<M>МMa'аз — а. «защита». Ма'ан— а. 1. «вместе, совместно, сообща»; 2. Название племени, из которого происходила жена Пророка Мухаммада Сауда. Ма'али — а. «благородство, возвышенность, превосходство». Ма'аш— а. «жизнь». Ма'дан — а. КСИ 1. «родник, исток»; 2. «руда». Мабрук— а. «счастливый, благополучный». Мабрур—а. 1. «милосердный, добрый»; 2. «религиозный, набожный, благочестивый». Мавсисиб— а. «дары, дарования». Мавджетдин — тат. (а.) Мавджуд ад-Дин. Мавджуд — а. «существующий». Мавджуд ад-Дин (Мавджудуддин) — а. А. Мавджуд + Дин. Мавдуд (Mayдуд) — а. «любимый». Мавзун (Маузун) — а. «выровненный, ровный». Мавла — а. Маула. Мавлабай — тат. (а.-т.) Мавла + Бай. Мавлаберди (Мавламберди)—т. «дар Господа», букв, «мой Господь дал». Мавлаветдин — тат. (а.) «большой знаток религии». Мавлави — а. «из рода некоего Мавла»; название после-дователей тариката Мавлавийа, связанного с Мавлана Джалал ад-Дином Руми. Мавлакул(и) — т. Мавла + Кул. Мавлан — п. (а.) Мавлана. Мавлана — а. титул мусульманских ученых, богословов и эпитет Пророка, букв, «наш господин». Мавлашсос — тат. (а.-п.) Мавла + Шах. Мавлиджан — тат. (а.-п.) Мавла + Джан. Мавликай — тат. (а.) «господин». Мавлихан — тат. (а.-т.) Мавла + Хан. Мавлишах — тат. (а.-п.) Мавла + Шах. Мавлияр — тат. (а.-п.) Мавла + Йар. Мавлон — тадж. узб. (п.-а.) Мавлан. Мавлонкул — узб. (а.) Мавлана + Кул. Мавлоно — тадж. узб. (а.) Мавлана. Мавлуд— а. 1. «дитя, мальчик, новорожденный»; 2. день рождения Пророка Мухаммада . Мавлют — тат. (а.) КСИ Мавлуд. Мавлютбай — тат. (а.-т.) Мавлуд + Бай. Мавлютбек— тат. (а.-т.) Мавлуд + Бек. Мавлютбирде — тат. (а.-т.) Мавлуд + Бирде. Мавлютгарай — тат. (а.-т.) Мавлуд + Гарай. Мавлютджан — тат. (а.-п.) Мавлуд + Джан. Мавлютдин—тат. (а.-т.) Мавлуд +Дин. Мавлюткул — тат. (а.-т.) Мавлуд + Кул. Мавлютхан — тат. (а.-т.) Мавлуд + Хан. Мавлютшах— тат. (а.-п.) Мавлуд + Шах. Мавлютъяр — тат. (а.-п.) Мавлуд + Йар. Магаз — тат. (а.) Ма'аз. Маган—тат. (а.) Ма'ан. Магамбет — каз. (а.) Мухаммад. Магафур — баш. тат. (а.) Магфур. Магаш — тат. (а.) Ма'аш. Магдан — тат. (а.) Ма'дан. Магданетдин — тат. (а.) Ма'дан + Дин. Магданнур — тат. (а.) Ма'дан + Hyp. Магеррам — аз. (а.) Мухаррам. Магруф — тат (а.) КСИ Ма'руф. Магруфджан — тат. (а.-п.) Ма'руф + Джан. Магруфзада — тат. (а.-п.) Ма'руф + Зада. Магсад — аз. (а.) Максад. Магсуд — н.-п. Максуд. Магсум — тат. (а.) КСИ Ма'сум. Магсумджан — тат. (а.-п.) Ма'сум + Джан. Магсумхан — тат. (а.-т.) Ма'сум + Хан. Магфур— а. «прощенный». Мадазим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадазим. Мадали — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадали. Мадамин — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадамин. Мадани—а. 1. «воспитанный»; 2. «мединский». Мадахмед — тадж. узб. (а.-п.) Мухаммадахмад. Маддох—тадж. (а.) «славящий». Маджд — а. «слава, честь, благородство». Маджд ад-Дин (Мадждуддин) — а. Л. «величие веры». Маджди — а. «славный, достойный похвалы». Мадждали — п. (а.) Маджд + 'Али. Маджид— п. (а.) «славный, великий». Маджид Аллах (Маджидуллах) — а. Маджид + АЛЛАХ (1). Маджлис— а. «(высокое) собрание». Маджнун — а. «одержимый», в значении: «обезумевший от любви»; прозвище героя легенды и многочисленных поэм «Аайли ва Маджнун». Маджнунбек— т. (а.) Маджнун + Бек. Мадих—а. «восхваляющий». Мадихшах — тат. (а.-п.) Мадих + Шах. Мадияр — тат. (а.-п.) Махди + Йар. Мадкомил — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадкомил. Мадраим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Мадрасул — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрасул. Мадрахим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Мадумар — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадумар. Мадхол — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадхол. Мажит — каз. тат. (а.) Маджид. Мазам — тадж. (а.) Му'аззам. Мазахир— а. «проявления». Мазбут — а. «хранимый». Мазид — а. «увеличение, прибавление». Мазит — тат. (а.) Мазид, Маджид. Мазитулла — тат. (а.) Маджид Аллах. Мазор — тадж. (а.) «рожденный после зиярата», букв. «место зиярата». Мазори — тадж. (а.) «связанный с мазаром». Мазохир — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадзохир. Мазхар — а. «явление, воплощение». Мазхар ад-Дин (Мазхаруддин) — а. Л. «проявление веры». Маил — а. 1. «страстный, охочий»; 2. «переменчивый». Ма'ин— а. «фонтан, источник». Маймун — а. «радостный, счастливый». Майрам — т. Байрам. Майсур — а. «легкий на подъем, удачливый, счастливый, преуспевающий». Макбул — а. «приемлемый, подходящий, воспринятый»; «счастливый». Макбулахмад — инд. (а.) Макбул + Ахмад. Макрам — а. «благородное качество, превосходной свойство». Максад — тадж. узб. (а.) «цель, желание». Максуд— а. 1. «желание, намерение, стремление, цель»;2. «долгожданный, желанный». Максудали — а.-п. Максуд + 'Али. Максум — тадж. узб. (а.) Ма'сум. Максут — тат. (а.) Максуд. Малбай — тат. (т.) Мал (скот, имущество) + Бай (облада-ющий большим количеством скота). Малик — а. «владыка, правитель, царь». Маликшер — тадж. (п.) Малик + Шир. Маликшир — п. Малик + Шир. Малих— а. «симпатичный, приятный, красивый». Малла — тадж. узб. «светловолосый». Маллабек — узб. Малла + Бек. Маллох — тадж. (а.) «матрос, моряк». Малуф — а. «знакомый, известный». Мамад — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммад. Мамадназар — тадж. стяж. ф. от Мухаммадназар. Мамадшариф — тадж. стяж. ф. от Мухаммадшариф. Мамараим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Маматкази — тат. (а.-п.) Мухаммадкази. Мамбет — каз. кир. (а.) стяж. ф. от Мухаммад. Мамдуд— а. «продолговатый, длинный». Мамдух—а. «превозносимый, прославляемый, знаменитый, достойный похвалы». Мамед — аз. стяж. ф. от Мухаммад. Мамедали — аз. стяж. ф. от Мухаммадали. Мамедариф — аз. стяж. ф. от Мухаммадариф. Мамедбаги — аз. (а.) Мухаммадбаки. Мамедвели — аз. стяж. ф. от Мухаммадвали. Мамеди— аз. (а.) Мухаммади. Мамедкули — аз. стяж. ф. от Мухаммадкули. Мамеднаби — аз. (а.) Мухаммаднаби. Мамеднаги — аз. стяж. ф. от Мухаммаднаки. Мамедрагим — аз. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Мамедрза — аз. стяж. ф. от Мухаммадриза. Мамедрасул — аз. стяж. ф. от Мухаммадрасул. Мамил — тат. «сладкий, вкусный». Мамун— а. «защищенный, хранимый». Ма'мур — а. «живущий, процветающий». Манал — а. «достижение, приобретение, доступный». Манар — а. «маяк; минарет». Мангу—т. «вечный». Мангуберди — (т.) «Вечный [Аллах] дал». Мангуш — тат. «вечный друг». Манзар — а. «изображение, облик, образ». Манзир — а. «предупреждающий, предостерегающий». Манзур — а. «обещанный, посвященный». Манзурали — п.-а. Манзур + 'Али. Маниёз — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадниёз. Маннан—а. «щедрый, благодетель». Маннон — тадж. узб. (а.) Маннан. Мансаб— а. «должность, достоинство». Мансаф — а. «воспитанный, совестливый; верный, справедливый». Мансур — а. «тот, кому сопутствует успех; победоносный, победитель». Мансур ад-Дин (Мансуруддин) — а. А. Мансур + Дин. Мансуралишах— п.-а. Мансур + 'Али + Шах. Манучехр — п. (др.-ир.) имя древнеиранского правителя. Манфа'ат — а. «польза, толк». Манхал — а. «фонтан, источник целительной воды». Марасул— тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрасул. Марат — тат. (а.) Мурад. Маратиб— а. «степени, достоинства». Марахим — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадрахим. Марван — а. «кремневый». Марват — п. «кремень, кремневый». Маргуб— а. «желанный, желательный, приятный». Мард — п. «мужчина, мужественный». Мардан— п. КСИ «отважный мужчина, богатырь». Марданали — п.-а. Мардан + 'Али. Марданджан — тат. (п.) Мардан + Джан. Марданкул(и) — т. (п.) Мардан + Кул. Марданшах — п. Мардан + Шах. Марджан — а. «жемчуг, коралл». Марди — т. (п.) КСИ «героизм, смелость, мужество». Мардибай — тат. (п.-т.) Марди + Бай. Мардивар — п. «смелый, отважный человек». Мардигалим— тат. (п.-а.) Марди + 'Алим. Мардигалам — тат. (п.-а.) Марди + 'Алам. Мардиджан — тат. (п.) Марди + Джан. Мардиислам — тат. (п.-а.) Марди + Ислам. Мардихан — тат. (п.-т.) Марди + Хан. Мардишах — тат. (п.) Марди + Шах. Мардон — тадж. узб. (п.) Мардан. Мардонкул — узб. тадж. (п.-т.) Марданкул. Мардоншо — тадж. (п.) Марданшах. Мардум — п. «народ, люди». Марзбан— п. «защитник границ». Марзук — а. «счастливый, обеспеченный». Ма'руф— а. «известный». Марус—тадж. (а.) Махрус. Мархамат—а. «милосердие, сострадание». Мархаматхан — п. (а.-т.) Мархамат + Хан. Масаид — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммадсаид. Масалим— (а.) 1. My салим, 2. Мухаммад салим. Масбут — а. «совершенный, лучший». Масгуд (Масгут) — тат. (а.) Мас'уд. Масгутджан — тат. (а.-п.) Мас'уд + Джан. Масджид— а. «мечеть, место коленопреклонения». Масджиди — тадж. (а.) прилаг. от Масджид. Масех— тадж. узб. (а.) Масих. Масих — а. (др.-евр.) «помазанник, Мессия». Титул пророка 'Исы (Иисуса) . Маслама — а. «убежище». Маснун — а. «гладкий, ровный». Масрур — а. «веселый, радостный». Мас'уд — а. «счастливый, благодетельный». Мас'удбахт — п. «благословенный». Ма'сум—а. КСИ 1. «безгрешный, невинный, непорочный, не имеющий недостатков»; 2. «хранимый, защищенный, неприкосновенный». Ма'сумалишах— п.-а. Ма'сум + 'Али + Шах. Масун — а. «охраняемый, хорошо защищенный». Масир — а. «конечное устремление, цель». Матар — а. «дождь». Матин — а. «стойкий, прочный». Матин ад-Дин (Матинуддин) — а. Д. «стойкий в вере». Матлаб— а. «предмет стремлений». Матлуб—а. «желанный». Маула— а. КСИ «господин, покровитель»; «тот, кто находится под покровительством». Маудуд — а. Мавдуд. Маусил — а. «встретившийся с кем-либо, соединившийся». Мауссама — а. «дождь». Маусуф — а. «достойный описания, наделенный похвальными качествами». Маухуб—а. «одаренный, талантливый, наделенный, из-бранный». Мафруз— а. «отборный, выделенный». Мафуз — тадж. узб. (а.) Мсисфуз. Махабатхан— п.-т. «грозный хан». Махасин— а. «добродетели, достоинства». Махбуб—а. «любимый, возлюбленный». МахбубАллах— а. «любимый Аллахом». Махбубали — а.-п. Махбуб + 'Али. Махбубзада — тат. (а.-п.) Махбуб + Зада. Махджуб— а. «потайной, скрытый». Махди — а. «руководимый [Аллахом], следующий по пути, [предначертанному Аллахом]». Махдум—а. «учитель, наставник, хозяин»; почтительное обращение. Махдумкули — т. (а.) Махдум + Кул. Махзуз— а. «счастливый». Махир— аз. (а.) «искусный, умелый». Махкам — а. «прочный, стойкий». Махкамбек — т. Махкам + Бек. Махкамбой — узб. Махкам + Бой. Махмади — тадж. узб. стяж. ф. от Мухаммади. Махмалик — п. «великий царь». Махмуд — а. КСИ «прославляемый, достойный похвалы». Махмурод — тадж. (а.) Мухаммадмурад. Махмут — каз. тат. (а.) Махмуд. Махмутбай — тат. (а.-т.) Махмуд + Бай. Махмутбек — тат. (а.-т.) Махмуд + Бек. Махмутгали — тат. (а.) Махмуд + 'Али. Махмутгарай — тат. (а.-т.) Махмуд + Гарай. Махмутджан — тат. (а.-п.) Махмуд + Джан. Махмутсултан — тат. (а.) Махмуд + Султан. Махмутфуат — тат. (а.) Махмуд + Фуад. Махмутхан — тат. (а.-т.) Махмуд + Хан. Махмутхузя — тат. (а.-п.) Махмуд + Ходжа. Махмутшах— тат. (а.-п.) Махмуд + Шах. Махмутъяр — тат. (а.-п.) Махмуд + Йар. Махрам— 1. тадж. «близкий друг»; 2. тадж. стяж. ф. от Мухаррам. Махрус—а. «хранимый». Махсус—п. (а.) «особенный, избранный». Махтумкули — туркм. Махдум + Кул; Махтумкули (ок. 730-80) — великий туркменский поэт-суфий. Маху б— (а.) Махбуб. Махубджан — тат. (а.-п.) Махбуб + Джан. Махфуз — а. «хорошо защищенный, хранимый, надежный». Маша Аллах (Машаллах) — п. (а.) «браво», букв, «то, что пожелал Аллах». Машди — п. стяж. ф. от Meшхcедu. Машкур — а. «тот, кто достоин благодарности». Ма'шук — а. «возлюбленный». Ма'шукали — инд. (а.) Ма'шук + 'Али. Машхуд— а. «видимый, существующий». Маиосур — а. «славный, знаменитый, известный». Меджид — п. Маджид. Меджнун — аз. (а.) Маджнун. Мелик—п. (а.) Малик. Мелод — тадж. (а.) «рождество». Менгли — т. «имеющий родинку», «счастливый». Менглиали — т. Менгли + 'Али. Менгликул(и) — т. «счастливый раб [Божий]». Менгу — (т.) Мангу. Менгубарс — т. Мангу + Барс. Менкубарс — т. Мангу + Барс. Мерган — т. «меткий стрелок». Мерген— каз. «меткий стрелок». Мерет — туркм. (п.) Мехрдад. Меродж — тадж. узб. (а.) Ми'радж. Метин — п. Матин. Мефтах—н.-п. Мифтсис. Мехди — н.-п. Махди. Мехман — п. «гость». Мехмандар — п. «гостеприимный». Мехмон — тадж. Мехман. Мехр —тадж. узб. Михр. Мехраб— п. Михраб. Мехрали — (п.) Михр + 'Али. Мехрбан — п. «любящий, добрый». Мехрдад — п. название пятого месяца иранского солнечного календаря. Мехрдил — п. «любящий, сострадательный». Мехрем — каз. (а.) Мухаррам, Махрам. Мехрибан — аз. (п.) Мехрбан. Мехрияр — п. Мехрдад + Йар. Мехрубан — п. Мехрбан. Мехтар— п. «старший, великий, глава». Мешади — аз. (п.) Меииседи. Мешкат — н.-п. «ниша в стене для лампы». Мешхеди — п. «посетивший Машхад». Мигран — баш. (п.) Михран. Мидхат — п. (а.) «восхваление, прославление». Мизан — а. «равновесие, весы». Мизан ар-Рахман (Мизануррахман) — а. Мизан + АР- РАХМАН (2); «весы, упомянутые в суре Ар-Рахман». Микдам — а. «в первых рядах в сражении, очень отважный, неустрашимый»; имя ал-Микдама б. Ма'ада сподвижника Пророка Мухаммада Милад—п. (а.) «рождество». Мимрах—а. «жизнерадостный, оживленный, с веселым нравом». Мин — т. «родинка». Мингазетдин — тат. (а.) Минхадж ад-Дин. Минле— баш. тат. (т.) «имеющий родинку». Минлеагзам — тат. (т.-а.) Минле + Азам. Минлеахат — тат. (т.-а.) Минле + Ахад. Минлеахмет — тат. (т.-а.) Минле + Ахмад. Минлебай — тат. (т.) Минле + Бай. Минлебаки — тат. (т.-а.) Минле + Баки. Минлебари — тат. (т.-а.) Минле + Бари. Минлебасир — тат. (т.-а.) Минле + Басир. Минлебатал — тат. (т.-п.) Минле + Батал. Минлебек — тат. (т.) Минле + Бек. Минлебулат — тат. (т.) Минле + Булат. Минлевагиз — тат. (т.-а.) Минле + Ва'из. Минлевакиф — тат. (т.-а.) Минле + Вакиф. Минлевали — тат. (т.-а.) Минле + Вали. Минлеварис — тат. (т.-а.) Минле + Варис. Минлевасил — тат. (т.-а.) Минле + Васил. Минлевасих — тат. (т.-а.) Минле + Васих. Минлевафа — тат. (т.-а.) Минле + Вафа. Минлевахит — тат. (т.-а.) Минле + Вахид. Минлегази — тат. (т.-а.) Минле + Гази. Минлегазиз — тат. (т.-а.) Минле + Азиз. Минлегазим — тат. (т.-а.) Минле + Азим. Минлегали — баш. тат. (т.-а.) Минле + 'Али. Минлегалим — тат. (т.-а.) Минле + 'Алим. Минлегамир — тат. (т.-а.) Минле + Амир. Минлегарай — тат. (т.) Минле + Гарай. Минлегариф — тат. (т.-а.) Минле + Гариф. Минлегаффан — тат. (т.-а.) Минле + 'Аффан. Минлегаффар — тат. (т.-а.) Минле + Гаффар. Минлегаяз — тат. (т.-п.) Минле + Гийас. Минлегузя (Минлехузя) — тат. (т.-п.) Минле + Ходжа. Минлегул (Минлекул) — тат. (т.) Минле + Кул. Минледжан — тат. (т.-п.) Минле + Джан. Минлезагир — тат. (т.-а.) Минле + Захир. Минлезагит — тат. (т.-а.) Минле + Захид. Минлезада — тат. (т.-п.) Минле + Зада. Минлезакир — тат. (т.-а.) Минле + Закир. Минлезариф — тат. (т.-а.) Минле + Зариф. Минлезия— тат. (т.-а.) Минле + Зийа. Минлезуфар — тат. (т.-а.) Минле + Зуфар. Минлеислам — тат. (т.-а.) Минле + Ислам. Минлеиш — тат. (т.) Минле + Иш. Минлекабир — тат. (т.-а.) Минле + Кабир. Минлекай — тат. (т.) уменып. ф. от Минле. Минлекарим — тат. (т.-а.) Минле + Карим. Минлелатиф — тат. (т.-а.) Минле + Латиф. Минлемулла — тат. (т.-а.) Минле + Мулла. Минлемурза — тат. (т.-п.) Минле + Мурза. Минлемухаммет — тат. (т.-а.) Минле + Мухаммад. Минлемухамметсалих— тат. (т.-а.) Минле + Мухаммад + Салих. Минленазим — тат. (т.-а.) Минле + Назим. Минленияз — тат. (т.-а.) Минле + Нияз. Минленур — тат. (т.-а.) Минле + Hyp. Минлерази — тат. (т.-а.) Минле + Рази. Минлерайхан — тат. (т.-а.) Минле + Райхан. Минлерасих — тат. (т.-а.) Минле + Расих. Минлерафик— тат. (т.-а.) Минле + Рафик. Минлерахим — тат. (т.-а.) Минле + Рахим. Минлерахман — тат. (т.-а.) Минле + Рахман. Минлесабир — тат. (т.-а.) Минле + Сабир. Минлесагит — тат. (т.-а.) Минле + Сайид. Минлесадир — тат. (т.-а.) Минле + Садир. Минлесадык — тат. (т.-а.) Минле + Садик. Минлесаит — тат. (т.-а.) Минле + Сайд. Минлесалим — тат. (т.-а.) Минле + Салим. Минлесалих — тат. (т.-а.) Минле + Салих.. Минлесарвар — тат. (т.-а.) Минле + Сарвар. Минлесафа — тат. (т.-а.) Минле + Сафа. Минлесултан — тат. (т.-а.) Минле + Султан. Минлесурур — тат. (т.-а.) Минле + Сурур. Минлетагир — тат. (т.-а.) Минле + Тахир. Минлеталип — тат. (т.-а.) Минле + Талиб. Минлетимер — тат. (т.) Минле + Тимер. Минлеураз — тат. (т.) Минле + У раз. Минлефагим — тат. (т.-а.) Минле + Фахим. Минлефазыл — тат. (т.-а.) Минле + Фадил. Минлефаиз — тат. (т.-а.) Минле + Фаиз. Минлефарис — тат. (т.-а.) Минле + Фарис. Минлефарит — тат. (т.-а.) Минле + Фарид. Минлефатих—тат. (т.-а.) Минле + Фатих. Минлефаяз — тат. (т.-а.) Минле + Фаяд. Минлехабиб—тат. (т.-а.) Минле + Хабиб. Минлехабир — тат. (т.-а.) Минле + Хабир. Минлехади — тат. (т.-а.) Минле + Хади. Минлехази — тат. (т.-п.) Минле + Хаджи. Минлехаир — тат. (т.-а.) Минле + Хайр. Минлехайдар—-тат. (т.-а.) Минле + Хайд ар. Минлехак — тат. (т.-а.) Минле + Хакк. Минлехаким — тат. (т.-а.) Минле + Хаким. Минлехан — тат. (т.) Минле + Хан. Минлехузя — тат. (т.-п.) Минле + Ходжа. Минлешакир — тат. (т.-а.) Минле + Шакир. Минлешамси — тат. (т.-а.) Минле + Шамси. Минлешах — тат. (т.-п.) Минле + Шах. Минлешейх— тат. (т.-а.) Минле + Шайх. Минлеяздан — тат. (т.-п.) Минле + Йаздан. Минлеяр — тат. (т.-п.) Минле + Йар. Миннат Аллах — а. «благодарность Аллаху». Минучехр — н.-п. Манучехр. Минхадж — а. «светлый путь». Минхадж ад-Дин (Минхаджуддин) — а. Л. «светлый путь религии». Мир—п. (а.) КСИ «правитель, достопочтенный», усеч. ф. от Амир. Мираб— п. «смотритель, распределитель воды». Мирагзам — тат. (п.-а.) Мир + А'зам. Ми'радж — а. «лестница, подъем»; вознесение Пророка Мухаммада . Мирадл—п. (а.) «справедливый», букв, «повелитель справедливости». Мирак — п. ласкат. ф. от Амир. Мирали — п. Мир + 'Али. Миран— п. (а.) «повелитель эмиров». Мирарслан — тат. (п.-т.) Мир + Арслан. Мирас—аз. баш. тат. (а.) «наследство». Мирасгат — тат. (п.-а.) Мир + Ас'ад. Мирасетдин — тат. (а.) Мирас ад-Дин, «наследие религии». Мирахмет— тат. (п.-а.) Мир + Ахмад. Мирбатал — тат. (п.) Мир + Батал. Мирбашир — тат. (п.-а.) Мир + Башир. Мирвали — тат. (п.-а.) Мир + Вали. Миргази — тат. (п.-а.) Мир + Гази. Миргазиджан — тат. (п.-а.) Мир + Гази + Джан. Миргазиз — тат. (п.-а.) Мир + 'Азиз. Миргазизджан — тат. (п.-а.) Мир + 'Азиз + Джан. Миргали — тат. (п.-а.) Мир + 'Али. Миргалим — тат. (п.-а.) Мир + 'Алим. Миргаллам — тат. (п.-а.) Мир + 'Аллам. Миргалламетдин — тат. (п.-а.) Мир + 'Аллам ад-Дин. Миргарай — тат. (п.-т.) Мир + Гарай. Миргариф — тат. (п.-а.) Мир + 'Ариф. Миргарифджан — тат. (п.-а.) Мир + 'Ариф + Джан. Миргасим — тат. (п.-а.) Мир + 'Асим. Миргата — тат. (п.-а.) Мир + 'Ата. Мирдас — а. «камень»; Мирдас б. Аслам — сподвижник Пророка Мухаммада Мирджалил — тат. (п.-а.) Мир + Джалил. Мирджамил—тат. (п.-а.) Мир +Джамил. Мирджан — тат. (п.) Мир + Джан. Мирза (Мурза) —п. КСИ «сын амира»; «господин, князь, царевич»; «сановник, секретарь». Мирзахмет — тат. (п.-а.) Мирза + Ахмад. Мирзабай — тат. (п.-т.) Мирза + Бай. Мирзабек — тат. (п.-т.) Мирза + Бек. Мирзабирде — тат. (п.-т.) Мирза + Бирде. Мирзабулат — тат. (п.-т.) Мирза + Булат. Мирзавали — тат. (п.-а.) Мирза + Вали. Мирзагабдулла — тат. (п.-а.) Мирза + 'Абд Аллах. Мирзагали — тат. (п.-а.) Мирза + 'Али. Мирзагаллам — тат. (п.-а.) Мирза + 'Аллам. Мирзагарай — тат. (п.-т.) Мирза + Гарай. Мирзагилде (Мирзакилде) — тат. (п.-т.) Мирза + Килде. Мирзагит — тат. (п.-а.) Мир + Захид. Мирзада — тат. (п.) Амир + Зада. Мирзаджан — тат. (п..) Мирза + Джан. Мирзакамал — тат. (п.-а.) Мирза + Камал. Мирзамухаммет — тат. (п.-а.) Мирза + Мухаммад. Мирзамухамметсалих— тат. (п.-а.) Мирза +Мухаммад + Салих. Мирзанур — тат. (п.-а.) Мирза + Hyp. Мирзасабир — тат. (п.-а.) Мирза + Сабир. Мирзасаит — тат. (п.-а.) Мирза + Сайд. Мирзасалим — тат. (п.-а.) Мирза + Салим. Мирзафазыл — тат. (п.-а.) Мирза + Фадил. Мирзафатих— тат. (п.-а.) Мирза + Фатих. Мирзахабиб—тат. (п.-а.) Мирза + Хабиб. Мирзахан — тат. (п.-т.) Мирза + Хан. Мирзаханиф — тат. (п.-а.) Мирза + Ханиф. Мирзахасан—тат. (п.-а.) Мирза + Хасан. Мирзашейх — тат. (п.-а.) Мирза + Шайх. Мирзия — тат. (п.-а.) Мир + Дийа. Мирзо — тадж. узб. (п.) Мирза. Миркадам— тат. (п.-а.) Мир + Кадам. Миркадир — тат. (п.-а.) Мир + Кадир. Миркай — тат. уменьш. ф. от Мир. Миркамал — тат. (п.-а.) Мир + Камал. Миркасим — тат. (п.-а.) Мир + Касим. Мирмагсум — тат. (п.-а.) Мир + Ма'сум. Мирмсисмут — тат. (п.-а.) Мир + Махмуд. Мирмухаммет — тат. (п.-а.) Мир + Мухаммад. Мирмухсин — тат. (п.-а.) Мир + Мухсин. Мироб—тадж. (а.) Мираб. Мирон — тадж. (п.) Миран. Мирсаб— а. «благоразумный, мудрый»; название меча Пророка Мухаммада . Мирсабит — тат. (п.-а.) Мир + Сабит. Мирсагит — тат. (п.-а.) Мир + Сайид. Мирсадык — тат. (п.-а.) Мир + Садик. Мирсаид — тадж. узб. (п.-а.) Мир + Сайд. Мирсаит — тат. (п.-а.) Мир + Сайд. Мирсаитдин — тат. (п.-а.) Мир + Сайд + Дин. Мирсалим — тат. (п.-а.) Мир + Салим. Мирсафа — тат. (п.-а.) Мир + Сафа. Мирсаяф — тат. (п.-а.) Мир + Саййаф. Мирсултан — тат. (п.-а.) Мир + Султан. Мирталип— тат. (п.-а.) Мир + Талиб. Миртемир — узб. (п.-т.) Мир + Темир. Миртимер — тат. (п.-а.) Мир + Тимер. Мирфаиз — тат. (п.-а.) Мир + Фаиз. Мирфатих—тат. (п.-а.) Мир + Фатьис. Мирхабиб—тат. (п.-а.) Мир + Хабиб. Мирхабибулла — тат. (п.-а.) Мир + Хабиб Аллах. Мирхази — тат. (п.-а.) Мир + Хаджи. Мирхазизян (Мирхазиян)—тат. (п.-а.) Мир + Хаджи + Джан. Мирхазихан — тат. (п.-а.-т.) Мир + Хаджи + Хан. Мирхайдар — тат. (п.-а.) Мир + Хайдар. Мирхаким — тат. (п.-а.) Мир + Хаким. Мирхалил — тат. (п.-а.) Мир + Холил. Мирхан — тат. (п.-т.) Мир + Хан. Мирхасан — тат. (п.-а.) Мир + Хасан. Мирхат — тат. (п.-а.) Мир + Ахад. Мирхатип — тат. (п.-а.) Мир + Хатиб. Мирхафиз — тат. (п.-а.) Мир + Хафиз. Мирхузя — тат. (п.) Мир + Ходжа. Мирхонд — п. стяж. ф. от Мирхудаванд; Мирхонд Му-хаммед ибн Хавандшах (1433-1498) —придворный историк Тимуридов. Мирхудаванд — п. Мир + Худаванд. Миршаб— п. «начальник ночной стражи». Миршакар — тадж. Мир + Шакар. Миршараф — тат. (п.-а.) Мир + Шараф. Миршариф — тат. (п.-а.) Мир + Шариф. Миршейх — тат. (п.-а.) Мир + Шайх. Мисаг— н.-п. Мисак. Мисак—а. «согласие, договор, завет»; имеется в виду завет между Аллахом и всеми потомками Адама, указанный в аятах 5:7 и 7:172. Мисал— а. «пример, образец». Мисбах— а. «факел, лампа, светильник». Мисбах ад-Дин (Мисбахуддин) — а. Л. «светильник рели-гии». Мисбахетдин — тат. (а.) Мисбах ад-Дин. Мисир — т. (а.) КСИ «Египет»; в значении: «край изобилия». Мисиргали — тат. (а.) Мисир + 'Али. Миск— а. «мускус». Мискин— а. «бедняк, неимущий». Мифтах— а. «ключ; то, что открывает закрытое». Мифтах ад-Дин (Мифтахуддин) — а. Л. Мифтах + Дин. Мифтах Аллах — а. Мифтах + АЛЛАХ (1). Михман — п. «гость». Михр(и) — п. 1. «милосердие»; 2. «дружба, любовь»; 3. «солнце». Михраб— п. «ниша в мечети, указывающая Кыблу»,доел, «место сражения». Михран — п. «солнечный». Михраншах— п. Михран + Шах. Михриддин— п.-а. Михр + Дин. Михризада — п. Михр + Зада. Моаззаз — н.-п. (а.) Му'аззаз. Моваггар — н.-п. (а.) «почтенный, уважаемый». Моваххед — н.-п. (а.) «единобожник». Мовла— н.-п. (а.) Мавла. Мовлан—аз. (а.) Мавлана. Мовлуд — н.-п. (а.) Мавлуд. Мовсум— аз. (а.) «праздник». Могарраб— н.-п. (а.) Мукарраб. Могбел— н.-п. (а.) Мукбил. Моджсисид—н.-п. (а.) Муджсисид. Моджтаба — н.-п. (а.) Муджтаба. Можде — н.-п. (а.) Мужда. Мозаффар — н.-п. (а.) Музаффар. Моин— н.-п. (а.) Му'ин. Мокаррам — н.-п. (а.) Мукаррам. Молла — п. аз. тур. (а.) Мулла. Момун — кирг. (а.) Мумин. Монсеф — н.-п. (а.) Мунсиф. Морад — н.-п. (а.) Мурад. Морсал—н.-п. (а.) Мурсал. Мортаза — н.-п. (а.) Муртаза. Мослем—н.-п. (а.) Муслим. Мостафа — н.-п. (а.) Мустафа. Мостоуфи — н.-п. (а.) Муставфи. Мотаз — н.-п. (а.) Му'тазз. Мотазед—н.-п. (а.) Му'тадид. Мотамед—н.-п. (а.) Мутамид. Мохаммад—н.-п. (а.) Мухаммад. Мохаммед — п. (а.) Мухаммад. Мохаррам—н.-п. (а.) Мухаррам. Мохеб— н.-п. (а.) Мухибб. Мохсен — н.-п. (а.) Мухсин. Мохтар — н.-п. (а.) Мухтар. Мохтарам — н.-п. (а.) Мухтарам. Мохташам — н.-п. (а.) Мухташам. Моштаг— н.-п. (а.) Муштак. Мошфег— н.-п. (а.) Мушфик. Му'аббир — а. «тот, кто объясняет, растолковывает». Му'авин — а. «помощник, поддержка, опора». Му'авия — а. «лисенок»; Му'авия б. Аби Суфйан — первый халиф династии Умаййадов. Му'аз—а. «защищенный»; Му'аз б. Джабал — сподвижник Пророка Мухаммада Му'аззаз— а. «почитаемый, дорогой». Му'аззам—а. «возвышенный, великий». Му'аззим—а. «возвеличивающий». Му'айяд— а. «благоприятствуемый». Му'айид — а. «укрепитель, помощник». Му'айид ад-Даула (Муайидуддавла) — а. Л. «укрепитель державы». Му'айид ад Дин (Муайидуддин) — а. А. «укрепитель веры». Му'аллим— а. «учитель, наставник». Му'аммар — а. «долговечный; тот, кто проживет долгую жизнь», титул Лукмана. Му'аттар— а. «ароматный, благоуханный». Мубаджжал — а. «прославленный, возвышенный, по-читаемый, пользующийся большим уважением». Мубарак—а. КСИ 1. «благословенный, счастливый», 2. «приносящий счастье». Мубарак Аллах— п. (а.) «благословленный Аллахом». Мубаракджан — тат. (а.-п.) Мубарак + Джан. Мубараккадам — п. (а.) «приносящий счастье». Мубаракхан — тат. (а.-т.) Мубарак + Хан. Мубаракшах — п. (а.) Мубарак + Шах. Мубариз — а. «боец, воин, сражающийся». Мубашшар — а. «тот, о ком была радостная весть; тот, кто слышит радостную весть». Мубашшир — а. «вестник блага». Мубин — а. «ясный, понятный, отчетливый, явный». Мубтасим— а. «улыбающийся». Муваффак — а. «достигающий успеха, успешный». Мугаббир — тат. (а.) Му'аббир. Мугира — а. «совершающий набеги»; аль-Мугира ибн Шу'ба — сподвижник Пророка Мухаммада Мугин — тат. (а.) Му'ин. Мугинетдин — тат. (а.) Му'ин ад-Дин. Мугинулла — тат. (а.) Му'ин Аллах. Мугис—а. «помощник, помогающий». Мугни — а. «приносящий богатство, избавляющий от нужды». Мугтабар — тат. (а.) Му'табар. Мугтазир — тат. (а.) Му'тазир. Мугтасим — тат. (а.) Му'тасим. Мудаббир — а. «строящий планы, конструктор, умеющий применять». Мудаббир — а. «рассудительный, благоразумный», «рас-порядитель». Мудар — а. «кислое [молоко]»; название крупного арабского племени. Мударрис— а. «учитель, наставник». Муддассир — а. «завернувшийся, закутанный», определение Пророка Мухаммада. Муджавир — а. «живущий рядом, сосед». Муджаммил— а. «украшатель». My джахид — а. «упорный, борец»; Муджахид ибн Джабр (642-722) — великий ученый, муфассир (толкователь Корана), ученик Ибн 'Аббаса. Муджиб—а. «отвечающий, отзывчивый». Муджиб Аллсис— а. «исполняющий просьбы — Аллах». Муджир — а. «защитник, хранитель, помощник, оказывающий поддержку». Муджир ад-Дин (Муджируддин) — а. А. «опора веры». Муджир ал-Мулк (Муджирулмулк) — а. Л. «опора цар-ства». Муджтаба — а. «избранник». Муджтахид — а. «прилежный, работающий с отдачей, усердный»; «религиозный ученый, имеющий право вынести решение и дать толкование по важным вопросам религии». Мудрик — а. «понятливый». Мужда — п. «радостная весть». Музаккир — а. «напоминающий, предупреждающий». Музаммил — (а.) Муззажмил. Музаффар — а. «победоносный, победитель». Музаффар ад-Дин (Музафаруддин) — а. Л. «побеждаю-щий [во имя] веры». Музаффаретдин — тат. (а.) Музаффар ад-Дин. Музаффарали — п. (а.) Музаффар + 'Али. Музаффар Аллах (Музаффаруллсис) — а. «побеждающий [слуга] Аллаха». Музахир — а. «защитник»; Хабиб б. Музахир — один из сторонников имама Хусайна , погибший в Кербеле. Муззаммил—а. «завернувшийся», определение Пророка Мухаммада . My'изз— а. «укрепитель». My'изз ад-Даула (Муиззуддавла) — а. Л. «укрепитель госу-дарства». My'изз ад-Дин (Муиззуддин) — а. Л. «укрепитель веры». Му'ин — а. КСИ «помощник, пособник». Му'ин ад-Даула (Муинудавла) — а. А. «подерживающий государство». Му'ин ад-Дин (Муинуддин) — а. Л. «помошник религии». Му'ин ал-Ислам (Муинулислам) — а. Л. «подерживающий Ислам». Му'ин ал-Хакк (Муинулхакк) — а. Л. «помогающий тор-жеству истины». Му'ин Аллах— а. «Дающий помощь — Аллах». Муйнак— баш. тат. (т.) «с белой шеей». Мукаддам — а. «идущий впереди, предводитель». Мукаддар — а. «определенный, предопределенный». Мукаддас—п. (а.) «святой, священный». Мукаммил— а. «совершенствующий, завершающий». Мукарраб — а. «близкий, родственник». Мукаррам— а. «почитаемый». Мукаффа — а. «положенный на рифму, зарифмованный»; Абд Аллах б. Мукаффа (720-759) — знаменитый арабоязычный персидский писатель и переводчик, составитель сборника назидательных басен «Калила и Димна». Мукатил — а. «воин, сражающийся»; Мукатил ибн Су- лейман (ум. в 767 г.) — известный религиозный деятель и комментатор Корана. Мукбил — а. «счастливый». Мукеррем — аз. (а.) Мукаррам. Мукам — а. «укрепляющий», сокр. ф. от Муким ад-Дин. Муким ад-Дин (Мукимуддин) — а. Л. «укрепляющий веру». Myкит — а. «податель, питатель». Мукла — а. «глаз, зеница ока, середина чего-либо». Мукрам — а. «тот, кто пользуется почетом». Мукрим — а. «проявляющий щедрость, благодетель». Муксит — а. «справедливый, беспристрастный». Муктади— а. «последователь»; тот, кто следует за имамом во время обряда молитвы. Муктадир — а. «могущественный». Муктасид— а. «бережливый, экономный». Муктафи — а. «довольный, вознагражденный». Муктедир — аз. (а.) Муктадир. Мулк — а. «царство, монаршая власть, верховная власть или высший авторитет». Мулла — п. (а.) КСИ искаж. ф. от Мавла, «ученый, на-ставник, служитель веры». Муллабай — тат. (п.-т.) Мулла + Бай. Муллабек — тат. (п.-т.) Мулла + Бек. Муллабирде — тат. (п.-т.) Мулла + Бирде. Муллагали — тат. (п.-а.) Мулла + 'Али. Муллагалим — тат. (п.-а.) Мулла + Алим. Муллагаллам — тат. (п.-а.) Мулла + Аллам. Муллагарай — тат. (п.-т.) Мулла + Гарай. Муллагилде — тат. (п.-а.) Мулла + Килде. Муллагул (Муллакул) — тат. (п.-т.) Мулла + Кул. Мулладжалал — тат. (п.-а.) Мулла + Джалал. Мулладжан — тат. (п.-п.) Мулла + Джан. Муллазиятдин — тат. (п.-а.) Мулла +Дийа ад-Дин. Мулламулук— тат. (п.-а.) Мулла + Малик. Мулламухаммет — тат. (п.-а.) Мулла + Мухаммад. Мулланур — тат. (п.-а.) Мулла + Hyp. Мулласалим — тат. (п.-а.) Мулла + Салим. Мулласафа — тат. (п.-а.) Мулла + Сафа. Муллахаммат — тат. (п.-а.) Мулла + Хаммад. Муллахан — тат. (п.-т.) Мулла + Хан. Муллахасан — тат. (п.-а.) Мулла + Хасан. Муллахмет — тат. (п.-а.) Мулла + Ахмад. Муллашах — тат. (п.) Мулла + Шах. Муллаяр — тат. (п.) Мулла + Йар. Мулло — тадж. узб. (п.) Мулла. Муллоджон — тадж. узб. (п.) Мулла + Джан. Мулхам— а. «вдохновленный». Мумин— а. 1. «обеспечивающий безопасность»; 2. «ве-рующий, правоверный». Мумтаз — а. «избранный, выдающийся». Мунаввар— а. «светлый, озаренный, яркий». Мунавварали— п.-а. Мунаввар + 'Али. Мупавир — баш. тат. (а.) «освещающий». Мунадил— а. «борец, защитник». Муназзаф— а. «очистившийся [духовно]». Муназзим — а. «астроном; тот, кто предсказывает по звездам, астролог». Муна'им— а. «благожелательного рода». Мунджид — а. «помощник, дарующий поддержку, спаситель». Мунзир — а. «предостерегающий». Муниб — а. «отвращающийся от грехов и обращающийся к Аллаху». Мун'им— а. «благодетельный». Мунир — а. «озаряющий, светозарный». Мунир аз-Заман— а. Л. «освещающий эпоху». Мунис— а. «близкий друг». Мунисалишах— п.-а. Мунис + 'Али + Шах. Муниф — а. «возвышенный». Мункиз— а. «спаситель, вызволитель, освободитель». Мунсиф — а. «справедливый». Мунтаджаб ад-Дин (Мунтаджабуддин) — а. Л. «избранник религии». Мунтазар — а. «ожидаемый, долгожданный, предвкушаемый, желанный». Мунтасир— а. «победоносный, торжествующий». Мунтасир — а. «побеждающий». Мурад — а. КСИ «желанный, предмет желания». Мурадали — п. Мурад + 'Али. Мурад Аллах — п. «предмет стремлений — Аллах». Мурадбахш — п. «оправдывающий надежды, достигающий цели». Мурат — тат. (а.) КСИ Мурад. Муратбай — тат. (а.-т.) Мурад + Бай (см.). Ср. Байму- рат. Муратбаки — тат. (а.) Мурад + Баки. Муратбек — тат. (а.-т.) Мурад + Бек (см.). Ср. Бекму- рат. Муратбирде — тат. (а.-т.) «исполнение желания». Муратгали — тат. (а.) Мурад + 'Али. Муратнаби — тат. (а.) Мурад + Наби. Муратхан — тат. (а.-т.) Мурад + Хан. Муратхузя — тат. (а.-п.) Мурад + Ходжа. Муратшах— тат. (а.-п.) Мурад + Шах. Муратъяр — тат. (а.-п.) Мурад + Йар. Мурза — т. (п.) КСИ Мирза. Мурзабай — тат. (п.-т.) Мурза + Бай. Мурзабек— тат. (п.-т.) Мурза + Бек. Мурзаби — тат. (п.-т.) Мурза + Би. Мурзабирде — тат. (п.-т.) Мурад + Бирде. Мурзабулат — тат. (п.-т.) Мурза + Булат. Мурзавали — тат. (п.-а.) Мурза + Вали. Мурзагали — тат. (п.-а.) Мурза + 'Али. Мурзагул (Мурзакул) — тат. (п.-т.) Мурза + Кул. Мурзаджан — тат. (п.-п.) Мурза + Джан. Мурзакай — тат. (п.-т.) уменьш. от Мурза. Мурзакамал—тат. (п.-а.) Мурза + Камал. Мурзакилде — тат. (п.-т.) Мурза + Килде. Мурзахабиб—тат. (п.-а.) Мурза + Хабиб. Мурзахан—тат. (п.-т.) Мурза + Хан. Мурзахмет (Мурзаахмет) — тат. (п.-а.) Мурза + Ахмад. Мурзашейх — тат. (п.-а.) Мурза + Шайх. Мурид — а. «последователь, жаждущий». Мурод — тадж. узб. (а.) Мурад. Мурсал—а. «посланник, вестник». Мурсалим — тат. (а). 1. Мир + Салим; 2. Мурсалин. Мурсалимбек — тат. (а.-т.) Мурсалим + Бек. Мурсалин—а. «вестники, посланники». Муртада — а. «избранник, любимец». Муртаза — п. Муртада. Муртазали — п. (а.) Муртада + 'Али. Муртазакули — т. (а.) Муртада + Кул. Муршид — а. «наставляющий на истинный путь, руководитель, наставник». Муршид ад-Дин (Муршидуддин) — а. Л. «призывающий к религии; религиозный руководитель». Муса — а. (др.-евр.) КСИ Моисей, пророк . Мус'аб—а. имя одного из первых и самых молодых сподвижников Пророка Мухаммада , Мус'аба б. 'Умайра Мусабай — тат. (а.-т.) Муса + Бай. Мусабек— тат. (а.-т.) Муса + Бек. Мусават — а. «равенство, одинаковость». Мусаввир — а. «придающий форму, создатель». Мусаввих — а. «зовущий, ведущий вперед». Мусагали — тат. (а.) Муса + 'Али. Мусагит — тат. (а.) Муса'ид. Мусаддык — а. «тот, кто дает милостыню-садака, или тот, кто ее получает». Муса'ид— а. «помощник, поддержка, опора». Мусалих—а. «миротворец, примиритель». Мусаллах— а. «с оружием, вооруженный». Мусанна—а. 1. «удвоенный»; 2. «возвеличенный, воспетый». Мусанниф — а. «писатель, литератор». Мусанур — тат. (а.) Муса + Hyp. Мусафир — а. «путешественник, гость». Мусахан — тат. (п.-т.) Муса + Хан. Мусахмет (Мусаахмет) — тат. (п.-а.) Муса + Ахмад. Мусашейх— тат. (п.-а.) Муса + Шайх. Мусиб— а. «открывающий истину; достигающий цели». Мусир — а. «преуспевающий, изобильный, богатый». Мусиф— а. «описывающий, характеризующий». Мусиф Аллах — а. Мусиф + Аллах. Муслим— а. «мусульманин»; «преданный [Аллаху]». Муслих—а. «исправляющий, улучшающий, обновляющий». Муслих ад-Дин (Муслихуддин) — а. Л. «обновитель рели-гии». Муслихетдин — тат. (а.) Муслих ад-Дин. Муслюм — аз. (а.) Муслим. Мусофир — тадж. (а.) Мусафир. Муставфи — а. «тот, кто берет причитающееся по праву; собрщик налогов, казначей». Мустади — а. «тот, кто ищет путеводный свет». Мустазхир — а. «получающий помощь [от Аллаха]». Муста'ин — а. «просящий помощи [у Аллаха]». Мустаким—а. 1. «прямой, открытый»; 2. «истинный, верный». Мустакфи— а. «всецело полагающийся [на Аллаха]». Мустанджи— а. «тот, кто находит спасение». Мустансир — а. «просящий помощи [у Аллаха]». Мустаршид — а. «руководствующийся [повелениями Аллаха]». Мустафа — а. «избранник [Аллаха]», эпитет Мухаммада. Мустафави — а. «относящийся к семье Мустафы», т. е. Мухаммада. Мустафид — а. «извлекающий прибыль; тот, кто хочет приобрести». Мустафир—а. 1. «сияющий»; 2. «улыбающийся». Мустсисир — а. «очищающий, облагораживающий». Мустахфиз — а. «хранитель, защитник, страж». Мута'— а. «послушавшийся». Мута'али—а. «возвышенный, превосходящий». Му'табар—а. «уважаемый, авторитетный». Мутаваккил— а. «уполномоченный, уповающий». Мутаввасит— а. «посредник, третейский судья». Му'тад — а. «готовый, подготовленный». Му'тадид— а. «получающий помощь [у Аллаха]». Му'тазз— а. «могущественный». Му'тазид— п. (а.) Мутадид. Му'тазир— а. «просящий прощения». Мутакаддим—а. «предшествующий, продвинутый». Му'такид— а. «уверенный, верующий, верный друг». Му'тамад— а. «надежный, достойный доверия; тот, на кого можно положиться». Му'тамид— а. «надеющийся, уповающий». Мутамин — а. «тот, кто поручает управление своими делами другим». Мутаммим— а. «совершенствующий, завершающий». My'гласим— а. «защищенный [Аллахом]». Мутаххар — а. «чистый, очищенный, очень красивый». Мути'—а. «послушный, преданный, покорный». Мути' ал-Ислам—а. «послушный исламу (последователь ислама)». Мути' Алясис— а. «преданный, покорный Аллаху». Мути' ар-Рахман— а. «послушный (слуга) Милостивого [Аллаха]». Мутлак— а. «свободный, неограниченный, не знающий пределов; абсолютный, безграничный». Муттаки (ал-Муттаки) — а. «богобоязненный, набожный, религиозный, верующий». Муфаддал (Муфаззал) —а. «симпатичный, приятный». Муфаккир — а. «мыслящий, думающий». Муфаррах — а. «обрадованный». Муфаххар — а. «славный, благородный, достойный гордости». Муфид — а. «полезный, благотворный, предпочитаемый». Муфиз— а. «податель». Муфлих — а. КСИ «успешный, удачный; приносящий успех, удачу». Муфлих ад-Дин (Муфлихуддин) — а. Л. Муфлих + Дин. Муфлихетдин — тат. (а.) Муфлих ад-Дин. Муфлих Аллах — тат. (а.) Муфлих + Аллах. Муфти — а. КСИ «муфтий», авторитетный знаток права, выносящий решения с точки зрения шариата (фатвы). Муфтихан — тат. (а.-т.) Муфти + Хан. Мухаббат— а. «милость, любовь». Мухаббатшах— п.-а. Мухаббат + Шах. Мухаддис — а. «передатчик хадисов». Мухаджир — а. «переселенец». Мухаджирами были сподвижники Пророка Мухаммада , переселившиеся вместе с ним из Мекки в Медину в 322 г. Мухаймин—а. «правитель, главнокомандующий; тот, кто укрывает от любой оп |
99 имен Аллаха
Меню сайта
Поиск
Наш опрос
блог
|