<Ш>Ш
Шабан— 1. п. (т.) Чупан; 2. п. (а.) «родившийся в месяце ша'бан». Шаббар — а. имя сына пророка Харуна (Аарона) Шавилдан — тат. (а.-п.) Шах + Вилдан. Шагали — тат. (п.-а.) Шах + 'Али. Шавкат (Шаукат) — а. «мощь, могущество». Шавкатали — п. (а.) Шавкат + 'Али. Шад— п. КСИ «радость, отрада»; «радостный». Шадан— п. «веселый, радостный». Шаджа'ат (Шиджаат, Шуджаат) —а. «мужество, от-вага, храбрость». Шаджи'— а. «мужественный, отважный, смелый, храбрый». Шади — п. «счастливый, жизнерадостный». Шадибек — т. (п.) Шади + Бек. Шадид — а. «крепкий, сильный, энергичный». Шадлык— аз. (п.) «радость». Шадман— п. «радостный, счастливый». Шадманд— н.-п. «радостный». Шаибек — т. Шайибек. Шаиг — аз. Шаик. Шаик — а. «радостный, веселый». Шаислам — тат. (п.-а.) Шахислам. Шаир — т. (а.) «поэт, рассказчик». Шайахмет — каз. Шах + Ахмад. Шайда— а. «влюбленный, безумно влюбленный». Шайдали — п. Шайда + 'Али. Шайбек — тат. (п.-т.) Шахид + Бек. Шайгалиж — тат. (п.-а.) Шахгалим. Шайдулла — тат. (а.) разг. ф. от Шахидаллах. Шаймурат — тат. (п.-а.) Шах + Мурад. Шаймухаммет — тат. (п.-а.) Шахимухаммет. Шайсултан — тат. (а.) Шахисултан. Шайфта — а. «влюбленный, потерявший голову от любви». Шайх— а. «предводитель, глава, старец, шейх». Шайхабыз — тат. (а.-т.) «старейшина рода, аксакал». Шайхали — п. (а.) Шайх + 'Али. Шайх Аллах (Шейхуллах) — (а.) «ставший шейхом по воле Аллаха». Шайхеагзаж — тат. (а.) Шайх + А'зам. Шайхевафа — тат. (а.) Шайх + Вафа. Шайхегали — тат. (а.) Шайх + 'Али. Шайхегалим — тат. (а.) Шайх + 'Алим. Шайхегаллам — тат. (а.) Шайх + 'Аллам. Шайхегата — тат. (а.) Шайх + 'Ата. Шайхеджан (Шейхджан) — тат. (а.-п.) Шайх + Джан. Шайхезада — тат. (а.-п.) Шайх + Зада. Шайхезаман — тат. (п.) Шайхзаман. Шайхеланам — тат. (а.) «шейх рода человеческого». Шайхелимам — тат. (а.) Шайх + Имам. Шайхелислам — тат. (а.) «предводитель в вопросах ислама». Шайхелмардан — тат. (а.-п.) Шайх + Мардан. Шайхемансур — тат. (а.) Шайх + Мансур. Шайхемулла — тат. (а.-п.) Шайх + Мулла. Шайхемурат — тат. (а.) Шайх + Мурад. Шайхемурза — тат. (а.-п.) Шайх + Мурза. Шайхемухаммет — тат. (а.) Шайх + Мухаммад. Шайхенур — тат. (а.) Шайх + Hyp. Шайхерази — тат. (а.) Шайх + Рази. Шайхерахман — тат. (а.) Шайх + Рахман. Шайхесалим — тат. (а.) Шайх + Салим. Шайхесаттар — тат. (а.) Шайх + Саттар. Шайхесултан. — тат. (а.) Шайх + Султан. Шайхетдин — тат. (а. Шайх ад-Дин) «предводитель в вопросах религии». Шайхечура — тат. (а.-т.) Шайх + Чура. Шайхзаман — п. (а.) «шейх своей эпохи». Шайхиахмет — тат. (а.) Шайх + Ахмад. Шайхибек — т. (а.) Шайх + Бек. Шайхим — т. стяж. ф. Шайхмухаммад. Шайхинур — тат. (а.) Шайх + Hyp. Шайхияр — тат. (а.-п.) Шайх + Йар. Шайхмухаммад — п. (а.) Шайх + Мухаммад. Шайхулла — тат. (а.) Шайх Аллах. Шайхшах— п. (а.) Шайх + Шах. Шакар — п. (а.) «сахар». Шакен — каз. (п.) Шахимардан. Шакил — а. «хорошо сложенный, красивый, пригожий, с хорошей фигурой». Шакир — а. «благодарный, признательный». Шакир Аллах (Шакируллах) — тат. (а.) «благодарный Аллаху». Шакирджан — тат. (а.-п.) Шакир + Джан. Шакирт — тат. (п.) «ученик, учащийся». Шакиртджан — тат. (а.-п.) Шакирт + Джан. Шакур — а. «благодарный», «отвечающий на добро и зло». Шакурджан — тат. (а.-п.) Шакур + Джан. Шам — а. КСИ «северный»; историческое название Большой Сирии, в которую входила территория современной Сирии, Иордании, Ливана, Палестины. Шамама — п. (а.) «благоухание». Шамат — а. «родинка». Шамбулат — тат. (а.-т.) «сирийская, дамаскская сталь». Шами— аз. (а.) «сирийский, дамаскский, из Шама». Шамил— 1. а. «всеобъемлющий, всеохватывающий»; 2. даг. Шамуил. Шамим — а. «ароматный, благоуханный». Шамир — а. «горделивость». Шамс— а. КСИ «солнце». Шамс ад-Дин (Шамсуддин) — а. Л. «солнце, светоч ре-лигии». Шамс ад-Духа (Шамсуддуха) — а. Л. «солнце на рассвете». Шамс аз-Замйн (Шамсуззаман) — а. Л. «солнце своего времени». Шамс Аллах— п. (а.) «солнце среди рабов Аллаха». Шамс ал-Маали (Шамсулмаали) — а. Л. «солнце вели-чия». Шамсеанвар — тат. (а.) Шамс + Анвар. Шамсеахмет — тат. (а.) Шамс + Ахмад. Шамсевали — тат. (а.) Шамс + Вали. Шамсевафа — тат. (а.) Шамс + Вафа. Шамсегази — тат. (а.) Шамс + Гази. Шамсегазиз — тат. (а.) Шамс + 'Азиз. Шамсегали — тат. (а.) Шамс + 'Али. Шамсегалим — тат. (а.) Шамс + 'Алым. Шамсегалам — тат. (а.) Шамс + 'Алам. Шамсегаллам — тат. (а.) Шамс + 'Аллам. Шамсегарай — тат. (а.-т.) Шамс + Гарай. Шамсегата — тат. (а.) Шамс + 'Ата. Шамсегаффар — тат. (а.) Шамс + Гаффар. Шамседжан — тат. (а.-п.) Шамс+Джан. Шамсезада — тат. (а.-п.) Шамс + Зада. Шамсезия — тат. (а.) Шамс + Зийа. Шамсекай — тат. (а.) «солнышко», уменьш. ф. от Шамс. Шамселислам — тат. (а.) «солнце ислама». Шамсемардан — тат. (а.-п.) Шамс + Мардан. Шамсемунир — тат. (а.) Шамс + Мунир. Шамсемурат — тат. (а.) Шамс + Мурад. Шамсемуса — тат. (а.) Шамс + Муса. Шамсемухаммет — тат. (а.) Шамс + Мухаммад. Шамсенаби — тат. (а.) Шамс + Наби. Шамсерахим — тат. (а.) Шамс + Рахим. Шсимсерахман — тат. (а.) Шамс + Рахман. Шамсесултан — тат. (а.) Шамс + Султан. Шамсетдин — тат. (а.) Шамс ад-Дин. Шамсехузя — тат. (а.-п.) Шамс + Ходжа. Шамсечура — тат. (а.-т.) Шамс + Чура. Шамси — п. (а.) КСИ «относящийся к солнцу, солнцепо- добный». Шамсиахмет — тат. (а.) Шамс + Ахмад. Шамсиддин — тадж. узб. (а.) Шамс ад-Дин. Шамсиджахан — п. (а.) «солнце мира». Шамсияр — тат. (а.-п.) Шамс + Йар. Шамсуар — тат. (п.) «всадник из Шсша». Шамсуллах — а. Шамс Аллах. Шамсулло — тадж. узб. (а.) Шамс Аллах. Шамсулхак — инд. (а.) «солнце истины». Шамсур — тат. (а.-п.) «солнцеликий». Шамсшах — п. (а.) Шамс + Шах. Шажуил—a. (др.-евр.) Самуил, «услышанный Богом»; имя имама Шамиля. Шамхал — п. «мушкет». Шажшад — п. «дерево, похожее на сосну». Шамшариф — а. «благородный Шам». В старину упот-реблялось как мужское имя. Шамшериджанг — инд. (п.) «меч битвы». Шамшир (Шамсир) — п. «меч». Ша'н {Шан) — «слава; достоинство». Шанбек— тат. (а.-т.) Шан + Бек. Шангарай — тат. (а.-т.) сокр. ф. от Шахингарай. Шангул (Шанкул) — тат. (т.) Шан + Кул. Шанкилде — тат. (а.-т.) Шан + Килде. Шанчура — тат. (а.-т.) Шан + Чура. Шапур — п. Шахпур. Шарара — п. «искра». Шараф—а. КСИ 1. «честь, почет, слава»; 2. «величие, знатность, достоинство». Шараф ад-Даула (Шарфуддавла) — а. Л. «слава, величие державы». Шараф ад-Дин (Шарафуддин) — а. Л. «слава, величие религии». Шараф ал-Ислаж (Шарафулислам) — а. Д. «слава, ве-личие ислама». Шараф Аллах (Шарафуллсис) — а. «слава, величие Ал-лаха». Шараф ал-Мулк (Шарафулмулк) — а. Л. «слава, величие царства». Шарафат — а. 1. «почтение, почет»; 2. «слава, честь, благородство». Шарафатхан — тат. (а.-т.) Шарафат + Хан. Шарафгали — тат. (а.) Шараф + 'Али. Шарафелислам — тат. (а.) Шараф ал-Ислам. Шарафиджанг— инд. (а.-п.) «боевая слава». Шарафкай — тат. (а.) уменын. ф. от Шараф. Шарафкул — тат. (а.-т.) Шараф + Кул. Шарафутдин — тат. (а.) Шараф ад-Дин. Шарбат — п. «сладостный», букв, «шербет». Шари'ат — а. «прямой путь; Божественный закон, исламское право». Шариатуллах—п. (а.) «прямой путь, указанный Аллахом». Шарик— а. «товарищ, коллега». Шарип — тат. (а.) Шариф. Шариф— а. КСИ «великий, благородный». Шариф ад Дин (Шарифуддин) — а. Л. Шариф + Дин. Шариф ал-Ислам (Шарифулислам) — а. Л. Шариф + Ислам. Шариф Аллах (Шарифуллсис) — а. «благородный раб Ал-лаха». Шарифгали — тат. (а.) Шариф + 'Али. Шарифджан — тат. (а.-п.) Шариф + Джан. Шарифелислам — тат. (а.) Шариф + Ислам. Шарифзада — тат. (а.-п.) Шариф + Зада. Шарифкул — тат. (а.-т.) Шариф + Кул. Шарифрахман — тат. (а.) Шариф + Рахман. Шарифхан — тат. (а.-т.) Шариф + Хан. Шархетдин — тат. (а. Шарх ад-Дин) «пояснение религии». Шат — тат. (п.) Шад. Шатгали — тат. (п.-а.) Шад + 'Али. Шатджан — тат. (п.) Шад + Джан. Шатмурат — тат. (п.-а.) Шад + Мурад. Шатмурза — тат. (п.-а.) Шад + Мурза. Шатмухаммет — тат. (п.) Шад + Мухаммад. Шатрух — тат. (п.) «с веселым нравом, жизнерадостный». Шатсултан— тат. (п.-а.) Шад + Султан. Шароф — тадж. узб. (а.) Шараф. Шарофиддин — тадж. узб. (а.) Шараф ад-Дин. Шаугур — тат. (т.) «веселый шум, гам». Шаук— а. «устремление, страсть». Шаукат — а. Шавкат. Шафа'ат (Шафаат, Шапагат) — а. «заступничество, посредничество, помощь, защита»; в значении: «зас-тупничество Пророка Мухаммада в день Суда». Шафи'—а. «защитник, заступник»; эпитет Пророка Мухаммада Шафиг — н.-п. аз. (а.) Шафик; тат. (а.) Шафи'. Шафик— а. «сострадательный, жалостливый». Шафи' Аллах — а. «заступник перед Аллахом»; эпитет Пророка Мухаммада Шафкат — а. «милосердие, милость, сострадание, жалость». Шафкат Аллах— а. «милосердие, милость Аллаха». Шах — п. КСИ «царь, правитель»; титул иранских правителей. Шахаб—п. (а.) Шихаб. Шахаббас — п. Шах + 'Аббас. Шахабыз — тат. (п.-т.) «главный старейшина, аксакал». Шахада(т) — а. «свидетельство; свидетельствование, показание»; мусульманский символ веры. Шахадат Аллах (Шахадатуллах) —тат. (а.) «свидетель-ство веры в Аллаха». Шахалам — п.-а. Шах + 'Алам, «царь мира». Шахали (Шахгали) — п.-а. Шах + 'Али-, так звали одного из последних правителей Казанского ханства, ставленника Ивана Грозного. Шахалишах— п. (а.) Шахали + Шах. Шахан — п. «цари», мн. ч. от шах— «царь». Шаханде — н.-п. «добродетельный». Шаханшах— п. «царь царей». Шахахмад — п.-а. Шах + Ахмад. Шахбаба — п. Шах + Баба. Шахбаз— п. «царь-сокол, царский сокол». Шахбазгали — тат. (п.-а.) Шахбаз + 'Али. Шахбазгарай — тат. (а.-т.) Шахбаз + Гарай. Шахбазхан — тат. (а.-т.) Шахбаз + Хан. Шахбай — тат. (а.-т.) Шах + Бай. Шахбеддин— аз. (а.) Шихаб ад-Дин. Шахбудак — т. «царский отпрыск». Шахбулат — тат. (а.-т.) Шах + Булат. Шахби — тат. (п.) Шах + Бы. Шахвали — тат. (п.-а.) Шах + Вали. Шахверди — аз. (п.) Шах + Бирде. Шахгада — п. «царь и нищий»; в значении: «царь среди людей, нищий перед Богом». Шахгази — тат. (п.-а.) Шах + Гази. Шахгали — тат. (п.-а.) Шахали. Шахгарай — тат. (а.-т.) Шах + Гарай. Шахджахан— инд. (п.) «царь, шах вселенной»; при Ба- буридском императоре Шахджахане (ум. в 1666 г.) был выстроен Тадж-Махал. Шахзада — п. «сын шаха, царевич». Шахзаман — п. «повелитель эпохи». Шахи — п. КСИ «относящийся к шаху, подобный шаху». Шахиагзам — тат. (п.-а.) Шах + А'зам. Шахиакбар — тат. (п.-а.) Шах + Акбар. Шахиасгар — тат. (п.-а.) Шах + Асгар. Шахиахмет — тат. (п.-а.) Шах + Ахмад. Шахибек — тат. (п.-т.) Шах + Бек. Шахиван — а. «чуткий, проницательный, быстро реаги-рующий». Шахид— а. КСИ 1. «свидетель, очевидец»; 2. «отдавший свою жизнь за святое дело, погибший за веру». Шахидаллах — а. «Аллах засвидетельствовал...», начало айата (3:18), примерный смысл которого «Аллах засвидетельствовал, что нет божества, кроме Него, а также ангелы и обладающие знанием. Он поддерживает справедливость. Нет божества, кроме Него, Могущественного, Мудрого». Шахидгали — тат. (а.) Шахид + 'Али. Шахиджан — тат. (а.-п.) Шахид +Джан. Шахиджихан — тат. (п.) Шахи + Джахан. Шахидкул — т. (а.) Шахид + Кул. Шахизар — тат. (п.-а.) «самое ценное, лучшее золото». Шахик — а. «высокий, возвышающийся над всем, воз-вышенный, высокого роста». Шахим— т. (п.) «мой шах». Шахиман — тат. (п.-а.) Шах + Иман. Шахимардан— п. «царь мужественных»; эпитет халифа 'Али. Шахимуджагит — тат. (п.-а.) Шах + Муджахид. Шахимулла — тат. (п.) Шах + Мулла. Шахимурат — тат. (п.-а.) Шах + Мурад. Шахимухаммет — тат. (п.-а.) Шах + Мухаммад. Шохин — п. «белый сокол». Шахинаятулла — п.-а. Шах + Инаят Аллах. Шахингарай — тат. (п.-т.) Шохин + Гарай. Шохинур — тат. (п.-а.) Шахи + Hyp. Шахиншах — п. Шаханшах. Шахир — а. КСИ «знаменитый, выдающийся, известный». Шахир ад-Дин (Шахируддин) — а. Л. «слава религии». Шахирахман — тат. (п.-а.) Шах + Рахман. Шахиретдин — тат. (а.) Шахир ад-Дин. Шахирзада — тат. (а.-п.) Шахир + Зада. Шахислам — тат. (п.-а.) Шах + Ислам. Шахисултан — тат. (п.-а.) Шахи + Султан. Шахилздан — тат. (п.) Шахи + Йаздан. Шахияр — тат. (п.) Шахи + Йар. Шахкелди — т. (п.) «шах пришел (родился)». Шахкул(и) — т. (п.) Шах + Кул. Шахман — тат. (п.) «слуга шаха; приближенный шаха». Шахмансур — п.-а. «победоносный царь». Шахмардан — п. Шахимардан. Шахмир — п. Шах + Мир. Шахмирза — п. Шах + Мирза. Шахмурад — п.-а. Шах + Мурад. Шахмухаммад — п.-а. Шах + Мухаммад. Шахнаваз— п. «милостивый», букв, «царь милости». Шахназар — тат. (п.-а.) Шах + Назар. Шахнематулла — тат. (п.-а.) Шах + Ни'мат Аллах. Шахнияз — тат. (п.-а.) Шах + Нияз. Шахоб—тадж. узб. (а.) Шихаб. Шахпур—п. (др.-ир.) «царевич». Шахрази — тат. (п.-а.) Шах + Ради. Шахсрах—тат. (п.) «большой путь, прямая дорога». Шахрза — аз. (п.-а.) Шах + Рида. Шахрийар — п. «правитель, царь». Шахрох—н.-п. Шахрух. Шахсрух—п. «победоносный». Шахсаадат — п.-а. Шах + Са'адат, «счастливый». Шахсавар — п. «искусный наездник». Шахсувар - п. Шахсавар. Шахсувор — тадж. узб. (п.) Шахсувар. Шахулхидаят — инд. (п.-а.) «царственный предводитель», «направляющий по истинному пути». Шахходжа — п. Шах + Ходжа. Шахсуар — тат. (п.) Шахсавар. Шахтимер — тат. (п.-т.) Шах + Тимер. Шахчура — тат. (а.-т.) Шах + Чура. Шаэг—н.-п. (а.) Шаик. Шаяхмет — тат. Шах + Ахмад. Шейда — н.-п. Шайда. Шейх — н.-п. тат. (а.) Шайх. Шейхали—н.-п. Шайхали. Шейхзаман— н.-п. Шайхзаман. Шейхби — тат. (а.-т.) Шайх + Би. Шейхбулат — тат. (а.-т.) Шайх + Булат. Шейхвали — тат. (а.) Шайх + Вали. Шейхгази — тат. (а.) Шайх + Гази. Шейхгали — тат. (а.) Шайх + 'Али. Шейхзада — тат. (а.-п.) Шайх + Зада. Шейхзаман — тат. (а.) Шайхзаман. Шейхмурза — тат. (а.-п.) Шайх + Мурза. Шейхрази — тат. (а.) Шайх + Рази. Шейхтимер — тат. (а.-т.) Шайх + Тимер. Шейххузя — тат. (а.-п.) Шайх + Ходжа. Шейхша(х) — тат. (а.-п.) Шайх + Шах. Шейхчура — тат. (а.-т.) Шайх + Чура. Шекерали — аз. (а.) Шукрали. Шер — тадж. (п.) Шир. Шерали — тадж. узб. (а.) Ширали. Шермат — тадж. узб. стяж. ф. от Шермухаммад. Шермухаммад — тадж. узб. (п.-а.) Ширмухаммад. Шершсис — тадж. (п.) Ширшах. Шехрияр — н.-п. Шахрияр. Шибли — а. «львенок»; имя знаменитого праведника. Шинтерек — каз. «пирамидальный тополь». Шир (Шер) — п. КСИ «лев». Ширази — п. «ширазец, из Шираза». Ширали — п.-а. Шир + 'Али. Шираслан— аз. (п.-т.) Шир + Арслан. Ширсисмет — тат. (п.-а.) Шир + Ахмад. Ширафган— п. «повергающий льва», «богатырь». Ширбала — аз. (п.-т.) «львенок». Ширвали — тат. (п.-а.) Шир + Вали. Ширгази — тат. (п.-а.) Шир + Гази. Ширгазиз — тат. (п.-а.) Шир + 'Азиз. Ширгали — тат. (п.-а.) Ширали. Ширдан— п. «подстать льву, герой». Ширдел—н.-п. Ширдил. Ширдил — п. «львиное сердце». Ширзад(а) — п. «порожденный львом, из породы львов». Ширибек — т. «витязь, подобный льву». Ширин — п. «сладкий». Ширияздан — тат. (п.) Шир + Йаздан. Ширмамед— аз. (п.-а.) Шир + Мамед. Ширмат — туркм. Шермат. Ширмахмут — тат. (п.-а.) Шир + Махмуд. Ширмурат — тат. (п.-а.) Шир + Мурад. Ширмухаммад — п.-а. Шир + Мухаммад. Ширмухаммет — тат. (п.-а.) Ширмухаммад. Ширмухтар — тат. (п.-а.) Шир + Мухтар. Ширнияз — тат. (п.-а.) Шир + Нияз. Шируйа (Шируя) — п. уменьш. ф. от Шир. Шируйе — н.-п. Шируя. Ширхан — п.-т. Шир + Хан. Ширхатип — тат. (п.-а.) Шир + Хатиб. Ширходжа — п. Шир + Ходжа. Ширшах— п. Шир + Шах. Шихаб— а. «молниеносный, лучезарный». Шихаб ад-Даула (Шихабуддавла) — а. А. «молния де-ржавы»; в значении: «карающий врагов державы». Шихаб ад Дин (Шихабуддин) — а. Л. «молния религии». Шихбеддин — аз. (а.) Шихаб ад-Дин. Шо — тадж. (п.) Шах. Шовкет — аз. Шавкат. Шомбай — тат. 1. «коренастый, крепкий»; 2. «немного-словный, скрытный». Шоэйб—н.-п. (а.) Шу'айб. Шуа — а. «солнечный луч, солнечный свет, свет, блеск, великолепие». Шуа ад-Дин (Шуаддин) — а. Л. «лучи религии». Шу'айб—а. Имя Пророка Ш, чья дочь была замужем за пророком Мусой йИ. Шубул — а. мн. ч. от шибл — «львята». Шуджа'— а. «отважный». Шуджа' ад-Даула (Шуджауддавла) — а. Л. «защитник государства». Шуджа' ад-Дин (Шуджауддин) — а. Л. «защитник рели-гии». Шуджаали — п. (а.) Шуджа' + 'Али. Шуджаат — п. (а.) Шаджа'ат. Шуджаатали— п. (а.) Шаджа'ат + 'Али. Шуджаатхан — п.-т. Шаджа'ат + Хан. Шуджагитдин — тат. (а.) Шуджа' ад-Дин. Шукр— а. «благодарность, благодарение». Шукр ад-Дин (Шукруддин) — а. А. «благодарность за ре-лигию». Шукрали — п. (а.) Шукр + 'Али. Шукруллах— п. (а.) «благодарение Аллаху». Шукур — а. «многочисленные выражения благодарности». Шукургали — тат. (п.-а.) Шукур + 'Али. Шукурдавлет — тат. (п.-а.) Шукур + Даулат. Шукуруллах — тат. (а.) «многочисленные выражения благодарности Аллаху». Шукюр — аз. (а.) Шукур. Шункар — тат. (т.) «сокол, беркут». Шухрат— а. «слава, известность, авторитет». Шухрат Аллах (Шухратуллах) — а. «слава, величие Ал-лаха». |
99 имен Аллаха
Меню сайта
Поиск
Наш опрос
блог
|