Пятница, 19.04.2024, 19:11
Приветствую Вас Гость | RSS

Мусульманские имена

<M>

М

Ma'аз — а. «защита».
Ма'ан— а. 1. «вместе, совместно, сообща»; 2. Название племени, из которого происходила жена Пророка Мухаммада Сауда.
Ма'али — а. «благородство, возвышенность, превосходство».
Ма'аш— а. «жизнь».
Ма'дан — а. КСИ 1. «родник, исток»; 2. «руда».
Мабрук— а. «счастливый, благополучный».
Мабрур—а. 1. «милосердный, добрый»; 2. «религиозный, набожный, благочестивый».
Мавсисиб— а. «дары, дарования».
Мавджетдин — тат. (а.) Мавджуд ад-Дин.
Мавджуд — а. «существующий».
Мавджуд ад-Дин (Мавджудуддин) — а. А. Мавджуд + Дин.
Мавдуд (Mayдуд) — а. «любимый».
Мавзун (Маузун) — а. «выровненный, ровный».
Мавла — а. Маула.
Мавлабай — тат. (а.-т.) Мавла + Бай.
Мавлаберди (Мавламберди)—т. «дар Господа», букв, «мой Господь дал».
Мавлаветдин — тат. (а.) «большой знаток религии».
Мавлави — а. «из рода некоего Мавла»; название после-дователей тариката Мавлавийа, связанного с Мавлана Джалал ад-Дином Руми.
Мавлакул(и) — т. Мавла + Кул.
Мавлан — п. (а.) Мавлана.
Мавлана — а. титул мусульманских ученых, богословов и эпитет Пророка, букв, «наш господин».
Мавлашсос — тат. (а.-п.) Мавла + Шах.
Мавлиджан — тат. (а.-п.) Мавла + Джан.
Мавликай — тат. (а.) «господин».
Мавлихан — тат. (а.-т.) Мавла + Хан.
Мавлишах — тат. (а.-п.) Мавла + Шах.
Мавлияр — тат. (а.-п.) Мавла + Йар.
Мавлон — тадж. узб. (п.-а.) Мавлан.
Мавлонкул — узб. (а.) Мавлана + Кул.
Мавлоно — тадж. узб. (а.) Мавлана.
Мавлуд— а. 1. «дитя, мальчик, новорожденный»; 2. день
рождения Пророка Мухаммада .
Мавлют — тат. (а.) КСИ Мавлуд.
Мавлютбай — тат. (а.-т.) Мавлуд + Бай.
Мавлютбек— тат. (а.-т.) Мавлуд + Бек.
Мавлютбирде — тат. (а.-т.) Мавлуд + Бирде.
Мавлютгарай — тат. (а.-т.) Мавлуд + Гарай.
Мавлютджан — тат. (а.-п.) Мавлуд + Джан.
Мавлютдин—тат. (а.-т.) Мавлуд +Дин. Мавлюткул — тат. (а.-т.) Мавлуд + Кул. Мавлютхан — тат. (а.-т.) Мавлуд + Хан. Мавлютшах— тат. (а.-п.) Мавлуд + Шах. Мавлютъяр — тат. (а.-п.) Мавлуд + Йар. Магаз — тат. (а.) Ма'аз. Маган—тат. (а.) Ма'ан. Магамбет — каз. (а.) Мухаммад. Магафур — баш. тат. (а.) Магфур.
Магаш — тат. (а.) Ма'аш.
Магдан — тат. (а.) Ма'дан.
Магданетдин — тат. (а.) Ма'дан + Дин. Магданнур — тат. (а.) Ма'дан + Hyp. Магеррам — аз. (а.) Мухаррам.
Магруф — тат (а.) КСИ Ма'руф.
Магруфджан — тат. (а.-п.) Ма'руф + Джан. Магруфзада — тат. (а.-п.) Ма'руф + Зада. Магсад — аз. (а.) Максад. Магсуд — н.-п. Максуд. Магсум — тат. (а.) КСИ Ма'сум. Магсумджан — тат. (а.-п.) Ма'сум + Джан. Магсумхан — тат. (а.-т.) Ма'сум + Хан.
Магфур— а. «прощенный».
Мадазим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадазим.
Мадали — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадали.
Мадамин — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадамин.
Мадани—а. 1. «воспитанный»; 2. «мединский».
Мадахмед — тадж. узб. (а.-п.) Мухаммадахмад.
Маддох—тадж. (а.) «славящий».
Маджд — а. «слава, честь, благородство».
Маджд ад-Дин (Мадждуддин) — а. Л. «величие веры».
Маджди — а. «славный, достойный похвалы».
Мадждали — п. (а.) Маджд + 'Али.
Маджид— п. (а.) «славный, великий».
Маджид Аллах (Маджидуллах) — а. Маджид + АЛЛАХ (1).
Маджлис— а. «(высокое) собрание».
Маджнун — а. «одержимый», в значении: «обезумевший от любви»; прозвище героя легенды и многочисленных поэм «Аайли ва Маджнун».
Маджнунбек— т. (а.) Маджнун + Бек.
Мадих—а. «восхваляющий».
Мадихшах — тат. (а.-п.) Мадих + Шах.
Мадияр — тат. (а.-п.) Махди + Йар.
Мадкомил — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадкомил. Мадраим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Мадрасул — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрасул. Мадрахим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Мадумар — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадумар.
Мадхол — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадхол.
Мажит — каз. тат. (а.) Маджид.
Мазам — тадж. (а.) Му'аззам.
Мазахир— а. «проявления».
Мазбут — а. «хранимый».
Мазид — а. «увеличение, прибавление».
Мазит — тат. (а.) Мазид, Маджид.
Мазитулла — тат. (а.) Маджид Аллах.
Мазор — тадж. (а.) «рожденный после зиярата», букв.
«место зиярата».
Мазори — тадж. (а.) «связанный с мазаром».
Мазохир — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадзохир.
Мазхар — а. «явление, воплощение».
Мазхар ад-Дин (Мазхаруддин) — а. Л. «проявление веры».
Маил — а. 1. «страстный, охочий»; 2. «переменчивый».
Ма'ин— а. «фонтан, источник».
Маймун — а. «радостный, счастливый».
Майрам — т. Байрам.
Майсур — а. «легкий на подъем, удачливый, счастливый, преуспевающий».
Макбул — а. «приемлемый, подходящий, воспринятый»;
«счастливый».
Макбулахмад — инд. (а.) Макбул + Ахмад.
Макрам — а. «благородное качество, превосходной свойство».
Максад — тадж. узб. (а.) «цель, желание».
Максуд— а. 1. «желание, намерение, стремление, цель»;2. «долгожданный, желанный».
Максудали — а.-п. Максуд + 'Али.
Максум — тадж. узб. (а.) Ма'сум.
Максут — тат. (а.) Максуд.
Малбай — тат. (т.) Мал (скот, имущество) + Бай (облада-ющий большим количеством скота).
Малик — а. «владыка, правитель, царь».
Маликшер — тадж. (п.) Малик + Шир.
Маликшир — п. Малик + Шир.
Малих— а. «симпатичный, приятный, красивый».
Малла — тадж. узб. «светловолосый».
Маллабек — узб. Малла + Бек.
Маллох — тадж. (а.) «матрос, моряк».
Малуф — а. «знакомый, известный».
Мамад — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммад.
Мамадназар — тадж. стяж. ф. от Мухаммадназар. Мамадшариф — тадж. стяж. ф. от Мухаммадшариф. Мамараим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Маматкази — тат. (а.-п.) Мухаммадкази.
Мамбет — каз. кир. (а.) стяж. ф. от Мухаммад.
Мамдуд— а. «продолговатый, длинный».
Мамдух—а. «превозносимый, прославляемый, знаменитый, достойный похвалы».
Мамед — аз. стяж. ф. от Мухаммад.
Мамедали — аз. стяж. ф. от Мухаммадали.
Мамедариф — аз. стяж. ф. от Мухаммадариф.
Мамедбаги — аз. (а.) Мухаммадбаки.
Мамедвели — аз. стяж. ф. от Мухаммадвали.
Мамеди— аз. (а.) Мухаммади.
Мамедкули — аз. стяж. ф. от Мухаммадкули.
Мамеднаби — аз. (а.) Мухаммаднаби.
Мамеднаги — аз. стяж. ф. от Мухаммаднаки.
Мамедрагим — аз. стяж. ф. от Мухаммадрахим.
Мамедрза — аз. стяж. ф. от Мухаммадриза.
Мамедрасул — аз. стяж. ф. от Мухаммадрасул.
Мамил — тат. «сладкий, вкусный».
Мамун— а. «защищенный, хранимый».
Ма'мур — а. «живущий, процветающий».
Манал — а. «достижение, приобретение, доступный».
Манар — а. «маяк; минарет».
Мангу—т. «вечный».
Мангуберди — (т.) «Вечный [Аллах] дал».
Мангуш — тат. «вечный друг».
Манзар — а. «изображение, облик, образ».
Манзир — а. «предупреждающий, предостерегающий».
Манзур — а. «обещанный, посвященный».
Манзурали — п.-а. Манзур + 'Али.
Маниёз — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадниёз.
Маннан—а. «щедрый, благодетель».
Маннон — тадж. узб. (а.) Маннан.
Мансаб— а. «должность, достоинство».
Мансаф — а. «воспитанный, совестливый; верный,
справедливый».
Мансур — а. «тот, кому сопутствует успех; победоносный, победитель».
Мансур ад-Дин (Мансуруддин) — а. А. Мансур + Дин.
Мансуралишах— п.-а. Мансур + 'Али + Шах.
Манучехр — п. (др.-ир.) имя древнеиранского правителя.
Манфа'ат — а. «польза, толк».
Манхал — а. «фонтан, источник целительной воды».
Марасул— тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрасул.
Марат — тат. (а.) Мурад.
Маратиб— а. «степени, достоинства».
Марахим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим.
Марван — а. «кремневый».
Марват — п. «кремень, кремневый».
Маргуб— а. «желанный, желательный, приятный».
Мард — п. «мужчина, мужественный».
Мардан— п. КСИ «отважный мужчина, богатырь».
Марданали — п.-а. Мардан + 'Али.
Марданджан — тат. (п.) Мардан + Джан.
Марданкул(и) — т. (п.) Мардан + Кул.
Марданшах — п. Мардан + Шах.
Марджан — а. «жемчуг, коралл».
Марди — т. (п.) КСИ «героизм, смелость, мужество».
Мардибай — тат. (п.-т.) Марди + Бай.
Мардивар — п. «смелый, отважный человек».
Мардигалим— тат. (п.-а.) Марди + 'Алим.
Мардигалам — тат. (п.-а.) Марди + 'Алам.
Мардиджан — тат. (п.) Марди + Джан.
Мардиислам — тат. (п.-а.) Марди + Ислам.
Мардихан — тат. (п.-т.) Марди + Хан.
Мардишах — тат. (п.) Марди + Шах.
Мардон — тадж. узб. (п.) Мардан.
Мардонкул — узб. тадж. (п.-т.) Марданкул.
Мардоншо — тадж. (п.) Марданшах.
Мардум — п. «народ, люди».
Марзбан— п. «защитник границ».
Марзук — а. «счастливый, обеспеченный».
Ма'руф— а. «известный».
Марус—тадж. (а.) Махрус.
Мархамат—а. «милосердие, сострадание».
Мархаматхан — п. (а.-т.) Мархамат + Хан.
Масаид — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадсаид.
Масалим— (а.) 1. My салим, 2. Мухаммад салим.
Масбут — а. «совершенный, лучший».
Масгуд (Масгут) — тат. (а.) Мас'уд.
Масгутджан — тат. (а.-п.) Мас'уд + Джан.
Масджид— а. «мечеть, место коленопреклонения».
Масджиди — тадж. (а.) прилаг. от Масджид.
Масех— тадж. узб. (а.) Масих.
Масих — а. (др.-евр.) «помазанник, Мессия». Титул пророка 'Исы (Иисуса) .
Маслама — а. «убежище».
Маснун — а. «гладкий, ровный».
Масрур — а. «веселый, радостный».
Мас'уд — а. «счастливый, благодетельный».
Мас'удбахт — п. «благословенный».
Ма'сум—а. КСИ 1. «безгрешный, невинный, непорочный, не имеющий недостатков»; 2. «хранимый, защищенный, неприкосновенный».
Ма'сумалишах— п.-а. Ма'сум + 'Али + Шах.
Масун — а. «охраняемый, хорошо защищенный».
Масир — а. «конечное устремление, цель».
Матар — а. «дождь».
Матин — а. «стойкий, прочный».
Матин ад-Дин (Матинуддин) — а. Д. «стойкий в вере».
Матлаб— а. «предмет стремлений».
Матлуб—а. «желанный».
Маула— а. КСИ «господин, покровитель»; «тот, кто находится под покровительством».
Маудуд — а. Мавдуд.
Маусил — а. «встретившийся с кем-либо, соединившийся».
Мауссама — а. «дождь».
Маусуф — а. «достойный описания, наделенный похвальными качествами».
Маухуб—а. «одаренный, талантливый, наделенный, из-бранный».
Мафруз— а. «отборный, выделенный».
Мафуз — тадж. узб. (а.) Мсисфуз.
Махабатхан— п.-т. «грозный хан».
Махасин— а. «добродетели, достоинства».
Махбуб—а. «любимый, возлюбленный».
МахбубАллах— а. «любимый Аллахом».
Махбубали — а.-п. Махбуб + 'Али.
Махбубзада — тат. (а.-п.) Махбуб + Зада.
Махджуб— а. «потайной, скрытый».
Махди — а. «руководимый [Аллахом], следующий по пути, [предначертанному Аллахом]».
Махдум—а. «учитель, наставник, хозяин»; почтительное обращение.
Махдумкули — т. (а.) Махдум + Кул.
Махзуз— а. «счастливый».
Махир— аз. (а.) «искусный, умелый».
Махкам — а. «прочный, стойкий».
Махкамбек — т. Махкам + Бек.
Махкамбой — узб. Махкам + Бой.
Махмади — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммади.
Махмалик — п. «великий царь».
Махмуд — а. КСИ «прославляемый, достойный похвалы».
Махмурод — тадж. (а.) Мухаммадмурад.
Махмут — каз. тат. (а.) Махмуд.
Махмутбай — тат. (а.-т.) Махмуд + Бай.
Махмутбек — тат. (а.-т.) Махмуд + Бек.
Махмутгали — тат. (а.) Махмуд + 'Али.
Махмутгарай — тат. (а.-т.) Махмуд + Гарай.
Махмутджан — тат. (а.-п.) Махмуд + Джан.
Махмутсултан — тат. (а.) Махмуд + Султан.
Махмутфуат — тат. (а.) Махмуд + Фуад.
Махмутхан — тат. (а.-т.) Махмуд + Хан.
Махмутхузя — тат. (а.-п.) Махмуд + Ходжа.
Махмутшах— тат. (а.-п.) Махмуд + Шах.
Махмутъяр — тат. (а.-п.) Махмуд + Йар.
Махрам— 1. тадж. «близкий друг»; 2. тадж. стяж. ф. от
Мухаррам.
Махрус—а. «хранимый».
Махсус—п. (а.) «особенный, избранный».
Махтумкули — туркм. Махдум + Кул; Махтумкули (ок. 730-80) — великий туркменский поэт-суфий.
Маху б— (а.) Махбуб.
Махубджан — тат. (а.-п.) Махбуб + Джан.
Махфуз — а. «хорошо защищенный, хранимый, надежный».
Маша Аллах (Машаллах) — п. (а.) «браво», букв, «то, что
пожелал Аллах».
Машди — п. стяж. ф. от Meшхcедu.
Машкур — а. «тот, кто достоин благодарности».
Ма'шук — а. «возлюбленный».
Ма'шукали — инд. (а.) Ма'шук + 'Али.
Машхуд— а. «видимый, существующий».
Маиосур — а. «славный, знаменитый, известный».
Меджид — п. Маджид.
Меджнун — аз. (а.) Маджнун.
Мелик—п. (а.) Малик.
Мелод — тадж. (а.) «рождество».
Менгли — т. «имеющий родинку», «счастливый».
Менглиали — т. Менгли + 'Али.
Менгликул(и) — т. «счастливый раб [Божий]».
Менгу — (т.) Мангу.
Менгубарс — т. Мангу + Барс.
Менкубарс — т. Мангу + Барс.
Мерган — т. «меткий стрелок».
Мерген— каз. «меткий стрелок».
Мерет — туркм. (п.) Мехрдад.
Меродж — тадж. узб. (а.) Ми'радж.
Метин — п. Матин.
Мефтах—н.-п. Мифтсис.
Мехди — н.-п. Махди.
Мехман — п. «гость».
Мехмандар — п. «гостеприимный».
Мехмон — тадж. Мехман.
Мехр —тадж. узб. Михр.
Мехраб— п. Михраб.
Мехрали — (п.) Михр + 'Али.
Мехрбан — п. «любящий, добрый».
Мехрдад — п. название пятого месяца иранского солнечного календаря.
Мехрдил — п. «любящий, сострадательный». Мехрем — каз. (а.) Мухаррам, Махрам.
Мехрибан — аз. (п.) Мехрбан.
Мехрияр — п. Мехрдад + Йар.
Мехрубан — п. Мехрбан.
Мехтар— п. «старший, великий, глава».
Мешади — аз. (п.) Меииседи.
Мешкат — н.-п. «ниша в стене для лампы».
Мешхеди — п. «посетивший Машхад».
Мигран — баш. (п.) Михран.
Мидхат — п. (а.) «восхваление, прославление».
Мизан — а. «равновесие, весы».
Мизан ар-Рахман (Мизануррахман) — а. Мизан + АР-
РАХМАН (2); «весы, упомянутые в суре Ар-Рахман».
Микдам — а. «в первых рядах в сражении, очень отважный, неустрашимый»; имя ал-Микдама б. Ма'ада сподвижника Пророка Мухаммада
Милад—п. (а.) «рождество».
Мимрах—а. «жизнерадостный, оживленный, с веселым
нравом».
Мин — т. «родинка».
Мингазетдин — тат. (а.) Минхадж ад-Дин.
Минле— баш. тат. (т.) «имеющий родинку».
Минлеагзам — тат. (т.-а.) Минле + Азам.
Минлеахат — тат. (т.-а.) Минле + Ахад.
Минлеахмет — тат. (т.-а.) Минле + Ахмад.
Минлебай — тат. (т.) Минле + Бай.
Минлебаки — тат. (т.-а.) Минле + Баки.
Минлебари — тат. (т.-а.) Минле + Бари.
Минлебасир — тат. (т.-а.) Минле + Басир.
Минлебатал — тат. (т.-п.) Минле + Батал.
Минлебек — тат. (т.) Минле + Бек.
Минлебулат — тат. (т.) Минле + Булат.
Минлевагиз — тат. (т.-а.) Минле + Ва'из.
Минлевакиф — тат. (т.-а.) Минле + Вакиф.
Минлевали — тат. (т.-а.) Минле + Вали.
Минлеварис — тат. (т.-а.) Минле + Варис.
Минлевасил — тат. (т.-а.) Минле + Васил.
Минлевасих — тат. (т.-а.) Минле + Васих.
Минлевафа — тат. (т.-а.) Минле + Вафа.
Минлевахит — тат. (т.-а.) Минле + Вахид.
Минлегази — тат. (т.-а.) Минле + Гази.
Минлегазиз — тат. (т.-а.) Минле + Азиз.
Минлегазим — тат. (т.-а.) Минле + Азим.
Минлегали — баш. тат. (т.-а.) Минле + 'Али.
Минлегалим — тат. (т.-а.) Минле + 'Алим.
Минлегамир — тат. (т.-а.) Минле + Амир.
Минлегарай — тат. (т.) Минле + Гарай.
Минлегариф — тат. (т.-а.) Минле + Гариф.
Минлегаффан — тат. (т.-а.) Минле + 'Аффан.
Минлегаффар — тат. (т.-а.) Минле + Гаффар.
Минлегаяз — тат. (т.-п.) Минле + Гийас.
Минлегузя (Минлехузя) — тат. (т.-п.) Минле + Ходжа.
Минлегул (Минлекул) — тат. (т.) Минле + Кул.
Минледжан — тат. (т.-п.) Минле + Джан.
Минлезагир — тат. (т.-а.) Минле + Захир.
Минлезагит — тат. (т.-а.) Минле + Захид.
Минлезада — тат. (т.-п.) Минле + Зада.
Минлезакир — тат. (т.-а.) Минле + Закир.
Минлезариф — тат. (т.-а.) Минле + Зариф.
Минлезия— тат. (т.-а.) Минле + Зийа.
Минлезуфар — тат. (т.-а.) Минле + Зуфар.
Минлеислам — тат. (т.-а.) Минле + Ислам.
Минлеиш — тат. (т.) Минле + Иш.
Минлекабир — тат. (т.-а.) Минле + Кабир.
Минлекай — тат. (т.) уменып. ф. от Минле.
Минлекарим — тат. (т.-а.) Минле + Карим.
Минлелатиф — тат. (т.-а.) Минле + Латиф.
Минлемулла — тат. (т.-а.) Минле + Мулла.
Минлемурза — тат. (т.-п.) Минле + Мурза.
Минлемухаммет — тат. (т.-а.) Минле + Мухаммад.
Минлемухамметсалих— тат. (т.-а.) Минле +
Мухаммад + Салих.
Минленазим — тат. (т.-а.) Минле + Назим.
Минленияз — тат. (т.-а.) Минле + Нияз. Минленур — тат. (т.-а.) Минле + Hyp. Минлерази — тат. (т.-а.) Минле + Рази. Минлерайхан — тат. (т.-а.) Минле + Райхан. Минлерасих — тат. (т.-а.) Минле + Расих. Минлерафик— тат. (т.-а.) Минле + Рафик. Минлерахим — тат. (т.-а.) Минле + Рахим.
Минлерахман — тат. (т.-а.) Минле + Рахман. Минлесабир — тат. (т.-а.) Минле + Сабир. Минлесагит — тат. (т.-а.) Минле + Сайид. Минлесадир — тат. (т.-а.) Минле + Садир. Минлесадык — тат. (т.-а.) Минле + Садик. Минлесаит — тат. (т.-а.) Минле + Сайд. Минлесалим — тат. (т.-а.) Минле + Салим.
Минлесалих — тат. (т.-а.) Минле + Салих.. Минлесарвар — тат. (т.-а.) Минле + Сарвар. Минлесафа — тат. (т.-а.) Минле + Сафа. Минлесултан — тат. (т.-а.) Минле + Султан. Минлесурур — тат. (т.-а.) Минле + Сурур. Минлетагир — тат. (т.-а.) Минле + Тахир. Минлеталип — тат. (т.-а.) Минле + Талиб. Минлетимер — тат. (т.) Минле + Тимер. Минлеураз — тат. (т.) Минле + У раз. Минлефагим — тат. (т.-а.) Минле + Фахим. Минлефазыл — тат. (т.-а.) Минле + Фадил. Минлефаиз — тат. (т.-а.) Минле + Фаиз. Минлефарис — тат. (т.-а.) Минле + Фарис. Минлефарит — тат. (т.-а.) Минле + Фарид. Минлефатих—тат. (т.-а.) Минле + Фатих. Минлефаяз — тат. (т.-а.) Минле + Фаяд. Минлехабиб—тат. (т.-а.) Минле + Хабиб. Минлехабир — тат. (т.-а.) Минле + Хабир. Минлехади — тат. (т.-а.) Минле + Хади. Минлехази — тат. (т.-п.) Минле + Хаджи. Минлехаир — тат. (т.-а.) Минле + Хайр. Минлехайдар—-тат. (т.-а.) Минле + Хайд ар. Минлехак — тат. (т.-а.) Минле + Хакк. Минлехаким — тат. (т.-а.) Минле + Хаким. Минлехан — тат. (т.) Минле + Хан.
Минлехузя — тат. (т.-п.) Минле + Ходжа. Минлешакир — тат. (т.-а.) Минле + Шакир. Минлешамси — тат. (т.-а.) Минле + Шамси. Минлешах — тат. (т.-п.) Минле + Шах. Минлешейх— тат. (т.-а.) Минле + Шайх. Минлеяздан — тат. (т.-п.) Минле + Йаздан. Минлеяр — тат. (т.-п.) Минле + Йар.
Миннат Аллах — а. «благодарность Аллаху».
Минучехр — н.-п. Манучехр.
Минхадж — а. «светлый путь».
Минхадж ад-Дин (Минхаджуддин) — а. Л. «светлый путь религии».
Мир—п. (а.) КСИ «правитель, достопочтенный», усеч. ф. от Амир.
Мираб— п. «смотритель, распределитель воды».
Мирагзам — тат. (п.-а.) Мир + А'зам.
Ми'радж — а. «лестница, подъем»; вознесение Пророка
Мухаммада .
Мирадл—п. (а.) «справедливый», букв, «повелитель
справедливости».
Мирак — п. ласкат. ф. от Амир. Мирали — п. Мир + 'Али.
Миран— п. (а.) «повелитель эмиров».
Мирарслан — тат. (п.-т.) Мир + Арслан.
Мирас—аз. баш. тат. (а.) «наследство».
Мирасгат — тат. (п.-а.) Мир + Ас'ад.
Мирасетдин — тат. (а.) Мирас ад-Дин, «наследие религии».
Мирахмет— тат. (п.-а.) Мир + Ахмад.
Мирбатал — тат. (п.) Мир + Батал.
Мирбашир — тат. (п.-а.) Мир + Башир.
Мирвали — тат. (п.-а.) Мир + Вали.
Миргази — тат. (п.-а.) Мир + Гази.
Миргазиджан — тат. (п.-а.) Мир + Гази + Джан.
Миргазиз — тат. (п.-а.) Мир + 'Азиз.
Миргазизджан — тат. (п.-а.) Мир + 'Азиз + Джан.
Миргали — тат. (п.-а.) Мир + 'Али.
Миргалим — тат. (п.-а.) Мир + 'Алим.
Миргаллам — тат. (п.-а.) Мир + 'Аллам.
Миргалламетдин — тат. (п.-а.) Мир + 'Аллам ад-Дин.
Миргарай — тат. (п.-т.) Мир + Гарай.
Миргариф — тат. (п.-а.) Мир + 'Ариф.
Миргарифджан — тат. (п.-а.) Мир + 'Ариф + Джан.
Миргасим — тат. (п.-а.) Мир + 'Асим.
Миргата — тат. (п.-а.) Мир + 'Ата.
Мирдас — а. «камень»; Мирдас б. Аслам — сподвижник Пророка Мухаммада
Мирджалил — тат. (п.-а.) Мир + Джалил.
Мирджамил—тат. (п.-а.) Мир +Джамил.
Мирджан — тат. (п.) Мир + Джан.
Мирза (Мурза) —п. КСИ «сын амира»; «господин, князь,
царевич»; «сановник, секретарь».
Мирзахмет — тат. (п.-а.) Мирза + Ахмад.
Мирзабай — тат. (п.-т.) Мирза + Бай.
Мирзабек — тат. (п.-т.) Мирза + Бек.
Мирзабирде — тат. (п.-т.) Мирза + Бирде.
Мирзабулат — тат. (п.-т.) Мирза + Булат.
Мирзавали — тат. (п.-а.) Мирза + Вали.
Мирзагабдулла — тат. (п.-а.) Мирза + 'Абд Аллах.
Мирзагали — тат. (п.-а.) Мирза + 'Али.
Мирзагаллам — тат. (п.-а.) Мирза + 'Аллам.
Мирзагарай — тат. (п.-т.) Мирза + Гарай.
Мирзагилде (Мирзакилде) — тат. (п.-т.) Мирза + Килде.
Мирзагит — тат. (п.-а.) Мир + Захид.
Мирзада — тат. (п.) Амир + Зада.
Мирзаджан — тат. (п..) Мирза + Джан.
Мирзакамал — тат. (п.-а.) Мирза + Камал.
Мирзамухаммет — тат. (п.-а.) Мирза + Мухаммад.
Мирзамухамметсалих— тат. (п.-а.) Мирза +Мухаммад + Салих.
Мирзанур — тат. (п.-а.) Мирза + Hyp. Мирзасабир — тат. (п.-а.) Мирза + Сабир. Мирзасаит — тат. (п.-а.) Мирза + Сайд. Мирзасалим — тат. (п.-а.) Мирза + Салим. Мирзафазыл — тат. (п.-а.) Мирза + Фадил. Мирзафатих— тат. (п.-а.) Мирза + Фатих. Мирзахабиб—тат. (п.-а.) Мирза + Хабиб. Мирзахан — тат. (п.-т.) Мирза + Хан. Мирзаханиф — тат. (п.-а.) Мирза + Ханиф. Мирзахасан—тат. (п.-а.) Мирза + Хасан. Мирзашейх — тат. (п.-а.) Мирза + Шайх. Мирзия — тат. (п.-а.) Мир + Дийа.
Мирзо — тадж. узб. (п.) Мирза.
Миркадам— тат. (п.-а.) Мир + Кадам.
Миркадир — тат. (п.-а.) Мир + Кадир.
Миркай — тат. уменьш. ф. от Мир.
Миркамал — тат. (п.-а.) Мир + Камал.
Миркасим — тат. (п.-а.) Мир + Касим.
Мирмагсум — тат. (п.-а.) Мир + Ма'сум.
Мирмсисмут — тат. (п.-а.) Мир + Махмуд.
Мирмухаммет — тат. (п.-а.) Мир + Мухаммад.
Мирмухсин — тат. (п.-а.) Мир + Мухсин.
Мироб—тадж. (а.) Мираб.
Мирон — тадж. (п.) Миран.
Мирсаб— а. «благоразумный, мудрый»; название меча
Пророка Мухаммада .
Мирсабит — тат. (п.-а.) Мир + Сабит.
Мирсагит — тат. (п.-а.) Мир + Сайид.
Мирсадык — тат. (п.-а.) Мир + Садик.
Мирсаид — тадж. узб. (п.-а.) Мир + Сайд.
Мирсаит — тат. (п.-а.) Мир + Сайд.
Мирсаитдин — тат. (п.-а.) Мир + Сайд + Дин.
Мирсалим — тат. (п.-а.) Мир + Салим.
Мирсафа — тат. (п.-а.) Мир + Сафа.
Мирсаяф — тат. (п.-а.) Мир + Саййаф.
Мирсултан — тат. (п.-а.) Мир + Султан.
Мирталип— тат. (п.-а.) Мир + Талиб.
Миртемир — узб. (п.-т.) Мир + Темир.
Миртимер — тат. (п.-а.) Мир + Тимер.
Мирфаиз — тат. (п.-а.) Мир + Фаиз.
Мирфатих—тат. (п.-а.) Мир + Фатьис.
Мирхабиб—тат. (п.-а.) Мир + Хабиб.
Мирхабибулла — тат. (п.-а.) Мир + Хабиб Аллах.
Мирхази — тат. (п.-а.) Мир + Хаджи.
Мирхазизян (Мирхазиян)—тат. (п.-а.) Мир + Хаджи + Джан.
Мирхазихан — тат. (п.-а.-т.) Мир + Хаджи + Хан.
Мирхайдар — тат. (п.-а.) Мир + Хайдар.
Мирхаким — тат. (п.-а.) Мир + Хаким.
Мирхалил — тат. (п.-а.) Мир + Холил.
Мирхан — тат. (п.-т.) Мир + Хан.
Мирхасан — тат. (п.-а.) Мир + Хасан.
Мирхат — тат. (п.-а.) Мир + Ахад.
Мирхатип — тат. (п.-а.) Мир + Хатиб.
Мирхафиз — тат. (п.-а.) Мир + Хафиз.
Мирхузя — тат. (п.) Мир + Ходжа.
Мирхонд — п. стяж. ф. от Мирхудаванд; Мирхонд Му-хаммед ибн Хавандшах (1433-1498) —придворный историк Тимуридов.
Мирхудаванд — п. Мир + Худаванд.
Миршаб— п. «начальник ночной стражи».
Миршакар — тадж. Мир + Шакар.
Миршараф — тат. (п.-а.) Мир + Шараф.
Миршариф — тат. (п.-а.) Мир + Шариф.
Миршейх — тат. (п.-а.) Мир + Шайх.
Мисаг— н.-п. Мисак.
Мисак—а. «согласие, договор, завет»; имеется в виду завет между Аллахом и всеми потомками Адама, указанный в аятах 5:7 и 7:172.
Мисал— а. «пример, образец».
Мисбах— а. «факел, лампа, светильник».
Мисбах ад-Дин (Мисбахуддин) — а. Л. «светильник рели-гии».
Мисбахетдин — тат. (а.) Мисбах ад-Дин.
Мисир — т. (а.) КСИ «Египет»; в значении: «край изобилия».
Мисиргали — тат. (а.) Мисир + 'Али.
Миск— а. «мускус».
Мискин— а. «бедняк, неимущий».
Мифтах— а. «ключ; то, что открывает закрытое».
Мифтах ад-Дин (Мифтахуддин) — а. Л. Мифтах + Дин.
Мифтах Аллах — а. Мифтах + АЛЛАХ (1).
Михман — п. «гость».
Михр(и) — п. 1. «милосердие»; 2. «дружба, любовь»; 3. «солнце».
Михраб— п. «ниша в мечети, указывающая Кыблу»,доел, «место сражения».
Михран — п. «солнечный».
Михраншах— п. Михран + Шах.
Михриддин— п.-а. Михр + Дин.
Михризада — п. Михр + Зада.
Моаззаз — н.-п. (а.) Му'аззаз.
Моваггар — н.-п. (а.) «почтенный, уважаемый».
Моваххед — н.-п. (а.) «единобожник».
Мовла— н.-п. (а.) Мавла.
Мовлан—аз. (а.) Мавлана.
Мовлуд — н.-п. (а.) Мавлуд.
Мовсум— аз. (а.) «праздник».
Могарраб— н.-п. (а.) Мукарраб.
Могбел— н.-п. (а.) Мукбил.
Моджсисид—н.-п. (а.) Муджсисид.
Моджтаба — н.-п. (а.) Муджтаба.
Можде — н.-п. (а.) Мужда.
Мозаффар — н.-п. (а.) Музаффар.
Моин— н.-п. (а.) Му'ин.
Мокаррам — н.-п. (а.) Мукаррам.
Молла — п. аз. тур. (а.) Мулла.
Момун — кирг. (а.) Мумин.
Монсеф — н.-п. (а.) Мунсиф.
Морад — н.-п. (а.) Мурад.
Морсал—н.-п. (а.) Мурсал.
Мортаза — н.-п. (а.) Муртаза.
Мослем—н.-п. (а.) Муслим.
Мостафа — н.-п. (а.) Мустафа.
Мостоуфи — н.-п. (а.) Муставфи.
Мотаз — н.-п. (а.) Му'тазз.
Мотазед—н.-п. (а.) Му'тадид.
Мотамед—н.-п. (а.) Мутамид.
Мохаммад—н.-п. (а.) Мухаммад.
Мохаммед — п. (а.) Мухаммад.
Мохаррам—н.-п. (а.) Мухаррам.
Мохеб— н.-п. (а.) Мухибб.
Мохсен — н.-п. (а.) Мухсин.
Мохтар — н.-п. (а.) Мухтар.
Мохтарам — н.-п. (а.) Мухтарам.
Мохташам — н.-п. (а.) Мухташам.
Моштаг— н.-п. (а.) Муштак.
Мошфег— н.-п. (а.) Мушфик.
Му'аббир — а. «тот, кто объясняет, растолковывает».
Му'авин — а. «помощник, поддержка, опора».
Му'авия — а. «лисенок»; Му'авия б. Аби Суфйан — первый халиф династии Умаййадов.
Му'аз—а. «защищенный»; Му'аз б. Джабал — сподвижник Пророка Мухаммада
Му'аззаз— а. «почитаемый, дорогой».
Му'аззам—а. «возвышенный, великий».
Му'аззим—а. «возвеличивающий».
Му'айяд— а. «благоприятствуемый».
Му'айид — а. «укрепитель, помощник».
Му'айид ад-Даула (Муайидуддавла) — а. Л. «укрепитель державы».
Му'айид ад Дин (Муайидуддин) — а. А. «укрепитель веры».
Му'аллим— а. «учитель, наставник».
Му'аммар — а. «долговечный; тот, кто проживет долгую жизнь», титул Лукмана.
Му'аттар— а. «ароматный, благоуханный».
Мубаджжал — а. «прославленный, возвышенный, по-читаемый, пользующийся большим уважением».
Мубарак—а. КСИ 1. «благословенный, счастливый», 2. «приносящий счастье».
Мубарак Аллах— п. (а.) «благословленный Аллахом».
Мубаракджан — тат. (а.-п.) Мубарак + Джан.
Мубараккадам — п. (а.) «приносящий счастье».
Мубаракхан — тат. (а.-т.) Мубарак + Хан.
Мубаракшах — п. (а.) Мубарак + Шах.
Мубариз — а. «боец, воин, сражающийся».
Мубашшар — а. «тот, о ком была радостная весть; тот, кто слышит радостную весть».
Мубашшир — а. «вестник блага».
Мубин — а. «ясный, понятный, отчетливый, явный».
Мубтасим— а. «улыбающийся».
Муваффак — а. «достигающий успеха, успешный».
Мугаббир — тат. (а.) Му'аббир.
Мугира — а. «совершающий набеги»; аль-Мугира ибн Шу'ба — сподвижник Пророка Мухаммада
Мугин — тат. (а.) Му'ин.
Мугинетдин — тат. (а.) Му'ин ад-Дин.
Мугинулла — тат. (а.) Му'ин Аллах.
Мугис—а. «помощник, помогающий».
Мугни — а. «приносящий богатство, избавляющий от нужды».
Мугтабар — тат. (а.) Му'табар.
Мугтазир — тат. (а.) Му'тазир.
Мугтасим — тат. (а.) Му'тасим.
Мудаббир — а. «строящий планы, конструктор, умеющий применять».
Мудаббир — а. «рассудительный, благоразумный», «рас-порядитель».
Мудар — а. «кислое [молоко]»; название крупного арабского племени.
Мударрис— а. «учитель, наставник».
Муддассир — а. «завернувшийся, закутанный», определение Пророка Мухаммада.
Муджавир — а. «живущий рядом, сосед».
Муджаммил— а. «украшатель».
My джахид — а. «упорный, борец»; Муджахид ибн Джабр (642-722) — великий ученый, муфассир (толкователь Корана), ученик Ибн 'Аббаса.
Муджиб—а. «отвечающий, отзывчивый».
Муджиб Аллсис— а. «исполняющий просьбы — Аллах».
Муджир — а. «защитник, хранитель, помощник, оказывающий поддержку».
Муджир ад-Дин (Муджируддин) — а. А. «опора веры».
Муджир ал-Мулк (Муджирулмулк) — а. Л. «опора цар-ства».
Муджтаба — а. «избранник».
Муджтахид — а. «прилежный, работающий с отдачей, усердный»; «религиозный ученый, имеющий право вынести решение и дать толкование по важным вопросам религии».
Мудрик — а. «понятливый».
Мужда — п. «радостная весть».
Музаккир — а. «напоминающий, предупреждающий».
Музаммил — (а.) Муззажмил.
Музаффар — а. «победоносный, победитель».
Музаффар ад-Дин (Музафаруддин) — а. Л. «побеждаю-щий [во имя] веры».
Музаффаретдин — тат. (а.) Музаффар ад-Дин.
Музаффарали — п. (а.) Музаффар + 'Али.
Музаффар Аллах (Музаффаруллсис) — а. «побеждающий [слуга] Аллаха».
Музахир — а. «защитник»; Хабиб б. Музахир — один из сторонников имама Хусайна , погибший в Кербеле.
Муззаммил—а. «завернувшийся», определение Пророка Мухаммада .
My'изз— а. «укрепитель».
My'изз ад-Даула (Муиззуддавла) — а. Л. «укрепитель госу-дарства».
My'изз ад-Дин (Муиззуддин) — а. Л. «укрепитель веры».
Му'ин — а. КСИ «помощник, пособник».
Му'ин ад-Даула (Муинудавла) — а. А. «подерживающий государство».
Му'ин ад-Дин (Муинуддин) — а. Л. «помошник религии».
Му'ин ал-Ислам (Муинулислам) — а. Л. «подерживающий Ислам».
Му'ин ал-Хакк (Муинулхакк) — а. Л. «помогающий тор-жеству истины».
Му'ин Аллах— а. «Дающий помощь — Аллах».
Муйнак— баш. тат. (т.) «с белой шеей».
Мукаддам — а. «идущий впереди, предводитель».
Мукаддар — а. «определенный, предопределенный».
Мукаддас—п. (а.) «святой, священный».
Мукаммил— а. «совершенствующий, завершающий».
Мукарраб — а. «близкий, родственник».
Мукаррам— а. «почитаемый».
Мукаффа — а. «положенный на рифму, зарифмованный»; Абд Аллах б. Мукаффа (720-759) — знаменитый арабоязычный персидский писатель и переводчик, составитель сборника назидательных басен «Калила и Димна».
Мукатил — а. «воин, сражающийся»; Мукатил ибн Су- лейман (ум. в 767 г.) — известный религиозный деятель и комментатор Корана.
Мукбил — а. «счастливый».
Мукеррем — аз. (а.) Мукаррам.
Мукам — а. «укрепляющий», сокр. ф. от Муким ад-Дин.
Муким ад-Дин (Мукимуддин) — а. Л. «укрепляющий веру».
Myкит — а. «податель, питатель».
Мукла — а. «глаз, зеница ока, середина чего-либо».
Мукрам — а. «тот, кто пользуется почетом».
Мукрим — а. «проявляющий щедрость, благодетель».
Муксит — а. «справедливый, беспристрастный».
Муктади— а. «последователь»; тот, кто следует за имамом во время обряда молитвы.
Муктадир — а. «могущественный».
Муктасид— а. «бережливый, экономный».
Муктафи — а. «довольный, вознагражденный».
Муктедир — аз. (а.) Муктадир.
Мулк — а. «царство, монаршая власть, верховная власть
или высший авторитет».
Мулла — п. (а.) КСИ искаж. ф. от Мавла, «ученый, на-ставник, служитель веры».
Муллабай — тат. (п.-т.) Мулла + Бай.
Муллабек — тат. (п.-т.) Мулла + Бек.
Муллабирде — тат. (п.-т.) Мулла + Бирде.
Муллагали — тат. (п.-а.) Мулла + 'Али.
Муллагалим — тат. (п.-а.) Мулла + Алим.
Муллагаллам — тат. (п.-а.) Мулла + Аллам.
Муллагарай — тат. (п.-т.) Мулла + Гарай.
Муллагилде — тат. (п.-а.) Мулла + Килде.
Муллагул (Муллакул) — тат. (п.-т.) Мулла + Кул. Мулладжалал — тат. (п.-а.) Мулла + Джалал. Мулладжан — тат. (п.-п.) Мулла + Джан. Муллазиятдин — тат. (п.-а.) Мулла +Дийа ад-Дин. Мулламулук— тат. (п.-а.) Мулла + Малик. Мулламухаммет — тат. (п.-а.) Мулла + Мухаммад. Мулланур — тат. (п.-а.) Мулла + Hyp.
Мулласалим — тат. (п.-а.) Мулла + Салим.
Мулласафа — тат. (п.-а.) Мулла + Сафа.
Муллахаммат — тат. (п.-а.) Мулла + Хаммад.
Муллахан — тат. (п.-т.) Мулла + Хан.
Муллахасан — тат. (п.-а.) Мулла + Хасан.
Муллахмет — тат. (п.-а.) Мулла + Ахмад.
Муллашах — тат. (п.) Мулла + Шах.
Муллаяр — тат. (п.) Мулла + Йар.
Мулло — тадж. узб. (п.) Мулла.
Муллоджон — тадж. узб. (п.) Мулла + Джан.
Мулхам— а. «вдохновленный».
Мумин— а. 1. «обеспечивающий безопасность»; 2. «ве-рующий, правоверный».
Мумтаз — а. «избранный, выдающийся».
Мунаввар— а. «светлый, озаренный, яркий».
Мунавварали— п.-а. Мунаввар + 'Али.
Мупавир — баш. тат. (а.) «освещающий».
Мунадил— а. «борец, защитник».
Муназзаф— а. «очистившийся [духовно]».
Муназзим — а. «астроном; тот, кто предсказывает по
звездам, астролог».
Муна'им— а. «благожелательного рода».
Мунджид — а. «помощник, дарующий поддержку, спаситель».
Мунзир — а. «предостерегающий».
Муниб — а. «отвращающийся от грехов и обращающийся к Аллаху».
Мун'им— а. «благодетельный».
Мунир — а. «озаряющий, светозарный».
Мунир аз-Заман— а. Л. «освещающий эпоху».
Мунис— а. «близкий друг».
Мунисалишах— п.-а. Мунис + 'Али + Шах.
Муниф — а. «возвышенный».
Мункиз— а. «спаситель, вызволитель, освободитель». Мунсиф — а. «справедливый».
Мунтаджаб ад-Дин (Мунтаджабуддин) — а. Л. «избранник религии».
Мунтазар — а. «ожидаемый, долгожданный, предвкушаемый, желанный».
Мунтасир— а. «победоносный, торжествующий».
Мунтасир — а. «побеждающий».
Мурад — а. КСИ «желанный, предмет желания».
Мурадали — п. Мурад + 'Али.
Мурад Аллах — п. «предмет стремлений — Аллах».
Мурадбахш — п. «оправдывающий надежды, достигающий цели».
Мурат — тат. (а.) КСИ Мурад.
Муратбай — тат. (а.-т.) Мурад + Бай (см.). Ср. Байму- рат.
Муратбаки — тат. (а.) Мурад + Баки.
Муратбек — тат. (а.-т.) Мурад + Бек (см.). Ср. Бекму- рат.
Муратбирде — тат. (а.-т.) «исполнение желания».
Муратгали — тат. (а.) Мурад + 'Али.
Муратнаби — тат. (а.) Мурад + Наби.
Муратхан — тат. (а.-т.) Мурад + Хан.
Муратхузя — тат. (а.-п.) Мурад + Ходжа.
Муратшах— тат. (а.-п.) Мурад + Шах.
Муратъяр — тат. (а.-п.) Мурад + Йар.
Мурза — т. (п.) КСИ Мирза.
Мурзабай — тат. (п.-т.) Мурза + Бай.
Мурзабек— тат. (п.-т.) Мурза + Бек.
Мурзаби — тат. (п.-т.) Мурза + Би.
Мурзабирде — тат. (п.-т.) Мурад + Бирде.
Мурзабулат — тат. (п.-т.) Мурза + Булат.
Мурзавали — тат. (п.-а.) Мурза + Вали.
Мурзагали — тат. (п.-а.) Мурза + 'Али.
Мурзагул (Мурзакул) — тат. (п.-т.) Мурза + Кул.
Мурзаджан — тат. (п.-п.) Мурза + Джан.
Мурзакай — тат. (п.-т.) уменьш. от Мурза.
Мурзакамал—тат. (п.-а.) Мурза + Камал.
Мурзакилде — тат. (п.-т.) Мурза + Килде.
Мурзахабиб—тат. (п.-а.) Мурза + Хабиб.
Мурзахан—тат. (п.-т.) Мурза + Хан.
Мурзахмет (Мурзаахмет) — тат. (п.-а.) Мурза + Ахмад.
Мурзашейх — тат. (п.-а.) Мурза + Шайх.
Мурид — а. «последователь, жаждущий».
Мурод — тадж. узб. (а.) Мурад.
Мурсал—а. «посланник, вестник».
Мурсалим — тат. (а). 1. Мир + Салим; 2. Мурсалин.
Мурсалимбек — тат. (а.-т.) Мурсалим + Бек.
Мурсалин—а. «вестники, посланники».
Муртада — а. «избранник, любимец».
Муртаза — п. Муртада.
Муртазали — п. (а.) Муртада + 'Али.
Муртазакули — т. (а.) Муртада + Кул.
Муршид — а. «наставляющий на истинный путь, руководитель, наставник».
Муршид ад-Дин (Муршидуддин) — а. Л. «призывающий
к религии; религиозный руководитель».
Муса — а. (др.-евр.) КСИ Моисей, пророк .
Мус'аб—а. имя одного из первых и самых молодых сподвижников Пророка Мухаммада , Мус'аба б. 'Умайра
Мусабай — тат. (а.-т.) Муса + Бай.
Мусабек— тат. (а.-т.) Муса + Бек.
Мусават — а. «равенство, одинаковость».
Мусаввир — а. «придающий форму, создатель».
Мусаввих — а. «зовущий, ведущий вперед».
Мусагали — тат. (а.) Муса + 'Али.
Мусагит — тат. (а.) Муса'ид.
Мусаддык — а. «тот, кто дает милостыню-садака, или
тот, кто ее получает».
Муса'ид— а. «помощник, поддержка, опора».
Мусалих—а. «миротворец, примиритель».
Мусаллах— а. «с оружием, вооруженный».
Мусанна—а. 1. «удвоенный»; 2. «возвеличенный, воспетый».
Мусанниф — а. «писатель, литератор».
Мусанур — тат. (а.) Муса + Hyp.
Мусафир — а. «путешественник, гость».
Мусахан — тат. (п.-т.) Муса + Хан.
Мусахмет (Мусаахмет) — тат. (п.-а.) Муса + Ахмад.
Мусашейх— тат. (п.-а.) Муса + Шайх.
Мусиб— а. «открывающий истину; достигающий цели».
Мусир — а. «преуспевающий, изобильный, богатый».
Мусиф— а. «описывающий, характеризующий».
Мусиф Аллах — а. Мусиф + Аллах.
Муслим— а. «мусульманин»; «преданный [Аллаху]».
Муслих—а. «исправляющий, улучшающий, обновляющий».
Муслих ад-Дин (Муслихуддин) — а. Л. «обновитель рели-гии».
Муслихетдин — тат. (а.) Муслих ад-Дин.
Муслюм — аз. (а.) Муслим.
Мусофир — тадж. (а.) Мусафир.
Муставфи — а. «тот, кто берет причитающееся по праву; собрщик налогов, казначей».
Мустади — а. «тот, кто ищет путеводный свет».
Мустазхир — а. «получающий помощь [от Аллаха]».
Муста'ин — а. «просящий помощи [у Аллаха]».
Мустаким—а. 1. «прямой, открытый»; 2. «истинный, верный».
Мустакфи— а. «всецело полагающийся [на Аллаха]».
Мустанджи— а. «тот, кто находит спасение».
Мустансир — а. «просящий помощи [у Аллаха]».
Мустаршид — а. «руководствующийся [повелениями Аллаха]».
Мустафа — а. «избранник [Аллаха]», эпитет Мухаммада.
Мустафави — а. «относящийся к семье Мустафы», т. е.
Мухаммада.
Мустафид — а. «извлекающий прибыль; тот, кто хочет
приобрести».
Мустафир—а. 1. «сияющий»; 2. «улыбающийся».
Мустсисир — а. «очищающий, облагораживающий».
Мустахфиз — а. «хранитель, защитник, страж».
Мута'— а. «послушавшийся».
Мута'али—а. «возвышенный, превосходящий».
Му'табар—а. «уважаемый, авторитетный».
Мутаваккил— а. «уполномоченный, уповающий».
Мутаввасит— а. «посредник, третейский судья».
Му'тад — а. «готовый, подготовленный».
Му'тадид— а. «получающий помощь [у Аллаха]».
Му'тазз— а. «могущественный».
Му'тазид— п. (а.) Мутадид.
Му'тазир— а. «просящий прощения».
Мутакаддим—а. «предшествующий, продвинутый».
Му'такид— а. «уверенный, верующий, верный друг».
Му'тамад— а. «надежный, достойный доверия; тот, на
кого можно положиться».
Му'тамид— а. «надеющийся, уповающий».
Мутамин — а. «тот, кто поручает управление своими
делами другим».
Мутаммим— а. «совершенствующий, завершающий».
My'гласим— а. «защищенный [Аллахом]».
Мутаххар — а. «чистый, очищенный, очень красивый».
Мути'—а. «послушный, преданный, покорный».
Мути' ал-Ислам—а. «послушный исламу (последователь ислама)».
Мути' Алясис— а. «преданный, покорный Аллаху».
Мути' ар-Рахман— а. «послушный (слуга) Милостивого [Аллаха]».
Мутлак— а. «свободный, неограниченный, не знающий пределов; абсолютный, безграничный».
Муттаки (ал-Муттаки) — а. «богобоязненный, набожный, религиозный, верующий».
Муфаддал (Муфаззал) —а. «симпатичный, приятный».
Муфаккир — а. «мыслящий, думающий».
Муфаррах — а. «обрадованный».
Муфаххар — а. «славный, благородный, достойный гордости».
Муфид — а. «полезный, благотворный, предпочитаемый».
Муфиз— а. «податель».
Муфлих — а. КСИ «успешный, удачный; приносящий успех, удачу».
Муфлих ад-Дин (Муфлихуддин) — а. Л. Муфлих + Дин.
Муфлихетдин — тат. (а.) Муфлих ад-Дин.
Муфлих Аллах — тат. (а.) Муфлих + Аллах.
Муфти — а. КСИ «муфтий», авторитетный знаток права, выносящий решения с точки зрения шариата (фатвы).
Муфтихан — тат. (а.-т.) Муфти + Хан.
Мухаббат— а. «милость, любовь».
Мухаббатшах— п.-а. Мухаббат + Шах.
Мухаддис — а. «передатчик хадисов».
Мухаджир — а. «переселенец». Мухаджирами были сподвижники Пророка Мухаммада , переселившиеся вместе с ним из Мекки в Медину в 322 г.
Мухаймин—а. «правитель, главнокомандующий; тот, кто укрывает от любой оп
99 имен Аллаха
Форма входа
Поиск
Наш опрос
Оцените сайт
Всего ответов: 167
Статистика

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Яндекс.Метрика

блог