сулайман. Сулим — тат. (монг.) «славный, знаменитый». Сулимшсис— тат. (монг.-п.) Сулим + Шах. Султан— а. «повелитель, правитель, государь». Султанали — п.-а. Султан + 'Али. Султаналишах— п.-а. Султан + 'Али + Шах. Султанай — тат. (а.-т.) Султан + Ай. Султанахмет — тат. (а.) Султан + Ахмад. Султанбай — тат. (а.-т.) Султан + Бай. Султанбахт— п.-а. «повелитель [своего] счастья». Султанбек — тат. (а.-т.) Султан + Бек. Султанби — тат. (а.-т.) Султан + Би. Султанбирде —- тат. (а.-т.) Султан + Бирде. Султангази — тат. (а.) Султан + Гази. Султангали — тат. (п.-а.) Султанали. Султангарай — тат. (а.-т.) Султан + Гарай. Султангилде (Султанкилде) — тат. (а.-т.) Султан + Килде. Султангузя (Султанхузя) —тат. (а.-п.) Султан + Ходжа. Султанетдин — п. (а.) Султан ад-Дин, Султан + Дин. Султани — а. «наследственный султан», «высокородный повелитель». Султаним— т. (а.) «мой султан». Султанкул(и) — т. (а.) Султан + Кул. Султанзада — тат. (а.-п.) Султан + Зада. Султанмахмут — тат. (а.) Султан + Махмуд. Султанмурат— тат. (а.) Султан + Мурад. Султанмухаммет — тат. (а.) Султан + Мухаммад. Султаннаби — тат. (а.) Султан + Наби. Султаннур — тат. (а.) Султан + Hyp. Султансалим — тат. (а.) Султан + Салим. Султантимер — тат. (а.-т.) Султан + Тимер. Султанхабиб— тат. (а.) Султан + Хабиб. Султанхаким — тат. (а.) Султан + Хаким. Султанхалил — тат. (а.) Султан + Халил. Султанхалит — тат. (а.) Султан + Халид. Султанхусайн — тат. (а.) Султан + Хусайн. Султаншах— тат. (а.-п.) Султан + Шах. Султаншейх— тат. (а.) Султан + Шайх. Султанъяр — тат. (а.-п.) Султан + Йар. Султанъясави — тат. (а.-т.) Султан + Ясави. Султон — тадж. узб. (а.) Султан. Султоншо — тадж. (а.-п.) Султан + Шах. Сулу (Сылу) —т. КСИ «красивый, стройный, статный». Сулубай — тат. (т.) Сулу + Бай, «стройный, статный, красивый бай (юноша)». Сулуджан — тат. (т.-п.) Сулу + Джан. Сулукай — тат. (т.) уменьш. ф. от Сулу. Сулу хан — тат. (т.) Сулу + Хан. Сулнаргул — тат. (т.) «ловчий, охотник». Сулнарчи — тат. (т.) «охотник». Сун'ат Аллах (Сунатуллсис) — а. «творение Аллаха». Сунгали — тат. (т.-а.) Сун (умный) + 'Али. Сунгатулла — тат. (а.) Сун'ат Аллах. Суникай — тат. (т.) «умница, умничка». Сункар (Сункур) —т. «сокол». Сунмас — тат. «негасимый, вечный». Сунни — тат. (а.) 1. «соответствующий обычаям»; 2.«соблюдающий традиции Пророка Мухаммада; 3. «суннит» (последователь суннитского направления ислама). Сурайа — а. Плеяды (созвездие). Суранбай — тат. (т.) «бай (ребенок), выпрошенный у Бога». Сурапкул—тат. (т.) «раб (ребенок), выпрошенный [у Бога]». Суроб—тадж. (п.) Сухраб. Сурур — а. «радость, отрада». Сурх—п. «красный». Сурхаб—и. «рубин». Сурхак— п. уменып. ф. от Сурх. Су cap — тат. «бобр». Сусланбек — тат. Суслан (копна) + Бек. Сууд — а. «счастье». Суфи— п. (а.) «суфий; благочестивый, набожный». Суфиахмет — тат. (а.) Суфи + Ахмад. Суфияр — тат. (а.-п.) Суфи + Йар. Суфйан — а. «порыв, дуновение ветра»; Суфйан Саври (ок. 714-778) — праведник и религиозный ученый. Сухайб—а. «с рыжими волосами или краснолицый»; Сухайб б. Синан ар-Руми — один из сподвижников Пророка Мухаммада Сухайл — а. звезда Канопус. Сухбат — а. «общение, связь, дружба, беседа». Сухбатулла — а. Сухбат + Аллах. Сухраб— н.-п. Сурхаб. Сухроб—тадж. (п.) Сухраб. Суюк — т. КСИ «любимый ребенок». Суюкбай — тат. Суюк + Бай. Ср. Байсуюк. Суюкбай — тат.-п. Суюк + Джан. Суюлим — тат. «любимый мой». Суюлиш — тат. «любимый [ребенок]». Суюм — т. КСИ 1. «радость»; 2. «любимый». Суюмбай — т. Суюм + Бай. Суюмбек — тат. (т.) Суюм + Бек. Суюмгул — тат. (т.) Суюм + Кул. Суюмдук — тат. (т.) «большая общая радость». Суюнуч — тат. (т.) КСИ «радость, радостная весть». Суюнучгали — тат. (т.-а.) Суюнуч + 'Али. Суюнучлебай — тат. (т.-а.) Суюнуч + Бай, «радостный бай». Суюнучтимер — тат. (т.) Суюнуч + Тимер. Суюнчак — тат. «младенец, приносящий радость». Суюпбай — тат. «любящий бай (мальчик)». Суюч (Суюш) — тат. «любовь; любимый». Сылу — тат. (т.) Сулу. Сютиш — тат. (т.) «молочный брат». |
99 имен Аллаха
Меню сайта
Поиск
Наш опрос
блог
|